Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit januari, 2015 tonen

Recept Puur genieten: kip met appels en walnoten

Eentje van Pascale Naessens aangepast op z’n aMuse Rouges. Gewoonlijk deel ik het recept letterlijk zoals het in het kookboek staat en schrijf ik mijn aanpassingen er cursief bij, maar omdat ik nu best wel veel anders heb gedaan, zou dat een rommeltje worden. Je krijgt dus enkel mijn aangepaste versie (die trouwens super lekker is), en als je dat niet goed genoeg vindt, moet je het boek maar kopen, hé! Wat heb je nodig (2 personen)? 2 kipfilets 2 zoete appels, type Jonagold Handjevol gepelde walnoten 1 kl komijnpoeder 1 kl kaneelpoeder Peper & zout Olijfolie 2 stronkjes witloof 1 el mayonaise Citroensap Peper & zout 6-8 kleine (!) aardappeltjes Grof zeezout Olijfolie Wat moet je doen? 1. Verwarm de oven voor op 180 °C, hetelucht. Zorg er wel voor dat er geen los bakpapier in de oven ligt. Dat kan omhoog vliegen en vuur vatten. 2. Leg de kipfilets in een ovenschaal. Was de appels, snijd ze in kwarten en haal het klokhuis eruit. Sni

Review kookboek Puur genieten – Pascale Naessens

Ik kocht dit boek eind 2013 op de Boekenbeurs in Antwerpen. De rest van de buit van toen, vind je terug in dit verslag . Ik vind het heel moeilijk om te verwoorden wat ik van Pascale Naessens vind. Sommige van haar visies stemmen volledig overeen met die van mij, andere van haar overtuigingen doen me dan weer heel hard fronsen. In haar recepten kan ik me gelukkig wel helemaal vinden, en dat heeft voor mij dan ook de doorslag gegeven om haar boeken een kans te geven. Indeling & inhoud Het eerste recept in dit kookboek staat pas op bladzijde 36. Daarvoor vertelt Pascale hoe ze tot haar ‘manier van eten’ is gekomen en op welke principes ze die heeft gebaseerd. Voor de geïnteresseerden: natuurlijke ingrediënten, goede vetten en goede voedselcombinaties. In de eerste twee kan ik me vinden, in voedselcombinaties geloof ik veel minder. Ze schrijft ook een stukje over de evolutie van de mens, en tot slot wijdt ze aparte hoofdstukken aan tarwe, aardappelen en rijst. De

Het verhaal van 28 januari 2010: onze eerste date door de ogen van mijn lief

Een noot vooraf: Briseis is hoe mijn vriend mij noemde op zijn blog . Blancefloer en Sirene noem ik  Blanche en Rubis op mijn blog. En zo geschiedden de examens. Vrijheid. Eindelijk. Deze keer ging het einde van de blokperiode echter niet gepaard met een aderlating van stress en zenuwen, integendeel. Ik had immers een date gepland met Briseis. Het was een stille marteling om haar een maand niet te kunnen zien en amper te kunnen horen. Ik heb dan ook meermaals gezondigd, vergeef me. Wat een mens niet mag wil hij des te meer. Gelukkig was bij ons beiden de begeerte elkaar te zien nog nét ietsje groter dan onze onzekerheid. Ik denk dat we diep vanbinnen ook een beetje bang waren dat de goede klik die we uit noodzaak online en sms’end hadden opgebouwd geconfronteerd zou worden met een andere realiteit. Die andere realiteit paste niet in mijn planning. Voor ze ook maar enkele seconden een bres kon slaan in mijn perfecte avond dompelde ik mezelf onder in een stomend heet bad. De

Weekmenu 4: aMuse Rouge’s hart zingt overuren

Met kerst leerde ik mijn moeder aubergine, mozzarella, Grana Padano, zongedroogde tomaten, kappertjes en zure room eten. Tegen alle verwachtingen in was dat een groot succes. I k kan het huis niet meer binnenkomen of mijn moeder staat courgettesoep met zure room of Parmigiana  te maken. Volgens mij was ze dus wel klaar was voor een volgende stap: olijven… * dum dum dummm* Salade met haloumi (veggie) Wat groentjes, gegrilde kaas en een zelfgemaakt sausje. Zo simpel kan het zijn. Snert Hier had ik al weken zin in! Dit moet minstens eens per winter passeren, dus zet het op je lijstje als je ’t nog niet hebt gemaakt. Spaghetti carbonara met witloof De spekjes die niet verdwenen in de snert, deden de dag nadien dienst in een carbonara, waar ik witloof aan toevoegde omdat geen groentjes niet kan in mijn wereld. Gevulde paprika’s En zo was het plots de dag waarop mijn moeder voor het eerst een olijf zou eten. Meteen ook de dag waarop de smaak

