Doorgaan naar hoofdcontent

Weekmenu 16: Het kan niet altijd sushi zijn

Afbeelding
Door
En wanneer het geen sushi kan zijn, is een sushisalade een super idee! Maar zie eens, hoe schoon!

Sushisalade

WEEK 16: HET KAN NIET ALTIJD SUSHI ZIJN
Vrijdag 12 april 2014              Paddenstoelenpasta met zongedroogde tomaten en scampi’s
Zaterdag 13 april 2013           Maandelijks middelbaar-etentje
Zondag 14 april 2013             Uit eten
Maandag 15 april 2013           Sushisalade
Dinsdag 16 april 2013            Kabeljauwpuree met broccoli en tomaat
Woensdag 17 april 2013         Kip tandoori met rijst
Donderdag 18 april 2013        Pasta met witloofcurry en scampi’s

Een pasta met alleen maar lekkere dingen kan niet anders dan een lekkere pasta zijn. Dat bewees het gerecht dat ik op vrijdagavond op nog geen tien minuutjes tijd voor mezelf in elkaar flanste. Op zaterdag at ik patatjes op verplaatsing en op zondag kreeg ik in een bistro waar alles op leek te zijn, behalve de room – die net op leek te moeten – een bord roomsaus voorgeschoteld waaronder een pasta verstopt zat. Dan kan ik alleen maar denken: dat kan ik toch écht wel beter, hoor!

Maar soit, moving on. Naar de sushisalade! Ik combineerde alle ingrediënten die ik lekker vind in sushi in een salade. Zo gezond zo lekker, zo makkelijk, zo mooi en zo veel variatiemogelijkheden.

Sushisalade

Op dinsdag mengde ik onder de bedenkelijke blik van Merlot eens kabeljauw onder puree. Met de eerste hap veranderde zijn blik van bedenkelijk naar verrast. De kabeljauwpuree zat boordevol smaak. Al moet ik wel toegeven dat de andere ingrediënten daar ook veel mee te maken hebben: véél knoflook, peper, zout, olijfolie en citroensap.

Op woensdag maakte ik een lekkere kip tandoori met rijst, maar miste ik zelf groentjes. De volgende keer stoom ik er broccoli bij! En op donderdag sloot een lekkere pasta met zoete witloofcurry onze weekmenu-week weeral af.

Pasta met witloofcurry en scampi's

Eigenlijk sloot het ijsje dat we daarna nog bij Myrtille aten onze weekmenu-week af, maar shhh.
Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Door
Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in
Een reactie posten
Klik om verder te gaan

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Door
Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen
1 reactie
Klik om verder te gaan

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Door
Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri
2 reacties
Klik om verder te gaan