Doorgaan naar hoofdcontent

Review kookboek Meer dan 80 Spannende Salades – Caroline Hofberg

Nog eentje over salades. Past wel bij het seizoen, toch? Dit boek kocht ik samen met mijn quinoa-kookboek. Ik twijfelde eerst een beetje over dit kookboek. In deze review vertel ik je waarom en wat ik er nu van vind.


Indeling & inhoud

Het boek begint met een kort voorwoord van de auteur. In dat stukje doet Caroline Hofberg je vermoeden dat het boek gaat ingedeeld zijn volgens de seizoenen. Ze vertelt immers van welke soorten salades ze houdt in de lente, zomer, herfst en winter. Ook in het tekstje op de achterkant kan je iets in die trant lezen. Niets is echter minder waar. Er zijn gewoon geen hoofdstukken. Zomerse slaatjes staan tussen de stevige wintersalades. Vlees, vis en veggie, salades met fruit, met groenten, alles staat door elkaar.


Er valt dus geen structuur te ontdekken in dit kookboek, en dat vind ik een beetje onhandig. Je kan niet gewoon kijken naar de gerechten waarin je zin hebt (bijvoorbeeld een zomerse vegetarische maaltijdsalade), je moet telkens het hele kookboek doorbladeren. Ook het register helpt hier niet echt bij. De recepten staan er gewoon opgesomd in alfabetische volgorde.

Wat ik wel interessant vind op inhoudelijk vlak, is dat het kookboek eindigt met een kleine uitleg over de verschillende soorten granen die in veel van de recepten worden gebruikt: bulgur, haverkorrels, spelt enzovoort.

Lay-out & foto’s

Naast het gebrek aan structuur, deden ook de foto’s mij een beetje twijfelen. De foto’s van de recepten zelf vind ik prachtig. Omdat de foto’s zelf dat veel beter kunnen uitleggen dan ik dat kan, toon ik er enkele van mijn favoriete.




Wat vind ik er dan minder goed aan? De foto’s met de mensen erop. De auteur, haar familie, vrienden, haar tuin (naar ik vermoed)… Dat soort foto’s zorgt ervoor dat ik bij het hele boek een soort ‘geitenwollensokkengevoel’ krijg. Daarnaast staan veel recepten over een foto heen geprint, wat ik dan weer veel te druk vind ogen.



Gelukkig ben ik wel ontzettend te spreken over de lay-out van de recepten zelf. Onder de titel van het recept staat een kleine inleiding, waar ik altijd van houd. Caroline Hofberg gebruikt nummertjes om de verschillende stappen aan te duiden. En soms maakt ze gebruik van vetgedrukte ‘ondertiteltjes’ in de ingrediëntenlijst of de instructies zelf. Zo zie je een duidelijk onderscheid in bijvoorbeeld de ingrediënten die je nodig hebt/wat je moet doen voor de salade enerzijds en de dressing anderzijds. Eigenlijk hanteer ik zelf een beetje dezelfde structuur voor mijn eigen recepten.

Recepten & ingrediënten

Alle recepten in het kookboek zijn voor vier personen. In veel van de salades worden graansoorten gebruikt. Het zijn dus voornamelijk volwaardige in plaats van bijgerechten. De ingrediëntenlijst is meestal vrij kort en bevat enkel makkelijk te vinden producten. De instructies zelf zijn kort en duidelijk.

Er is een klein hoofdstukje gewijd aan dips en ook eentje aan dressings. En daar staan er best een paar leuke tussen, bijvoorbeeld een wortelpesto, rucoladip en tomatenvinaigrette.


aMuse ♥ ?

Best wel. Het is niet mijn favoriete kookboek over salades (voornamelijk door het gebrek aan structuur en de drukke lay-out), maar ik kan het aanraden aan iedereen die houdt van maaltijdsalades op basis van niet zo voor de hand liggende graansoorten. Dit zijn enkele van mijn favoriete recepten.
  • Zalmbulgur met limoenyoghurt
  • Rodekoolsalade met kipspies
  • Auberginesalade met halloumi
  • Peperige aardbeien met geitenkaasdip (Al zou ik de geitenkaas – wat ik niet lust – wel vervangen.)
  • Zalm met meloen en hummus met ei
  • Romige aardappelsalade met gepocheerde zalm
  • Oriëntaalse bulgur met halloumi
Morgen deel ik er eentje van op m’n blog. Als je de rest ook wil maken, kan je het boek in de meeste boekhandels of online vinden voor € 12,50.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri