Weekmenu 9: De quinoa die mijn hart stal

Het was geen liefde op het eerste gezicht tussen quinoa en mij. Maar zo’n superfood links laten liggen, zou een klein schandaal zijn in mijn wereld. Ik bleef het koppig op het menu zetten en op woensdag won ik de weddenschap met mezelf: quinoa kan echt lekker zijn!

Quinoamuse

WEEK 9: DE QUINOA DIE MIJN HART STAL

Vrijdag 22 februari 2013 Quinoa Caprese

Zaterdag 23 februari 2013 Marokkaans-mediterrane couscoussalade

Zondag 24 februari 2013 Pasta met groene olijventapenade

Maandag 25 februari 2013 Pasta aglia e olio

Dinsdag 26 februari 2013 Maaltijdsoep

Woensdag 27 februari 2013 Quinoamuse

Donderdag 28 februari 2013 ~~Preipasta met basilicum~~ Bo’kes voor Merlot, havermout voor mij

Pasta Caprese, salade Caprese, een broodje Caprese, het zijn allemaal superideeën. Maar op vrijdag leerde ik dat een superidee en een superfood niet automatisch een supergerecht vormen. De uiteindelijke smaak was niet slecht, maar als je één van de andere Caprese-combinaties gewoon bent, zou ik zeggen: blijf bij je pasta, je salade of je broodje en ga voor je quinoa op zoek naar iets anders.

Op zaterdag was het tijd voor het maandelijkse etentje met de leukste mensen uit het middelbaar, bij Rubis thuis deze keer. Ze ging macaroni met ham en kaas maken. Dat zou dus macaroni met kaas worden voor mij, Dagen-Zonder-Vlees-en-al. Ik flanste thuis maar snel mijn Marokkaans-mediterrane couscoussalade in elkaar en nam hem mee in een potje. Na zo’n 12 jaar vriendschap ben je de schaamte wel voorbij, hé.

Op zondag ontdekte ik de veelbelovende smaakcombinatie van olijven met sinaasappel, in de vorm van een zelfgemaakte groene olijventapenade met sinaasappelmarmelade. Op maandag het Italiaanse schoolvoorbeeld van koken uit de voorraadkast en op dinsdag werden enkele restjes groente een maaltijdsoep.

Op woensdag zette ik de quinoa op tafel die mijn hart zou stelen. Wat ik erin deed? De foto verraadt al veel, maar het exacte recept volgt nog! Op donderdag veranderde pasta plots in havermout doordat het hongergevoel zo lang op zich liet wachten, dat het te laat was om nog te beginnen koken.

Dat is dus zeven op zeven volledig veggie! Nu ja, voor mij althans. Op zaterdag was er immers ‘het hamburgerincident’. Merlot en ik gingen naar de markt. Wie Merlot kent, weet nu al voldoende. Mijn liefje kan niet naar de markt gaan zonder ~~een hamburger~~ twee hamburgers te eten.

Maar hij mag dat, want hebben jullie trouwens al door wat voor een superlief ik heb? Eentje dat alles braaf opeet wat ik maak, hoe ver dat ook ligt van patatjes, groentjes & vlees, de Heilige Drievuldigheid voor velen. Eentje dat nooit klaagt wanneer er – weeral – geen vlees op zijn bord ligt. Eentje dat zonder morren bo’kes eet op een dag dat ik zelf niet veel honger heb en dus niet kook. Eentje dat enthousiast voor me is als ik vrolijk verkondig dat we eventjes meer dan een maand geen vlees gaan eten. Ik weet het niet heel zeker, maar ik durf wedden dat niet veel meisjes hetzelfde kunnen zeggen over hun lief!

De tussenstand na deze week ziet er zo uit:

Dagen Zonder Vlees (13-02-2013 – 30-03-2013)

40 Dagen écht Zonder Vlees: 14/40

waarvan maximum 15 dagen vis: 2/15
dus eigenlijk minstens 25 dagen écht veggie: 12/25

Maximum 6 dagen vlees: 2/6

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in ...

Klik om verder te gaan

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri...

Klik om verder te gaan

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen ...

Klik om verder te gaan

aMuse Rouge

Zoeken in deze blog