Na zeven dagen zat ons verblijf
in Pozzolengo erop. Volgende en laatste halte: Livigno (zo’n 5 uur rijden). Maar
niet zonder dat we onderweg nog snel een andere stad hadden meegepikt
natuurlijk: Brescia. Het is de hoofdstad van de gelijknamige provincie waar we
al de hele week zaten. Een nog niet zo toeristische Italiaanse prachtstad!
O, en héél budgetvriendelijk.
Ik bedoel: wanneer je voor 2 bruiswaters, een cappuccino en een Sprite in
totaal maar 4,5 euro moet betalen (ja, echt!), vind ik dat wel een vermelding op mijn blog waard.
Ik heb zo veel charmante,
kleurrijke straatjes gezien in Italië. Ik houd er echt van!
Ik kan niet uitleggen
waarom, maar deze tekening – die in het groot aan een gebouw hing – sprak me
meteen aan.
Aan de andere kant van het
gebouw hing deze tekening. Ook mooi!
Een ander gebouw was dan
weer versierd met geschilderde paraplu's. Origineel en erg mooi gedaan, vind ik!
Ook van Brescia hadden we
geen stadsgids. Ik weet dus niet wat de betekenis van dit beeld is of hoe
het plein heet waar het staat, maar ik vond het wel mooi, dus het mocht op de
foto.
Brescia staat vol mooie
gebouwen.
Letterlijk het ene naast het
andere.
Het ronde gebouw is een
kerkje. Heel erg speciaal. Ik denk niet dat ik al ooit een ronde kerk heb
gezien. La Rotonda is een Romaanse kerk uit de 11de eeuw.
Wanneer ik zo'n grote hond
tegenkom, kan ik niet anders dan er een foto van nemen. Helaas durfde ik
niet goed gaan vragen aan de mensen of ik hun hond mocht strelen.
Ik ben niet zo voor drukke,
schreeuwerige prints, maar deze handtas van Moschino zou ik gerust cadeau
willen krijgen.
We hebben zo’n halfuur geklommen
naar een paleis waar je niet in kon, maar het stadsbeeld dat we in de plaats
kregen, maakte veel goed.
Van boven bekeken, stralen
steden een soort ‘wanordelijke rust’ uit. Of zoiets.
Wanneer je een foodblog hebt en dit zomaar geschilderd
ziet staan op straat, moet je je fototoestel wel bovenhalen natuurlijk.
Eens geen tagliatelle al ragú (stiekem omdat ik
het niet op de kaart zag staan), maar wel pasta, ah ja! Dit is paccheri (dat je uitspreekt als ‘pakkeri’
met een doffe ‘e’ en de klemtoon op de ‘a’, ik heb het speciaal gevraagd) met
aubergine en tomatensaus. Ik at dit bij Trattoria
Caprese. Als je ooit in Brescia bent, ontzettende aanrader dat restaurant!
Is dit niet de mooiste pizzaoven
die je ooit al hebt gezien? Nog steeds in Trattoria
Caprese. Ik vroeg aan de pizzabakkers of ik hun oven even op de foto mocht
zetten…
…en één van de bakkers
haalde speciaal voor mij één van de pizza's een stukje uit de oven, zodat ik
een nog mooiere foto kon nemen.
En toen ik daarna dit
beeldje op de foto wilde zetten, haalde een ober spontaan de mandjes die er wat
voor stonden uit de weg. Zo vriendelijk!
En niet alleen dat. Ze
hadden ook goddelijke taart. O. My. Choc!
Liefde is… een stuk chocoladetaart
delen.
Genieten.
Belangrijke gebouwen worden
vaak ‘versierd’ met beelden zoals dit.
Dat is om de boze geesten
buiten te houden.
Misschien vind je dit ook leuk:
Reacties
Een reactie posten