Weekmenu 19: Contre-la-montre

Twee weken geleden al bedacht ik een gewéldige titel voor dit weekmenu. Helaas besliste de realiteit – of beter gezegd de tijd – dat die er eigenlijk niet bij past.

Hoewel je er bijna over struikelt, telt mei blijkbaar nog lang niet genoeg feestdagen om even wat blogademruimte te creëren. Mijn weekmenu’s komen elke week later online, mijn recepten stapelen zich op en mijn hoofd loopt over van onuitgewerkte ideeën. Een dag telt toch nog steeds 24 uur, hé? Heeft iemand dat eigenlijk al wel eens nagekeken? Misschien moeten we trouwens ook eens vraagtekens plaatsen bij het feit dat het al mei zou zijn. Ik bedoel maar: wat is dat met die regen en die kou, zeg?

Soit, zolang het jaartal van mijn weekmenu’s nog actueel is, zal ik maar niet opgeven, zeker?

Couscoussalade met forel en fruitjes

WEEK 19: CONTRE-LA-MONTRE

Vrijdag 3 mei 2014                 On verra (Pasta Oil & Vinegar) (veggie)

Zaterdag 4 mei 2013              Salade Caprese met meloen & ham

Zondag 5 mei 2013                Spaghetti met tomatensaus (veggie)

Maandag 6 mei 2013              Couscoussalade met forel en fruitjes

Dinsdag 7 mei 2013               Avocadopasta met tomaatjes (veggie)

Woensdag 8 mei 2013           Paddenstoelenpasta Flashbackpasta (met, zalm, tomaat, ei en cocktailsaus)

Donderdag 9 mei 2013           On verra (Tomatensoep met ballekes + paddenstoelenpasta)

Vrijdag begon met een koffietafel. Een koffietafel die het mooiste afscheid volgde dat ik al had bijgewoond. Een koffietafel voor een papa waarvan nog lang geen afscheid had mogen worden genomen. Een koffietafel die het totaal aantal soorten koffiekoeken dat ik heb geproefd op drie bracht: eentje met rozijntjes, eentje met marsepein en eentje met confituur.

De koffietafel werd gevolgd door een trip met Rubis naar het shoppingcenter. Een trip die schattige accessoires en een stoer bikerjasje opleverde. Een trip die me deed vergeten dat etenstijd eigenlijk al lang voorbij was. Een trip waarna ik dan maar een 5-minutenpasta – als in létterlijk – in elkaar flanste. Ik zeg één ding: steeds Oil & Vinegar-kruiden in huis hebben, is een slimme zet.

Een vrijdag wordt traditioneel gevolgd door een zaterdag. En deze keer was dat er één waarop ik de twee snelste Italiaanse klassiekers op één bord gooide waarvan ik weet dat ze meteen vriendschap sluiten: een salade Caprese en meloen met ham.

Italiaanse vriendjes op een bord: salade Caprese en meloen met ham

Op zondag en op maandag had ik net zoals op vrijdag eigenlijk geen tijd om te koken, maar zoals steeds deed ik dat dan toch maar. De couscoussalade met forel van maandag kon gerust wedijveren met die met makreel van vorige week. Ze streden dan ook met gelijke wapens, want de ene kreeg een avocado en de andere een mango. Ik bedoel maar: is er iemand die kan kiezen tussen die twee?

Food flashback op woensdag. Ik liet de champignons die ik 10 minuten daarvoor speciaal had gekocht voor wat ze waren, want ineens had ik zin in een pasta die ik vroeger, toen ik nog thuis woonde, vaak voor mezelf maakte. Het is er eentje met cocktailsaus, en dat verraadt meteen uit welke periode van mijn leven deze pasta komt: het cocktailsaustijdperk. Dat lag zo ergens tussen de Biarritz-koekjes-fase en de Pringles-met-cola-episode. Ja, ik was vroeger een dik… mollig… rond kind met bolle wangetjes. En soms eist dat dikkerdje in mij pasta – of eigenlijk eender wat – met cocktailsaus.

Op donderdag had ik eindelijk een beetje tijd. Ik had kunnen kuisen, ik had kunnen schrijven, maar in de plaats daarvan maakte ik soep. Maar het was wel de lekkerste tomatensoep met ballekes die bestaat, dus mijn tijd was goed besteed!

En nu hop, de sneltrein op naar een volgend weekmenu!

Avocadopasta met tomaatjes