Doorgaan naar hoofdcontent

Weekmenu 4: Een kwartet primeurs

Als ik niet zeg dat ik deze week geen twee keer vlees heb gemaakt, zelfs niet met een beetje verbeelding of een creatieve interpretatie van het getal twee, zouden jullie dat dan merken? Nee, hé?

Poppequiche

WEEK 4 : EEN KWARTET PRIMEURS

Vrijdag 18 januari 2013:         Preipuree met warm gerookte gebakken zalm
Zaterdag 19 januari 2013:      Quiche à l’italienne, door Merlot omgedoopt tot Poppequiche
Zondag 20 januari 2013:        Eten bij Gourmand & Maure
                                               Pasta met gehakt, aubergine en tomaten-muntsaus
Maandag 21 januari 2013:      Falafel met tomatencouscous
Dinsdag 22 januari 2013:       Quinoa met pompoen en appel
Woensdag 23 januari 2013:    Witloofsoep met ovenbroodjes
Donderdag 24 januari 2013:   Brestolipasta met basilicumtomaatjes
Lap, geen honger en eigenlijk zin in havermout
+ improv mac ‘n’ cheese voor Merlot

Wanneer Libelle Lekker zegt dat je een takje tijm in zalm kan prikken en dat in brand kan steken om zo warm gerookte zalm te krijgen, dan liegt het. Ik zeg jou: tijm wil niet branden! En ik kan het weten, want ik heb het geprobeerd met een lucifer en met een aansteker. Niet dat ik had verwacht dat een aansteker een ander resultaat zou opleveren dan een lucifer, hoor, maar zo kan je niet zeggen dat ik niet alles heb geprobeerd, hé! Gelukkig stelt een stukje gewoon gebakken zalm zonder pretentie ook nooit teleur.

Zondag, de eerste primeur. Ik had nog nooit quiche gemaakt, neen. Ik begrijp het zelf ook niet. Voor de vulling koos ik een combinatie typisch voor mij: tomaat, olijfjes, zalm, basilicum en courgette. Daarom noemde Merlot het de Poppequiche.

De basilicum was trouwens nog een primeur (toen waren ze al een duo!): ik gebruikte voor de eerste keer basilicum uit de diepvries. Dat ligt daar blijkbaar, zomaar in een zakje in de diepvries in de supermarkt! En het is gemakkelijk, want het is al gesneden. Het is leuk, want het kost niet veel. En het is vreemd, want het is lekker! Niets gaat uiteraard boven verse basilicum. Maar na verse basilicum en voor gedroogde basilicum (waarvan ik enkel geloof dat het basilicum is omdat het potje dat zegt) staat absoluut diepvriesbasilicum! Op mijn schaal van basilicum-lekkerheid dan, hé.

De derde primeur vond plaats op maandag (toen waren ze al met drie!). Ik had nog een restje gegrilde aubergine over en maakte daarmee falafels. Ze waren lekker. Ontzéttend lekker. Maar ze waren met te veel! Helaas ben ik zo iemand die haar bord leegeet, wat er ook gebeurt. En ik kan de schuld niet eens op m’n opvoeding steken. Mer, mijn moeder, is zo iemand die nooit de zin “Eet uw bord leeg!” heeft gebruikt en die even vrolijk eten in de vuilbak kiepert als in een kookpot. Het is zeer bizar allemaal. In ieder geval, nadat alle falafels opwaren, herinnerde ik me weer waarom ik normaal steeds nét genoeg maak. Ik verkies een beetje honger boven een te vol gevoel. Altijd.

En mijn eerste Pinterest-recept(*) op dinsdag maakte van mijn tot dan toe trio primeurs een kwartet.

(*) Ja, ja, ik zit eindelijk ook op Pinterest. Ik ben helemaal mee.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri