Pruimencrumble zonder schuldgevoel

Volgens mij klopt dat van die rijstpap niet, hoor. In de hemel eten ze waarschijnlijk pruimencrumble met kaneel en vanille-ijs. Dat van die gouden lepeltjes wil ik wel nog aannemen.

Vooraleer ik een dessertje post, moet het al écht heel lekker zijn. En dat is dit zeker! Lekkerder dan appelcrumble als je ’t mij vraagt. En niet eens zo ongezond, maak ik mezelf wijs. Er zit havermout in. En fruit. *Kuch* en boter en suiker *kuch kuch*.

Maar zondigen mag van mij. Al heb ik wel twee voorwaarden voor mezelf: het mag niet al te vaak gebeuren en ik moet van elke hap 100% genieten, zodat elke calorie het 100% waard is geweest. Het al dan niet hebben van een schuldgevoel achteraf is voor mij de maatstaf of ik aan mijn twee voorwaarden heb voldaan. De beste zondes zijn die zonder schuldgevoel.

Pruimencrumble met vanille-ijs

Wat heb je nodig (4 personen)?

80 g bloem
65 g havermout
65 g rietsuiker
25 g speculaas, verkruimeld
75 g boter, op kamertemperatuur

8 pruimen
8 gedroogde pruimen
Kaneelpoeder

4 bollen vanille-ijs

Wat moet je doen?

1. Doe alle ingrediënten voor de crumble in een mengkom: de bloem, havermout, rietsuiker, speculaaskruimels en de zachte boter die je in blokjes hebt gesneden. Meng alles met je handen tot je een mooie crumble krijgt. In het begin kan het lijken alsof het nooit goed komt, maar het komt altijd goed, geloof me.

2. Snijd de pruimen in 2 en verwijder de pit. Snijd elke helft nog eens in 2. Snijd ook de gedroogde pruimen in 4 stukjes.

3. Verdeel de pruimen over 4 ovenvaste schaaltjes (of 1 grote ovenschaal als je er geen op individuele grootte hebt), strooi er een beetje kaneelpoeder over en meng eens door mekaar.

4. Verdeel de crumble over de pruimen.

5. Bak de pruimencrumble 30 minuten op 180°C.

6. Werk af met een bolletje vanille-ijs.

7. Geniet van elke hap.

Pruimencrumble met vanille-ijs, een beetje in gemoosd

Reacties

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in ...

Klik om verder te gaan

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri...

Klik om verder te gaan

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen ...

Klik om verder te gaan

aMuse Rouge

Zoeken in deze blog