Pizza met Griekse yoghurt

De Pinterest-pizza… Pizzadeeg met maar twee ingrediënten, dat moest ik pinnen en proberen. Ik heb de hoeveelheden omgezet naar het metrisch systeem en de porties verkleind van Amerikaanse naar Europese normen. En uiteraard heb ik ook zelf de toppings gekozen in functie van wat ik lekker vind. Maar dat was alles! Een Pinterest-recept dat werkt, begot! Geniet ervan, maar niet al te vaak. Een pizza blijft immers een pizza, of er nu yoghurt in zit of niet… Wat heb je nodig (2 personen )? Pizzadeeg 400 g zelfrijzende bloem 200 g Griekse yoghurt Toppings 6 el tomatenpassata, vb. Tomato frito 2 tomaten 1 rode ui 1 blik tonijn in eigen nat 1 bol mozzarella 100 g gemalen kaas, vb. Emmental 2 kl gedroogde oregano 1 kl gedroogde tijm Peper & zout   Wat moet je doen? 1. Doe de bloem en Griekse yoghurt in een mengkom en kneed met je handen tot een deeg. In het begin lijkt het alsof het nooit goed komt, maar dat doet het wel. Eerst lijkt het alsof je ni

aMuse Rouge en de doodgewone dingen

Omdat zij  ernaar vroeg: ziehier een lijstje met doodgewone dingen die m’n hart doen zingen. Moeten schrijven of mijn hoofd ontploft, het achteraf teruglezen en denken: ‘heb ik dat geschreven?’ Een boek ontdekken dat zo goed is dat ik tegelijkertijd sneller (want ik wil weten hoe het verdergaat) en trager (want ik wil niet dat het ooit eindigt) zou willen lezen. Mijn lief die mij regelmatig zo hard laat lachen dat ik in ademnood kom. Beseffen hoeveel geluk ik heb met een lief die mij zo hard kan laten lachen dat ik in ademnood kom. Mezelf horen zeggen dat ik voedingsconsulente ben en beseffen dat dat ondertussen echt wel waar is en niet langer een droom. Mihihi! Les krijgen van medecursisten in mijn lerarenopleiding. (Ja, echt.) Terugblikken naar exact één jaar geleden en beseffen dat ik nu duizend keer gelukkiger ben. Vaststellen dat ik iemand ben die voor verandering durft te kiezen, zelfs als dat betekent dat ik ervoor in het onbekende moet springen. Het feit dat er

Bloemkoolrijst met zalm en yoghurtsaus (no carbs)

O, wat wou ik dat ik een bloemkoolhater kende! Dit gerecht is eigenlijk niet veel meer dan een opgeleukte bloemkoolberg, maar toch is het o zo smakelijk en vullend. En van de bloemkoolsmaak blijft raar maar waar niks over. Vandaar: kende ik maar iemand die geen bloemkool lust, dan kon ik hem het tegendeel bewijzen! Wat heb je nodig (2 personen)? 2 zalmfilets 400 g bloemkool 250 g champignons ½ citroen 2 el verse peterselie, fijngesnipperd Peper & zout Bakboter Yoghurtsaus 150 ml Griekse yoghurt 1 el mosterd ½ el honing 1 kleine sjalot 2 eieren 2 grote zoetzure augurken 1 el kappertjes 1 el verse dragon, fijngesnipperd 1 el verse peterselie, fijngesnipperd Peper & zout Wat moet je doen? 1. Prik een gaatje in de eieren en kook ze hard in 10 minuten. 2. Roer de mosterd los met de honing en voeg de Griekse yoghurt toe. Pel de sjalot en snipper hem zo fijn mogelijk. Snijd de augurken in kleine blokjes. Pel de eieren en prak ze fijn

Weekmenu 3: aMuse Rouge en de Pinterest-pizza

Nog eens een week waarin ik bijna elke dag heb kunnen koken. Er zijn een paar klassiekers voorbijgekomen, maar ook enkele nieuwe toppers, waarvan ik de recepten later deze week deel. Kijk alvast mee naar wat je kan verwachten! Bloemkoolrijst met zalm en yoghurtsaus (no carbs) Oftewel: een berg groenten met een stukje vis erbovenop. Wie zegt dat koolhydraatarme gerechten niet vullen, daag ik uit om dit eens te maken. Wij kregen dit serieus amper op! Het recept verschijnt overmorgen op m’n blog. Scampi diabolique met witloof Ik maakte de saus met Griekse yoghurt in plaats van room. Daarom ziet het geheel er iets minder gebonden uit. Maar het smaakte lekker fris en was niet zo zwaar als wanneer je room gebruikt. Het witloof voegde ik toe omdat ik belachelijk graag witloof eet! Bananenbrood met appeltjes De vier overrijpe bananen in onze fruitmand smeekten om dit nog eens te maken. Deze keer gebruikte ik appeltjes en rozijnen als ‘extraatje’ in plaats

Koken voor jezelf: pasta tonnato

Er was nog wat tonnatosaus over van kerst bij m’n mama, waar ik dit gerecht maakte. Omdat ik een paar dagen later alleen thuis was, en dus iets makkelijk in mekaar wilde flansen voor mezelf, verwerkte ik het restje saus in een snelle pasta die zó lekker uitdraaide dat ik jullie het recept niet kan onthouden! Na vandaag stopt het trouwens eventjes met de tonnato-gerelateerde gerechten, hoor, ik beloof het. Het ‘probleem’ is wel dat je de saus niet in een kleine portie kan maken. Gelukkig blijft ze minstens een week goed wanneer je ze in een afgesloten potje in de ijskast bewaart. Je zal die week dus nog een ander gerecht met deze saus ‘moeten’ eten, ofwel moet je enkele vrienden uitnodigen… Inspiratie nodig? Klik en klik ! Wat heb je nodig (1 persoon)? Restje tonnatosaus (zie recept hieronder) 60-80 g van een kleine (volkoren) pastasoort, vb. spirelli 1 tomaat 1 ei Enkele halfzongedroogde tomaatjes Peper & zout Tonnatosaus 1 ei 1 el mosterd 2-2,5 dl

Currently {2015/1}

Joepie, nog eens een Currently ! Vorig jaar schreef ik er vijf en het jaar daarvoor ook al vier. Onderaan deze blogpost plaats ik linkjes naar ze allemaal. Ik vind het zelf leuk om Currently -posts te schrijven én later terug te lezen. Ze geven een goed beeld van waarrond mijn leven op dat moment draait. Playing: Carcassonne. Dit jaar (her)ontdekten mijn vriend en ik de bordspellen! Ik gaf er hem twee cadeau voor kerst: Carcassonne en De Kolonisten van Catan. Helaas moet je voor dat laatste minstens met drie zijn, maar Carcasonne hebben we ondertussen al ontelbare keren gespeeld! Wanneer er een paar dagen tussen zitten, begint het echt te kriebelen om weer te gaan spelen met de landtegels en onze horigen. Dikke vette aanrader! Watching: Breaking Bad en seizoen 4 van Game of Thrones. Van Breaking Bad had ik al meer dan een jaar de volledige boxset liggen en vorige week zijn we er eindelijk aan begonnen. En màn, waarom zijn we er nu pas aan begonnen? Iedereen had gelijk:

Weekmenu 1-2: veel van hetzelfde is soms wel goed

Hoe gaat die zegswijze nu weer? Te veel van het goede is ook niet… ehm, goed? Soit, ik weet het eigenlijk niet meer, maar dat maakt ook niet uit, want in dit geval is het omgekeerde waar. Ik heb in 2015 tot nog toe niet zo gevarieerd, maar wel heel lekker gegeten! Pasta tonnato Ofte: hoe restjes zàlig kunnen uitdraaien! Het recept volgt later deze week. Dit at ik trouwens drie keer (maar niet vlak na elkaar), oeps! Pasta met ragù van runderstoofvlees Het leegeten van de diepvries ging verder. Met wat runderstoofvlees uit de diepvriezer maakte ik een heerlijk rijke pastasaus met rode wijn en verse groenten. Hiervan hebben we twee dagen gesmuld. Snijboontjes met cordon bleu en patatjes Ook de cordon bleus en de snijboontjes toverde ik uit de diepvriezer tevoorschijn. En ik schilde onze allerlaatste aardappelen, waaronder één zoete. Ik vind het af en toe leuk (en ook gewoon nodig) om eens alle kasten zo goed als leeg te eten. Heb jij dat ook? Kerve