Doorgaan naar hoofdcontent

Weekmenu 15: Sweet ‘n’ Sour Superfood

Afbeelding
Door

Speciaal voor Maure experimenteerde ik nog eens met quinoa. Eén van de vele dingen deze week die een sterretje waard waren.

Sweet 'n' Sour Superfood

WEEK 15: SWEET ‘N’ SOUR SUPERFOOD

Vrijdag 5 april 2014           Afhaalsushi
Zaterdag 6 april 2013             Spaghetti
Zondag 7 april 2013      Eten maken bij Mer: stoofpotje met varkensvlees en wintergroenten, met ovenpatatjes
Maandag 8 april 2013             Spaghetti – the sequel
Dinsdag 9 april 2013              Etentje bij Ecarlate & Céladon
Woensdag 10 april 2013         Croques met hesp, mozzarella en vijgenconfit
Donderdag 11 april 2013        Zoetzure quinoasalade met steak

Het weekend begon zoals al mijn weekends mogen beginnen: bij een liefdevolle liefjesfamilie met een goed glas wijn, afhaalsushi en twee gigantische bollen ijscrème met bergen slagroom erop. Het was het beste ijsje dat kan zijn: eentje zonder schuldgevoel. Ster nummer 1.

Op zaterdag werd een dagje shoppen in Antwerpen afgesloten met een bord simpele superspaghetti. Ster nummer 2.

Op zondag ging ik nog eens koken bij Mer. Vorige week verbloemde ze het nog als ‘komen eten’, nu vroeg ze me vlakaf of ik niet wilde komen koken. Je moet haar kennen. Ik maakte een zoete winterstoofpot die perfect paste bij de vriestemperatuur die de lente toen nog teisterde. Mijn moeder kon er niet van over – ‘zó lekker!’ – maar eigenlijk had ik een beetje vals gespeeld, want met zoete hoofdgerechten zit je bij Mer altijd goed. Soms vis ik schaamteloos naar complimentjes, ja. Ster nummer 3.

Op maandag aten Merlot en ik de rest van de sterrenspaghetti op. En op dinsdag beleefden we samen met Ettie en Mastic een nostalgische sterrenavond bij Ecarlate en Céladon thuis. Een avond die geen van ons ooit zal vergeten. Waarom niet? Curieuzeneuzemosterdpotten! Dat mag ik later pas vertellen. Ster nummer 4 with a cherry on top.

Op woensdag croques maar dan anders. En op donderdag de tweede quinoasalade die mag – wat zeg ik, moet – blijven! Sweet ‘n’ Sour Super Star!
Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Door
Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in
Een reactie posten
Klik om verder te gaan

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Door
Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen
1 reactie
Klik om verder te gaan

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Door
Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri
2 reacties
Klik om verder te gaan