Doorgaan naar hoofdcontent

Weekmenu 13: Italiaans veggie is de beste soort veggie!


De vegetarische Italiaanse keuken zorgt er op haar eentje voor dat ik geen vlees mis. En Merlot ook niet. Al zal hij dat niet toegeven, uit angst dat ik vlees dan voor altijd uit ons leven zal bannen. Ik ben immers maar een pasta pomodoro verwijderd van volledig veggie, maar dan flitst de gedachte ‘nooit meer spaghetti!’ door mijn hoofd en spring ik snel terug naar de andere kant van mijn denkbeeldige veggie scheidingslijn.

Mezzaluna met dragontomaatjes

WEEK 13: ITALIAANS VEGGIE IS DE BESTE SOORT VEGGIE!

Vrijdag 22 maart 2013            Stokbrood met romige knoflookchampignons
Zaterdag 23 maart 2013         Very veggie Italiaans verjaardagsfeestje
Zondag 24 maart 2013           Alleen thuis: pompoensoep met basilicumbroodje Caprese
Maandag 25 maart 2013         Pasta met prei en champignons
Dinsdag 26 maart 2013          Salade Caprese en stokbrood met mascarponespread
Woensdag 27 maart 2013       Mezzaluna met dragontomaatjes
Donderdag 28 maart 2013      Erwtenrisotto met munt en scampi’s

Deze week bewees dat je altijd wel Italiaanse veggie pareltjes uit je hoed kast kan toveren. Ik had mezelf uitgedaagd om op vrijdag enkel inkopen voor mijn verjaardagsfeestje mee te brengen en verder moest ik de hele week aan wat-ligt-er-nog-in-mijn-kast-koken doen. Automatisch kom je dan uit bij de Italiaanse eenvoud. Mijn uitdaging bleek helemaal geen uitdaging, want de week had gerust nog heel wat langer mogen duren.

Champignons zijn zó lekker met look, peper, zout, tijm, citroensap en eventueel een beetje room dat het bijna zonde is om ze ooit op een andere manier klaar te maken. Maar de combinatie van prei met champignons herinnert je er dan weer aan dat het toch de moeite loont om dat af en toe te doen.

Alles wat ik maakte voor mijn tweede veggie verjaardagsfeestje was zó lekker dat het bijna zonde zou zijn om ooit nog een niet-veggie verjaardagsfeestje te doen.

Een salade Caprese is zó lekker dat je moet opletten dat je niet altijd tomaten, mozzarella en verse basilicum in huis hebt, want dan zou je het elke dag eten. Al zijn tomaten blijkbaar ook superlekker met dragon en… sinaasappelsap.

Mascarponespread is zo’n ontdekking waarvan je wou dat je ze nooit had gedaan (zondig zalig!). En erwten met munt… Zijn daar nog meer woorden voor nodig?

Ik kan alleen maar tegen mezelf zeggen (bij gebrek aan iemand anders in de kamer): ‘kom kind, nog zo’n week!’

*Denkt eventjes aan spaghetti en springt weer terug naar de andere kant van de veggie scheidingslijn.*

De tussenstand na deze week ziet er zo uit:

Dagen Zonder Vlees (13-02-2013 – 30-03-2013)
  • 40 Dagen écht Zonder Vlees: 40/40
    • waarvan maximum 15 dagen vis: 5/15
    • dus eigenlijk minstens 25 dagen écht veggie: 35/25
  • Maximum 6 dagen vlees: 4/6

Kijk nu: we hebben de 40 dagen al gehaald! 40 dagen zijn precies toch niet meer wat 40 dagen ooit geweest zijn…

Reacties

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri