Wanneer deze review online komt, zit ik
nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft.
Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse
kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht!
Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de
Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat
ik het voor de looks van de schrijver
had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld
dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon
één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken.
Indeling & inhoud
Zoals wel meer kookboeken, begint ook
dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden
geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta
best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schrik van
koolhydraten, maar wist jij dat 1 g koolhydraten 4 kcal bevat en 1 g vet 9
kcal? Koolhydraten op zich zijn dus niet de boosdoener. Het hangt veel meer af
van de saus en – het allerbelangrijkste – de hoeveelheid die je eet. Juliette
Kellow gelooft immers waar ook ik 100% achter sta: het zit ‘m allemaal in de porties!
100 g ongekookte pasta komt neer op 230
g gekookte spaghetti. En die hoeveelheid levert slechts 239 calorieën. Best
oké, toch? Bovendien levert pasta – op voorwaarde dat hij beetgaar is – veel
trage suikers, wat heel lang zorgt voor een verzadigd gevoel.
Een klein puntje van kritiek: Gino
hanteert in zijn kookboek – waarin in de inleiding zo wordt gehamerd op het
belang van porties – 400 g verse pasta of 500 g gedroogde pasta als hoeveelheid
voor 4 personen. Ik vind dat redelijk veel en reken zelf telkens 80 g per
persoon.
Na het stukje van Juliette Kellow deelt
Gino D’Acampo zijn 10 beste pastatips. De beste daarvan vind ik dat je geen
olie moet toevoegen aan het kookwater. Het doet niets en kost alleen calorieën
(en geld)!
De recepten zijn ingedeeld in 6
hoofdstukken.
- Verse & Gevulde pasta
- Gedroogde pasta
- Pasta uit de oven & Zoete pasta
- Pasta alla Mamma
- Pasta om mee te nemen
Zelf ben ik meer fan van een iets
duidelijkere indeling als: pasta met vlees, pasta met vis, vegetarische pasta… Maar
als de recepten zelf zó goed zijn, ga ik niet klagen over een indeling die
misschien beter had gekund.
Lay-out & foto’s
Het kookboek ademt Italië. Naast de foto’s
van de gerechten, staan er ook best wel wat sfeerbeelden in dit boek: mooie
plekjes in Italïe, close-ups van ingrediënten als Parmigiano Reggiano, Italiaanse
hammen die hangen te drogen, de meest smakelijk uitziende groenten, pasta’s in alle
kleuren en hier en daar ook van Gino zelf. Dat laatste had voor mij niet
gehoeven, zeker niet in een roze t-shirt, maar de man kan koken, dus hij komt
er wat mij betreft nog nét mee weg.
De foto’s van het eten zelf zijn groot
en licht, en zo heb ik ze het liefst. Jammer genoeg staat niet elk gerecht op
de foto, maar ik heb de indruk dat dit bij geen enkel kookboek wel zo is. Hoe
zou dat eigenlijk komen?
Recepten & ingrediënten
Gino D’Acampo stelde dit kookboek naar
eigen zeggen op volgens dit motto:
‘Minimale moeite, maximale smaak!’
Dat merk je zeker aan ingrediënten en de
recepten. Voor de meeste pasta’s heb je maar een handvol makkelijk verkrijgbare
kwalitatieve ingrediënten nodig. Volledig op zijn Italiaans dus. Je vindt
basisrecepten – zoals pasta pesto, penne all’arabbiata, spaghetti aglio, olio e peperoncino – terug in dit
kookboek, maar ook (vooral!) verrassende combinaties waarvan je wilde dat je er
zelf was op gekomen en zelfs zoete pasta’s die kunnen dienen als dessert.
Alle recepten hebben telkens twee
titels, eentje in het Italiaans en eentje in het Nederlands. Leuk! De meeste
recepten zijn voor vier personen, maar sommige zijn voor zes. Elk recept wordt
voorafgegaan door een inleiding van Gino die je al naar de winkel doet rennen
nog voor je hebt gelezen wat je je eigenlijk moet meebrengen. Dit schrijft hij
bijvoorbeeld over zijn fettuccine met zoete uien, rozemarijn en lamsgehakt.
‘Ik smeek je dit eens te proberen –
echt, dit mag je niet missen! Het recept is heel gemakkelijk, de wijn en
bouillon geven het lamsgehakt een heerlijke smaak en de uien zorgen voor een
romige textuur. Als ik al denk aan dit gerecht loopt het water me in de mond. In
feit ben ik zelfs halverwege deze inleiding gestopt om het nog eens klaar te
maken. (…)’
Hoewel ik in principe niet zo’n fan ben
van de smaak van lamsvlees, moest ik het toch eens proberen. Ik bedoel, Gino
zei dat ik het niet mocht missen! En hij heeft niet gelogen, het was een heerlijk
verrassende pasta. Wil je het recept ook? Je vind het terug op blz. 37 van het
kookboek. Of misschien binnenkort wel op m’n blog als ik er vraag naar krijg.
Vrijdag deel ik er een ander op m’n blog.
aMuse ♥ ?
Moet ik dit nog zeggen? Ja! Het is mijn
nummer 1 favoriete pastakookboek en ik heb er een heleboel. Ik heb er al veel
recepten uit gemaakt en wil er nog heel veel maken ook.
En dan nu het moeilijkste gedeelte van
heel deze review: mijn favoriete recepten uit het kookboek opsommen. Eigenlijk
wil ik ze gewoon allemaal typen, maar omdat dat belachelijk zou zijn, heb ik van
mijn hart een steen gemaakt en er 10 geselecteerd.
- Cannelloni alla margherita (Cannelloni met zongedroogde tomaatjes, mozzarella en basilicum)
- Conchiglie rigate piccanti (Pastaschelpen met pikante tomaten-gehaktsaus)
- Farfalle al salmone gratinate (Gebakken farfalle met gerookte zalm en bieslook)
- Fettuccine alle cipolle (Fettuccine met zoete uien, rozemarijn en lamsgehakt)
- Fusilli ai funghi e porri (Fusilli met kastanjechampignons, prei en mascarpone)
- Linguine allo zafferano (Linguine met een verfijnde saffraansaus)
- Pasticcio dolce (Zoete pastacake met amaretto)
- Penne al mascarpone e pancetta (Penne met mascarpone, pancetta en Parmezaanse kaas)
- Tagliatelle con gamberi e brandy (Tagliatelle met garnalen en een romige cognacsaus)
- Zuppa di cipolle e pastina (Uiensoep met pasta en pancetta)
Op vrijdag vind je er
dus eentje van op m’n blog. Als je de rest ook wil maken, kan je het boek in de
meeste boekhandels of online vinden voor € 22,95.
Ik kwam toevallig deze site tegen. Leuk, wat dit is ook mijn favoriete kookboek.
BeantwoordenVerwijderenDe eenvoud van de meeste gerechten spreekt mij erg aan.
Mijn man heeft diabetes. Wij eten 6 keer per dag kleine beetjes, ik reken per persoon 50 gram ongekookte pasta. En wel de soorten die lang gekookt moeten worden en beetgaar zijn.
Bedankt om een reactie achter te laten! Altijd fijn om een nieuwe lezer te mogen verwelkomen. :-) Ben je hier terechtgekomen via Google dan?
VerwijderenZes keer per dag een kleinigheid eten, is eigenlijk het beste wat je kan doen, hé. Op die manier lijkt 50 g mij inderdaad genoeg. Het hangt er ook van af wat je er allemaal bij eet. Is het een goedgevulde saus, dan neem ik soms maar 60 in plaats van 80 g. Het komt er in ieder geval op neer dat de maatstaf die de meeste mensen hanteren - één pak pasta van 500 g voor 4 personen - echt veel te veel is!