Doorgaan naar hoofdcontent

Weekmenu 3: Quinoadoop

Weet je nog toen ik zei dat ik minstens twee keer per week vlees uit m’n diepvries moest wegwerken? Geloofde je dat? Wel, ik was toen vergeten te specificeren dat wanneer ik twee keer per week vlees op het menu zet, maar er maar één stukje vlees uit de diepvries verdwijnt, dat ook telt. Dus ik heb niet gefaald! Hé? Hé?

Marokkaans-mediterrane quinoasalade

WEEK 3: QUINOADOOP

Vrijdag 11 januari 2013:         On verra
Zaterdag 12 januari 2013:      Huwelijksfeest Ecarlate & Céladon
Zondag 13 januari 2013:        Paddenstoelenpasta à la truffe met scampi’s
Maandag 14 januari 2013:      Kruidige pompoencouscous
Dinsdag 15 januari 2013:       Preipuree met zure room en zalm
                                               Rosbief met portosaus, worteltjes&erwtjes en grillpatatjes
Woensdag 16 januari 2013:    Pitabroodjes met overschot eergisteren, overschot gisteren en erwtenspread
Donderdag 17 januari 2013:   Marokkaans-mediterrane quinoasalade

Voor een keertje werd er eens niet op vrijdag, maar pas op zaterdag naar de winkel gegaan. Op vrijdag deden we dus van on verra. Op zaterdag werden we verwacht op het huwelijksfeest van mijn supervriendin Ecarlate. Ik kan niemand bedenken die het harder verdient om absurd gelukkig te zijn met haar kersverse superman dan zij!

Op zondag mocht ik terug koken! Ik weet het, ik weet het, weeral truffel. Nu is het potje leeg, hoor! Op maandag experimenteerde ik een vegetarische couscous bij elkaar, niets ongewoons dus. Op dinsdag herinnerde ik me mijn minstens-tweemaal-vlees-per-week-voornemen, onderdrukte ik eventjes een lach en haalde dan toch maar een rosbief uit de diepvries. Ik kookte gewone Belgische kost bij elkaar en werd achteraf overvallen door het gevoel dat zoiets toch echt niet mijn ding is.

Ik zorgde opzettelijk voor een restje rosbief omdat ik van de dag daarvoor nog een restje champignonnetjes had. Ik smeedde een plannetje met beide: ik ging nog eens toveren met pitabroodjes! Zo lekker dat het receptje misschien wel volgt!

En dan kwam donderdag. Quinoadoopdag. Omdat ik de smaak van quinoa nog niet kende, koos ik voor mijn immer betrouwbare Marokkaans-mediterrane combinatie. Ik heb twee dingen geleerd. Als je quinoa gaat klaarmaken, moet je zorgen dat je een zeef in huis hebt. Niet enkel een vergiet.(*) En je moet op voorhand eens opzoeken hoeveel gram quinoa en hoeveel milliliter water je precies moet nemen.(**) Onze quinoadoop was dus een beetje waterachtig. Toepasselijk wel.

(*) Je moet quinoa blijkbaar eerst goed spoelen om de bittere smaak weg te krijgen. En dat is veel gemakkelijker gezegd dan gedaan als je enkel een vergiet hebt waarvan de gaatjes groter zijn dan de quinoakorrels zelf.
(**) Tips zijn welkom. Receptjes ook.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri