De allerlaatste halte tijdens onze Italiëreis, stond in het teken van jeugdsentiment voor m’n vriend:
Livigno, een klein Italiaans skidorpje vlak bij de grens met Zwitserland. Al sinds
zijn kindertijd gaat mijn vriend hier elke winter skiën met zijn familie. Maar omwille van universiteit
en examens was het inmiddels van 2010 geleden dat hij nog is kunnen meegaan.
Ik was nog nooit in een
skidorpje geweest en mijn eerste indruk van Livigno was dat het heel klein en
gezellig is, als een postkaart. Het is een taxvrij gebied, dus we hebben er
heel wat geshopt!
Rond 18.00 op zondagavond kwamen
we aan in Livigno. We bleven twee nachten slapen in hotel Larice. Alles in het
hotel was in het thema hout. Zo werden hapjes geserveerd op een enorme
houtplank en waren de ‘nachtkastjes’ een soort van boomstronken.
Ah, de bergen. Hoewel ik nog nooit ben gaan skiën en mijzelf dat
ook niet meteen zie doen, moet ik toegeven dat het aanzicht van de bergen echt
iets magisch heeft.
Dit vond ik gewoon een heel lief berghuisje.
Alle huizen in Livigno zijn versierd met schattige schilderingen. Hier sprak vooral de Bambi mij aan.
En hier deed de outfit van het meisje mij denken aan Belle van Belle en het Beest.
Deze foto heb ik zelf
genomen! (Het was wel een foto van een foto. Maar toch!)
Edelweiss!
Uiteraard. Een setting als
Livigno en geen winkel met koekoeksklokken. Dat kan niet, hé!
Leuke wijnhouder.
Overal waar ik keek, zag ik
wel iets om te fotograferen.
Zoals deze dikke Superman.
Mijn vriend maakte een
vriend!
Vrouwen en schoenen… (Helaas
waren deze Timberlands mij iets te groot trouwens. Maar ik gaf niet op en heb andere schoenen gevonden die mij wél pasten!)
…en mannen en horloges.
Al heb ook ik enkele mooie
exemplaartjes gespot, hoor. Hier stond geen prijs bij, dus dan weet je wel hoe
laat het is: tijd om een andere horloge te zoeken waarvan je kan aflezen hoe
laat het is. Ik heb er uiteindelijk twee gekocht, trouwens: eentje van Michael
Kors met een dubbel lederen bandje (daar was ik al tijden naar op zoek) en een
Ice-Watch.
Er waren opvallend veel
grote honden in Livigno.
En die mogen van mij altijd
op de foto.
Handig aan het feit dat mijn
vriend, zijn mama en haar vriend hier al twintig jaar lang elk jaar komen, is dat ze
weten wat je precies waar moet eten. Want lekker eten, dat hebben we zeker gedaan
in Livigno. Hier zouden ze naar verluidt bijvoorbeeld de beste spaghetti
carbonara van heel Italië serveren.
Hij was inderdaad héél
lekker!
Sushi-time!
Tonijn.
Eend met vanille (!) en
rozemarijn.
Spaghetti.
En o. Het lekkerste wat ik
tijdens deze hele reis heb gegeten. Babykreeft met pasta en een saus van
kerstomaatjes. #treatyoself
Na de pasta met kreeft
wisten mijn vriend en zijn mama er nog een dessert bij te wringen. Een appelstrudel
met kaneelijs en vanilleroom voor hem.
En een ananascarpaccio voor
haar. De allerlaatste foto van mijn Italiëverslag. Bedankt lieve Myrtille en
Fandango om Merlot en mij mee te nemen op deze mooie reis. It was awesome and then some!
Misschien vind je dit ook leuk:
Reacties
Een reactie posten