Doorgaan naar hoofdcontent

Weekmenu 8: DZV – Take 2


Op vrijdag namen Merlot en ik – eigenlijk drie dagjes te laat – officieel tijdelijk afscheid van vlees met de lekkerste spaghetti van de wereld, in het leuke gezelschap van Ecarlate en haar wederhelft. Merlot nam het zekere voor het onzekere en stompte twee bergen spaghetti naar binnen nu het nog kon.

Risotto met tikkeneitje

WEEK 8: DAGEN ZONDER VLEES – TAKE 2

Vrijdag 15 februari 2013         Etentje: pompoensoep met kruidenkaas – spaghetti – puddingtaart
Zaterdag 16 februari 2013      Nankin geeft een Italiaans etentje vraagt zijn mama en mij een Italiaans etentje te doen: Bruschetta met tomaat, bruschetta met artisjok & pasta met tomaat-mascarponesaus
Zondag 17 februari 2013        Ciabatta met gerookte zalm, groentjes en wasabimayonaise
Maandag 18 februari 2013      Pasta met champignons, spinazie, doperwtjes en kruidenkaas
Dinsdag 19 februari 2013       Cavarisotto met basilicumtomaatjes en spiegelei
Woensdag 20 februari 2013    Kikkererwtenballetjes in tomatensaus met olijvenrijst
Donderdag 21 februari 2013   Pasta met tomatensaus en kikkererwtenballetjes

En nu mag je de minachtende blikken wegstoppen, want sinds de spaghetti zijn onze dagen écht zonder vlees. Zelfs op het etentje van Nankin – dat eigenlijk het etentje van Myrtille en mezelf met de hulp van Merlot en Nankin werd – was er geen stukje vlees te bespeuren, enkel een heus feestmaal. Enkele Italiaanse recepten en een ingrediënt of drie, meer heb je vaak écht niet nodig.

Op zondag moest ik wel nog een pak gerookte zalm wegwerken. Maar af en toe wat visje mag, zegt de website van DZV! En ik bedoel: gerookte zalm weggooien of gerookte zalm opeten… Hier is wel degelijk een juiste en een foute keuze. Ik maakte de juiste. En mijn broodje bevestigde dat. (Lekker!)

Daarna volgden vier dagen very veggie! Op maandag een niet-wereldschokkende combinatie die ik wereldschokkend lekker vond. Op dinsdag werkte ik een restje cava van de vrijdag daarvoor weg en legde ik eens een spiegeleitje pardoes boven op wat risotto. En op woensdag en donderdag aten we geen-vleesballetjes, zoals deftige vegetariërs dat doen.

En zo zit er alweer een weekmenu-week op. Niemand leed honger. Niemand miste vlees. Iedereen at lekker. En één van ons (niet ik) speelde in vier dagen tijd een Toblerone-reep van 400 g naar binnen.

De tussenstand na deze week ziet er zo uit:

Dagen Zonder Vlees (13-02-2013 – 30-03-2013)
  • 40 Dagen écht Zonder Vlees: 7/40
    • waarvan maximum 15 dagen vis: 2/15
    • dus eigenlijk minstens 25 dagen écht veggie: 5/25
  • Maximum 6 dagen vlees: 2/6

Reacties

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri