Doorgaan naar hoofdcontent

Weekmenu 1: Feestkliekjes

Oké, oké, ik weet het, ik loop al meteen een week achter, maar weken sluipen stiekem veel sneller voorbij dan je zou denken! Een andere reden voor mijn eerste weekmenu met vertraging is dat ik lang heb getwijfeld óf ik wel zou weekmenu’en op mijn blog.

Ik vond vind het een beetje een enge gedachte: iedereen die zomaar kan lezen wat er elke dag bij jou op tafel komt. Nu ja, in de praktijk is ‘iedereen’ mijn (voorlopig) enkele tientallen lezers. En zelfs in theorie kan ‘iedereen’ nooit meer worden dan iedereen die Nederlands spreekt. Toch? Maar toch: het stààt er dan wel, zo ergens online, te staan en al. En ik kan er niet aan doen, maar ergens in m’n achterhoofd hangt altijd deze vervelende vraag rond: ‘Wie weet wie leest er stiekem allemaal mee?’

Indien jij één van die stiekemerds bent, maak je dan gerust bekend in de commentaar, voor mijn gemoedsrust en al. En ook wel gewoon omdat ik blij word van commentaar. Tenzij van negatieve commentaar. Zoiets in de zin van: ‘Hoeveel pasta eten jullie wel niet, zeg?’ Of: ‘Zeg kind, schil af en toe ook eens een patat!’ Of: ‘Geef je lief eens wat meer vlees, jij gemene trien!’

Maar voor ik nog verder verloren raak in de enge krochten van mijn gedachten, we waren hier bezig over mijn eerste weekmenu, hé zeg. ‘Weekmenu?’ werd uiteindelijk ‘weekmenu!’ dankzij dit cadeautje van Merlot. En, zo schoot mij ineens te binnen, als de spanning mij te veel wordt, stop ik er gewoon mee, hé. Ik doe soms lang over voor de hand liggende dingen, ja.

Zo, nu ik mezelf had gerustgesteld, diende een volgend dilemma zich aan: het geplande weekmenu posten aan het begin van elke week? Of het daadwerkelijke weekmenu posten aan het einde van elke week? Ik weet niet hoe dat bij jou zit, maar bij ons durven die twee weleens belachelijk hard te verschillen.

Nu ja, een week wikken en wegen levert uiteindelijk iets als dit op:

WEEK 1: FEESTKLIEKJES

Dinsdag 1 januari 2013:         Slaatje met gravad lax en brood
Woensdag 2 januari 2013:      Erwtensoep met munt en zure room & slaatje met gravad lax zonder brood (een ander slaatje dan gisteren)
Donderdag 3 januari 2013:     Groene pestopasta met tomaat en gerookte ham
Rode pestopasta met olijfjes, zongedroogde tomaatjes en rundertournedos

De reden waarom de planning op donderdag plots is veranderd, is omdat ik een diepvriesgerelateerde paniekaanval kreeg. Dat gebeurt soms bij mij. Dat kan op eender welke dag van de week zijn, hoor. Iets in de zin van: ‘oh nee, het is al 2013 en er ligt nog vlees uit de vervlogen tijden van 2012 in de diepvries!’ Dat vlees van weleer is gekocht in promotie toen ik nog dacht dat ik meer vlees zou maken en dat het dus weldra allemaal op zou zijn. Helaas.

Ik vrees dat ik de komende weken dus een fameuze vleesinhaalbeweging zal moeten maken. Ik ben namelijk van het principe: eten gooi je niet weg! En als dàt me al een jaar lang perfect is gelukt (met uitzondering van hier en daar eens een kommetje soep die zuur was geworden), zal ook dit me wel lukken. You’ll see! You’ll all see!

Oh ja, voor ik het vergeet: de eerste week is een uitzondering omdat 2013 midden in de week begon – alsof het zich helemaal niets aantrok van mijn eerste weekmenuplanning *tsk* – maar een week loopt bij mij van vrijdag tot donderdag. Ik kan er niet aan doen. Ik weekmenu al een heel jaar van vrijdag tot donderdag en ik kan dat niet plots van maandag tot zondag gaan doen heb geen zin om dat plots van maandag tot zondag te gaan doen, gewoon omdat dat ‘normaal’ is. Wekelijkse inkopen worden hier nu eenmaal meestal gedaan op vrijdag. En ‘praktisch’ staat in ons huis hoger in het vaandel dan ‘normaal’. Te allen tijde.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri