Doorgaan naar hoofdcontent

Sangria zonder alcohol, oftewel: how do you resist something with a cherry on top?

Dit is de naam “recept” amper waardig, maar Ettie vroeg het with a cherry on top. And I’m powerless to the cherry.

Ik maakte het speciaal voor Les Petits Pois in Ecarlate's buik.

Wat heb je nodig voor een grote kom alcoholvrije sangria?
  • 1 fles appel-kersensap of druivensap (Oorspronkelijk wilde ik druivensap gebruiken, maar dat hadden ze niet. Appel-kersensap bleek een goede vervanger.)
  • 1 grote zoete knapperige appel (Ik besef dat dit hoge verwachtingen zijn om van één appel te hebben. Daarom mogen twee kleine appeltjes ook. Maar alleen als ze schattig zijn. Op vlak van knapperig- en zoetheid zou ik geen toegevingen doen.)
  • 2 perziken
  • 2 sinaasappels
  • Trosje pitloze witte druiven
  • 1/2de cavaillon of galiameloen (Hier had ik zelf niet op tijd aan gedacht, maar de volgende keer doe ik er absoluut meloen bij!)
  • 1/2de citroen
  • 1/2de liter spuitwater
  • IJsblokjes
  • Optioneel: kaneelpoeder (Ik liet dit weg omdat kaneel blijkbaar niet het beste idee is voor een zwangere vrouw. Eten tijdens een zwangerschap, het blijkt een mijnenveld te zijn. Gelukkig is Google één van m’n beste vrienden. Als je tijd hebt, moet je trouwens eens “Princess of the Podrace” googlen. Zomaar hoor.)

Sangria zonder alcohol

Wat moet je doen?

1. De fruitjes snijden. De appel, perziken (en meloen) in blokjes. De druifjes in twee. De sinaasappels à vif – dus de partjes tussen de vliesjes uit(*) – en vergeet niet het sap op te vangen in je sangriakom! En de halve citroen in dunne schijfjes.

2. Doe alle fruitjes in de sangriakom, strooi er eventueel wat kaneelpoeder over, giet het appel-kersensap (of druivensap) erbij en zet koel weg.

3. Werk de virgin sangria ongeveer een kwartiertje op voorhand af met véél ijsblokjes en een halve liter spuitwater.

4. Serveer in een mooi glas met een lepeltje bij.


(*) Geen belletje? Ik zeg u: Google. Dat is al wat ik zeg.

Reacties

  1. Het is niet erg voor een zwangere vrouw om kaneel te eten. Het is pas schadelijk als je teveel kaneel eet en daar wordt ieder mens ziek van.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt voor je reactie! Ik heb weeral iets bijgeleerd... :-)

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri