Iets
meer dan een maand geleden wist ik amper welke pedaal de koppeling, welke de
rem en welke de gas was, en had ik mij nog nooit van m’n leven in het verkeer
gewaagd achter het stuur van een auto.
Over
minder dan een week (ja echt, een week!) mag ik een blauwe ‘L’ kleven op de
achterruit van een auto, in die auto stappen en ermee wegrijden naar eender
waar. Maar niet voordat ik heb gevraagd of ze die ‘L’ niet in het roos hebben!
In
amper anderhalve maand tijd heb ik heel veel geleerd, en dan vooral dat je heel
veel dingen kan leren in amper anderhalve maand tijd…
 |
| Rijden, Rouge, rijden! |
“Uh-oh, dit is Antwerpen…” Met die onheilspellende woorden reed ik “’t Stad” in. Normaal herken ik geen wegen. Het zou goed kunnen dat mijn rij-instructeur mij al zes lessen lang hetzelfde toertje laat doen. Maar de weg van mijn stad naar het Stad ken ik dankzij mijn studietijd maar al te goed. Na een tijdje kreeg ik door dat de links’jes en rechts’jes die mijn rij-instructeur me deze keer liet nemen, me recht naar de stad met streken leidden. De stiekemerd! A stond normaal voor de laatste les op het programma, maar m’n rij-instructeur moest er eventjes iets gaan ophalen, dus ik mocht het wespennest nu al trotseren.
Ik reed Queen A binnen, sloeg een hoek om… en moest meteen alles
dichtgooien. De eerste Antwerpenaar die ik tegenkwam, stond zomaar midden op
straat. Gepakt en gezakt. Zo’n drie meter vóór een bushalte. En zei ik al:
VLAK ACHTER EEN HOEK? Welkom in de jungle. “Pamplemousse, ik heb het gevoel dat we niet meer in Lier
zijn,” zei ik in gedachten tegen het hangertje met haar asjes rond m’n nek.
Mijn beperkte rijervaring in andere
steden en dorpen heeft me geleerd dat daadwerkelijk een voorrang aan rechts
moeten verlenen in de praktijk eerder een uitzondering is. Ik vertraag altijd wel,
maar nooit écht van harte, omdat ik al zo geconditioneerd ben dat je meestal toch
gewoon kan doorrijden. Dat mocht ik al meteen vergeten in Antwerpen. In
Antwerpen komt er ALTIJD iemand van rechts. En van links. En vanuit de
tegenovergestelde richting. Er rijdt altijd iemand achter je. Er rijdt altijd
iemand voor je. Er rijdt altijd iemand naast je. Ook wanneer daar geen rijstrook
is. Er zijn altijd fietsers. En die fietsen niet altijd op een fietspad. Er
zijn altijd voetgangers. En die wandelen niet altijd op een voetpad. Er zijn
altijd joggers. En die joggen altijd zo bizar dat het lijkt alsof ze het speciaal doen
om je af te leiden.
En te midden van al die wegen bomvol
weggebruikers en algemene heisa, belandde ik plots in de straat waar mijn
rij-instructeur eventjes iets moest gaan ophalen. Het was zo’n straat waar
langs beide kanten auto’s stonden geparkeerd. En daar moest ik plots stoppen. Met mijn
wit autorijschoolautootje. Waardoor iedereen die achter mij reed geen andere
keuze had dan ook te stoppen en gedurende hoop en al 30 seconden geduldig te wachten.
Althans, dat dàcht ik. Maar ik vergiste me. Er was nog een optie, die ik over
het hoofd had gezien. Waarom geduldig wachten als je ook ongeduldig aanhoudend kan claxonneren en onverstaanbare dingen kan
roepen? Zo redeneert men blijkbaar in Antwerpen.
Die Antwerpse pretentie bleek net wat ik
nodig had. Tot op dat moment reed ik rond met een soort schuldgevoel. Ik bedacht
mij steeds hoe lastig het voor de andere bestuurders moest zijn om achter een
autootje van de rijschool te zitten. De keren dat ik stilviel of niet zo
vlot vertrok, prevelde ik steeds een “sorrietje” dat de bestuurder achter mij eigenlijk
toch niet kon horen. Maar nu zat ik alleen maar rustigjes een liedje te neuriën op het
aanhoudend geclaxonneer en in mezelf
te denken: ik heb evenveel recht om hier te rijden als iedereen anders. En net
zoals ik nu aan het doen ben, heeft iedereen die met een auto rijdt dat ooit
moeten léren. En als mijn instructeur zegt dat ik moet stoppen in een straat,
dan stop ik. En als ik daardoor 30 seconden in de weg sta, dan is dat maar zo. Als
’t Stad van iedereen is, dan is het ook van mij!
Maken ze nog steeds sleutelhangers met
het woord Bitch? Ik ga er zo één
nodig hebben voor de sleutel van mijn eigen autootje.
Reacties
Een reactie posten