aMuse Rouge

De allerlaatste halte tijdens onze Italiëreis, stond in het teken van jeugdsentiment voor m’n vriend: Livigno, een klein Italiaans skidorpje vlak bij de grens met Zwitserland. Al sinds zijn kindertijd gaat mijn vriend hier elke winter skiën met zijn familie. Maar omwille van universiteit en examens was het inmiddels van 2010 geleden dat hij nog is kunnen meegaan. Ik was nog nooit in een skidorpje geweest en mijn eerste indruk van Livigno was dat het heel klein en gezellig is, als een postkaart. Het is een taxvrij gebied, dus we hebben er heel wat geshopt! Rond 18.00 op zondagavond kwamen we aan in Livigno. We bleven twee nachten slapen in hotel Larice. Alles in het hotel was in het thema hout. Zo werden hapjes geserveerd op een enorme houtplank en waren de ‘nachtkastjes’ een soort van boomstronken. Ah, de bergen. Hoewel ik nog nooit ben gaan skiën en mijzelf dat ook niet meteen zie doen, moet ik toegeven dat het aanzicht van de bergen echt iets magisch heeft. Di

Na zeven dagen zat ons verblijf in Pozzolengo erop. Volgende en laatste halte: Livigno (zo’n 5 uur rijden). Maar niet zonder dat we onderweg nog snel een andere stad hadden meegepikt natuurlijk: Brescia. Het is de hoofdstad van de gelijknamige provincie waar we al de hele week zaten. Een nog niet zo toeristische Italiaanse prachtstad! O, en héél budgetvriendelijk. Ik bedoel: wanneer je voor 2 bruiswaters, een cappuccino en een Sprite in totaal maar 4,5 euro moet betalen (ja, echt!), vind ik dat wel een vermelding op mijn blog waard. Ik heb zo veel charmante, kleurrijke straatjes gezien in Italië. Ik houd er echt van! Ik kan niet uitleggen waarom, maar deze tekening – die in het groot aan een gebouw hing – sprak me meteen aan. Aan de andere kant van het gebouw hing deze tekening. Ook mooi! Een ander gebouw was dan weer versierd met geschilderde paraplu's. Origineel en erg mooi gedaan, vind ik! Ook van Brescia hadden we geen stadsgids. Ik weet dus

Een bezoek aan Venetië stond eigenlijk niet op de planning, maar omdat het weer waar we zaten maar stom deed, besloten we heel spontaan de rit van anderhalf uur aan te vatten naar de stad in het water. En wat ben ik blij dat ik deze stad heb gezien! De parel van Italië was wat mij betreft het hoogtepunt van onze reis. Ah, Venetië… De schoonheid van deze stad heeft amper woorden nodig. Van deze kleurtjes word je toch vrolijk? Ik vroeg eventjes aan m’n schoonmoeder of ze mijn haar in vlechtjes wilde doen. Het was veel te heet om mijn bos haar los te dragen. Deze gondeliers zijn het gewend om op de foto te staan, denk ik. Gondels  galore . De beste tagliatelle al ragù die ik tijdens deze reis heb gegeten (en ik heb het héél vaak gegeten)! Deze was echt gemaakt zoals het hoorde: onder andere met rode wijn en selderij. Drie toeristen in een mooi Venetiaans straatbeeld. Ook in Venetië doen ze mee aan de ‘slotjestraditie’.