Weekmenu 5: Yummy, me keep-y!

Het was een week van blijvertjes. Blijvertjes die al waren, blijvertjes die zijn geworden en één blijvertje dat zich al heeft verspreid…

Linguine met ragout

WEEK 5 : YUMMY, ME KEEP-Y!

Vrijdag 25 januari 2013 Nankin komt eten: tonijnmacaroni met tomatensaus

Zaterdag 26 januari 2013 Pasta met mangosalsa en scampi’s

Zondag 27 januari 2013 Linguine met ragout van runderstoofvlees

Maandag 28 januari 2013 Overschot ragout met bulgur

Dinsdag 29 januari 2013 Avocadopasta

Woensdag 30 januari 2013 Brestolipasta met basilicumtomaatjes

Donderdag 31 januari 2013 Verjaardagsetentje Fandango: Parmigiana di Melanzane

Op vrijdag dacht Nankin dat hij gehakt aan het eten was, terwijl het eigenlijk tonijn uit blik was. Ik weet nog steeds niet of dat positief of negatief is. Niet dat ik daar lang over heb nagedacht, want na zaterdag was ik variaties aan het bedenken op de pasta met mangosalsa, waardoor ik een excuus zou hebben om dat vanaf nu elke week te maken. Zo lekker dat dat was! En eigenlijk ook zo makkelijk dat het een beetje stom is om er een recept voor uit te typen. Al heb ik dat toch maar gedaan.

Op zondag ontdekte ik twee dingen: knolselder gebruiken in plaats van gewone selder in een ragout is een goed idee. En een tomatensaus afwerken met pure chocolade en rozijntjes is echt niet raar. Op maandag ontdekte ik dan weer dat ik bulgur lekkerder vind dan quinoa, ongeveer even lekker als rijst, maar niet zo lekker als couscous. Zo, nu kunnen daar geen misverstanden over bestaan!

Op dinsdag had ik geen zin om te koken omdat Merlot wegens examens geen tijd had om mee aan tafel te komen zitten, maar godzijdank heb ik dat toch maar gedaan. Avocadopasta blijkt perfect comforteten dat je even doet vergeten dat je alleen bent. Tot je spontaan “Mmm, lekker, hé?” zegt tegen niemand that is. Ik heb helaas geen foto genomen, maar dat geeft mij meteen een goed excuus om dit heel snel nog eens te maken, want hoe kan ik er anders over bloggen? Ah ja!

Op woensdag een pasta die zijn status van blijvertje nog maar eens heeft bevestigd. En op donderdag maakte Myrtille, Merlots mama, mijn Parmigiana di Melanzane voor de verjaardag van haar vriend. Naast mijn rodekoolsoep die Anis en Chianti al hebben nagemaakt, is dit al het tweede recept dat niet voor niets op mijn blog staat!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Klik om verder te gaan

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Klik om verder te gaan

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri

Klik om verder te gaan

aMuse Rouge

Zoeken in deze blog