Nog eentje over salades. Past wel bij
het seizoen, toch? Dit boek kocht ik samen met mijn quinoa-kookboek. Ik
twijfelde eerst een beetje over dit kookboek. In deze review vertel ik je
waarom en wat ik er nu van vind.
Indeling & inhoud
Het boek begint met een kort voorwoord
van de auteur. In dat stukje doet Caroline Hofberg je vermoeden dat het boek
gaat ingedeeld zijn volgens de seizoenen. Ze vertelt immers van welke soorten
salades ze houdt in de lente, zomer, herfst en winter. Ook in het tekstje op de
achterkant kan je iets in die trant lezen. Niets is echter minder waar. Er zijn
gewoon geen hoofdstukken. Zomerse slaatjes staan tussen de stevige
wintersalades. Vlees, vis en veggie, salades met fruit, met groenten, alles
staat door elkaar.
Er valt dus geen structuur te ontdekken
in dit kookboek, en dat vind ik een beetje onhandig. Je kan niet gewoon kijken
naar de gerechten waarin je zin hebt (bijvoorbeeld een zomerse vegetarische
maaltijdsalade), je moet telkens het hele kookboek doorbladeren. Ook het
register helpt hier niet echt bij. De recepten staan er gewoon opgesomd in
alfabetische volgorde.
Wat ik wel interessant vind op
inhoudelijk vlak, is dat het kookboek eindigt met een kleine uitleg over de
verschillende soorten granen die in veel van de recepten worden gebruikt:
bulgur, haverkorrels, spelt enzovoort.
Lay-out & foto’s
Naast het gebrek aan structuur, deden
ook de foto’s mij een beetje twijfelen. De foto’s van de recepten zelf vind ik
prachtig. Omdat de foto’s zelf dat veel beter kunnen uitleggen dan ik dat kan,
toon ik er enkele van mijn favoriete.
Wat vind ik er dan minder goed aan? De foto’s
met de mensen erop. De auteur, haar familie, vrienden, haar tuin (naar ik
vermoed)… Dat soort foto’s zorgt ervoor dat ik bij het hele boek een soort ‘geitenwollensokkengevoel’
krijg. Daarnaast staan veel recepten over een foto heen geprint, wat ik dan
weer veel te druk vind ogen.
Gelukkig ben ik wel ontzettend te
spreken over de lay-out van de recepten zelf. Onder de titel van het recept staat
een kleine inleiding, waar ik altijd van houd. Caroline Hofberg gebruikt
nummertjes om de verschillende stappen aan te duiden. En soms maakt ze gebruik
van vetgedrukte ‘ondertiteltjes’ in de ingrediëntenlijst of de instructies
zelf. Zo zie je een duidelijk onderscheid in bijvoorbeeld de ingrediënten die
je nodig hebt/wat je moet doen voor de salade enerzijds en de dressing
anderzijds. Eigenlijk hanteer ik zelf een beetje dezelfde structuur voor mijn
eigen recepten.
Recepten & ingrediënten
Alle recepten in het kookboek zijn voor
vier personen. In veel van de salades worden graansoorten gebruikt. Het zijn
dus voornamelijk volwaardige in plaats van bijgerechten. De ingrediëntenlijst
is meestal vrij kort en bevat enkel makkelijk te vinden producten. De instructies
zelf zijn kort en duidelijk.
Er is een klein hoofdstukje gewijd aan
dips en ook eentje aan dressings. En daar staan er best een paar leuke tussen, bijvoorbeeld
een wortelpesto, rucoladip en tomatenvinaigrette.
aMuse ♥ ?
Best wel. Het is niet mijn favoriete
kookboek over salades (voornamelijk door het gebrek aan structuur en de drukke
lay-out), maar ik kan het aanraden aan iedereen die houdt van maaltijdsalades
op basis van niet zo voor de hand liggende graansoorten. Dit zijn enkele van
mijn favoriete recepten.
- Zalmbulgur met limoenyoghurt
- Rodekoolsalade met kipspies
- Auberginesalade met halloumi
- Peperige aardbeien met geitenkaasdip (Al zou ik de geitenkaas – wat ik niet lust – wel vervangen.)
- Zalm met meloen en hummus met ei
- Romige aardappelsalade met gepocheerde zalm
- Oriëntaalse bulgur met halloumi
Morgen deel
ik er eentje van op m’n blog. Als je de rest ook wil maken, kan je het boek in
de meeste boekhandels of online vinden voor € 12,50.
Reacties
Een reactie posten