Doorgaan naar hoofdcontent

Potjes Party Person

Weten jullie nog, die dag dat ik ontdekte wat voor een verborgen autorijtalent ik was? Wel, de avond daarvoor was het Potjes Party bij mij thuis. En als op autorijdag één van mijn ingebeelde rampscenario’s was uitgekomen, dan had ik een hele leuke laatste avond gehad. Zo plezant was Potjes Party!

Ik zou mezelf nooit omschrijven als een ‘Potjes Party Person’. Ik ben van het principe: potjes die de helft minder kosten, zijn ook potjes, het kan me niet schelen hoe snel het gaat, aan microgolfovenkoken doe ik niet mee, en ik weiger te geloven dat de droogheid van mijn sla zou verschillen als ik een duurdere slazwierder zou gebruiken.

Maar Dool, één van mijn ex-studiegenootjes, is onlangs Tupperware-consulente geworden, en onder het motto van ‘Waarom ook niet?’ stemde ik toe met een Tupperware-avond bij mij thuis. Tot mijn grote verbazing vond ik heel wat gegadigden. De Tupperware-aanhangers blijken overal te zitten, zelfs op plaatsen waar je ze het minst verwacht, zoals in je eigen familie-, vrienden- en kennissenkring.

Ik verzamelde bijna even veel mensen als ik stoelen had, kocht voor de eerste keer in mijn leven een zak chips, wat koekjes en andere zoetigheid, verwelkomde een hoop mensen in ons huisje en had een super avond die me enkele uurtjes deed vergeten dat ik de volgende dag mijn leven moest gaan wagen achter het stuur van een heuse auto.

Dool bleek een consulente met talent te zijn. Ze deed dat echt goed! Als jij een Potjes Party Person bent maar zelf geen consulente kent, vraag Dool’s contactgegevens aan mij. Ze maakt chocoladecakejes en al!

Nu, ik gebruik nog steeds potjes die minder kosten dan wat ik erin bewaar, ik zal altijd op een echt vuur blijven koken en mijn sla blijf ik zwieren in een zwierder van 5 euro. Maar ik ben wél gewonnen voor enkele andere Tupperwaretoppertjes…

De twee dozen in het midden en het ijsblokjesbakje heb ik gekozen, de rest heb ik gekregen.

Hello aardappeldoos, where have you been all my life? Dit is de oplossing voor mensen wiens zak patatjes telkens een huurcontract van enkele maanden aangaat. Hier gaan 5 kg patatten in (ja, echt!) en ze zouden geen scheuten krijgen en niet slap worden. Als ik mij iets heb laten wijsmaken, weten we het over enkele maanden.

Hello uiendoos! Jou had ik iets minder nodig, maar kijk hoe schattig je staat op de aardappeldoos!

Ah, de groente- en fruitdozen. Mijn favorietjes, samen met de aardappeldoos. Hierin zouden groentjes en fruitjes 2 tot 3 weken supervers blijven. Handig voor iemand die weigert meermaals per week naar de winkel te hollen! En trouwens bananen oké, maar wie had ooit gedacht dat nectarines, pruimen en kiwi’s niet in de ijskast zouden mogen?

Nieuw huisje voor mijn groentjes

Het ijsblokjesbakje is handig omdat je de ijsblokjes er één voor één kan uithalen. En ook wel gewoon omdat wij nog geen ijsblokjesbakje hadden. Vanaf nu geen warme Amaretto of Baileys meer voor mij!

In de twee gietkannen die volgens mij voor soep zijn bedoeld, zit nu mijn havermout en mijn Brinta. Deze doosjes zou ik nooit zelf hebben gekozen, maar ik moet toegeven dat ze weldoordacht zijn. Die lipjes dopjes dingskes blijven braaf naar achter wanneer ik mijn ontbijt in mijn kommetje strooi. Altijd fijn om de dag zonder ergernissen te kunnen beginnen.

En de microgolfovenkommetjes… die hebben momenteel enkel nog maar onze kast staan opvrolijken. Maar wanneer ik ontdek waarom die zo absoluut onmisbaar zijn, laat ik het wel weten.

Dit alles kreeg ik voor het ronde bedrag van 1 euro. De aardappel- en uiendozen, de microgolfovenkommetjes en de gietkannen waren gastvrouwcadeautjes. De groente- en fruitdozen en het ijsblokjesbakje heb ik zelf uitgekozen met het bedrag dat ik nog mocht besteden. Dat bedrag werd berekend via een bepaalde formule die ik niet heb onthouden. Na ‘1 euro’ hoorde ik immers niets meer.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri