Doorgaan naar hoofdcontent

De keuken van die andere rosse

Ik dacht: ik geef Sofie Dumont eens een kans. Ik heb haar nooit bezig gezien in haar VT4-bakprogramma Goe Gebakken, maar van haar nieuwe vtm-kookprogramma De keuken van Sofie heb ik – dankzij de digicorder – nog geen aflevering gemist. Of ik dat zal blijven volhouden, kan ik echter niet beloven. Sofie Dumont heeft – hoewel het ook een rosse is – mijn hart nog niet gestolen.

Mijn mond viel open toen ik haar tijdens de eerste aflevering overschot van spaghetti bolognese in de soep zag kieperen. Zo geschokt was ik. Overschot van spaghetti moet je àl-tijd zo opeten. Je mag nooit spaghetti verpesten door hem in de soep te kappen en je mag nooit soep verpesten door er spaghetti in te kappen. De toon was meteen gezet.

Spaghetti bolognese, géén ingrediënt voor soep.
In de volgende afleveringen zag ik hoe belachelijk groot haar “hapklare” stukken groenten zijn en hoe lopend haar sauzen. Ik keek argwanend toe terwijl ze drie (3!) chilipepers en een volledige gemberknol in één gerecht gebruikte. Ze luistert nooit naar mij wanneer ik zeg dat die pot duidelijk veel te klein is voor dat gerecht en dat ze lang niet zoveel water moet gebruiken om couscous klaar te maken (couscous kan zelfs Merlot klaarmaken, dat heb ik hem geleerd). En wat is dat met haar timing? Zijn de verschillende onderdelen van haar maaltijd al ooit tegelijk klaar geweest? Ik bedoel maar: waarom beginnen met de rijst of de couscous als je veel meer werk hebt met de rest?

Neen, het was wel duidelijk. (De keuken van) de ene rosse is (die van) de andere niet. Toen ze echter worteltjes met sinaasappel en confituur maakte die er toch wel bijzonder lekker uitzagen, dacht ik: ik zal één van haar recepten eens een kans geven. Tenslotte heeft ze ook rood haar. Geen natuurlijk rood haar. Maar toch rood haar…

Reacties

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri