Soms stopt de stroom van woorden en
laten letters een verdovende leegte achter in m’n hoofd. Wanneer tranen het
halen van de lach. Het donker van het licht. De regen van de zonneschijn. En het
zwart van de vereende krachten van de regenboog. Dan zijn gedachten ondraaglijk
en woorden nooit genoeg. Dus ze stoppen.
Mijn woorden zullen opnieuw beginnen
sijpelen en dan weer stromen, zoals ze altijd doen. Maar nu even niet. Nu even
niets.
Twee sterren aan de hemel. Verder niets.
Voor Petit Pois en Petite Pea.
Twee sterren aan de hemel |
Ontroerend mooi geschreven ! xx
BeantwoordenVerwijderenOntroerend mooi verwoord !
BeantwoordenVerwijderen