Weekmenu 14: Looks like meat’s back on the menu, boys! (Occasionally, that is.)

De Dagen Zonder Vlees 2013 zitten erop. Gingen 40 (nu ja, 46) dagen altijd al zo snel?

This is not meat. Gemarineerde venkel met gerookte zalm en dille.

WEEK 14: LOOKS LIKE MEAT’S BACK ON THE MENU, BOYS! (OCCASIONALLY, THAT IS.)

Vrijdag 29 maart 2013            Gemarineerde venkel met zalm en stokbrood

Zaterdag 30 maart 2013         Pasta met champignonroomsaus

Zondag 31 maart 2013           Gaan eten maken bij Mer: kalkoenstoofvlees met kriekbier

Maandag 1 april 2013             Uit eten

Dinsdag 2 april 2013              Engeltjespasta met zalm

Woensdag 3 april 2013           Gnocchi met champignon-tomatensaus

Donderdag 4 april 2013          Omelet met erwtjes en munt

En dat maakt de eindstand zo:

Dagen Zonder Vlees (13-02-2013 – 30-03-2013)

•  40 Dagen écht Zonder Vlees: 42/40
• waarvan maximum 15 dagen vis: 6/15
• dus eigenlijk minstens 25 dagen écht veggie: 36/25
• Maximum 6 dagen vlees: 4/6

Toch een beetje vlag en wimpel, vind ik. Van de zes vleesdagen die ik mezelf had toegestaan, waren er twee een accidentje en twee heirkracht. Volgend jaar ga ik voor volledig veggie!

Ik heb absoluut niets gemist, zelfs geen spaghetti, zo lekker heb ik gegeten. Bovendien bleek 40 dagen veggie koken verre van een uitdaging. Ik heb lang nog niet alle veggie dingen kunnen maken die ik wilde en ik vond weekmenu’en zelfs makkelijker dan anders. Wanneer er geen regels zijn à la ‘geen vlees of vis’ is het aantal gerechten dat je kan maken gewoon zo onoverzichtelijk groot dat je op den duur langer bezig bent met beslissen wát je gaat maken dan met de daadwerkelijke bereiding ervan.

Van mij mogen ze dat dus best meer doen, zo’n nationale regeltjes opleggen. Bijvoorbeeld: ‘deze week enkel rijst’ ‘of ‘deze week alleen Israëlische gerechten’ (Ottolenghi, Ottolenghi!). Maar goed, niets aan te doen, terug naar de overvloed.

In sommige families was de eerste dag na Dagen Zonder Vlees Pasen. Bij ons was dat: de Ronde van Vlaanderen! Ik kijk er elk jaar naar samen met Mer en de kleine Pamplemousse. Dit jaar was het eerste zonder ons Mousse’je, wat bij mij nog steeds voor traantjes zorgt, maar al bij al was ik blij dat onze traditie werd voortgezet.

Mijn mama vroeg of Merlot en ik ’s middags mee kwamen eten voor de Ronde begon. Ze ging kalkoenstoofvlees met kriekbier maken – een receptje dat ze onlangs van mij had gekregen – en ik kon helpen als ik dat wou. Natuurlijk wou ik dat! Mijn mama en ik trokken onze keukenschort aan. Ik was de lintjes van de mijne nog aan het knopen toen ik Mer plots ‘oh kijk, de paus is op tv!’ hoorde roepen. Wanneer ik opkeek, zat ze in de zetel, voor tv. Niet dat mijn moeder zo gelovig is, verre van, maar ze kookt gewoon écht niet graag. Zij en haar keukenschort zijn de zetel niet meer uitgekomen tot het eten klaar was.

Niet dat ik dat erg vond, want ik doe niets liever dan koken. Zeker wanneer ik daarna complimentjes in ontvangst mag nemen als ‘wanneer jij het klaarmaakt, is het nóg veel lekkerder dan wanneer ik dat doe!’. Sweet but true.

Jammer genoeg heb ik geen foto van het stoofvlees met kriekbier. Maar vanaf nu ga ik dat vast niet meer voorhebben, want ik heb nu een smartphone. Met Instagram en al. En met bloempjes op de achterkant. Ik noem hem Bloempje.

Trouwens, de gemarineerde venkel met gerookte zalm en dille – waarvan ik wél een foto en zelfs een recept heb – was ook meer dan de moeite, hoor. Maak voorlopig dat maar.

Engeltjespasta met zalm