Doorgaan naar hoofdcontent

'Weekmenu' 29: When in Rome…

… eat as the Romans eat.

Slaatje met Schotse zalm en pompelmoes – Een ‘slaatje’ betekent in Rome echt gewoon sla. 
En 'pompelmoes' betekent 2 partjes pompelmoes. Lekker hoor. Maar weinig inspirerend.

Pizza met bresaola – De onvermijdelijke pizza. Op een onhandig bord.

Antipasti – Mijn favorieten waren de buffelmozzarella en de balletjes rechts. In de balletjes zat een soort risottovulling.

Rundvlees met andijvie en pijnboompitten – Gelukkig namen we een voorgerecht en had ik niet zoveel honger…
Ik blijf het vreemd vinden om geen pasta, brood, patatjes… te krijgen bij een hoofdgerecht.


Merlot’s hoofdgerecht – Iets met rundvlees en lever. Hij vond het lekker, maar hij wist toen nog niet dat er lever in zat.

Strozzapreti – Zelfs ik leer nog nieuwe pastavormen kennen.

Fettucine alla Romana – Beste gerecht dat ik in Rome heb gegeten. Al kan het niet tippen aan mijn spaghetti.

Citrusvruchten, zomaar aan de bomen!

‘Slaatje’ met zeevruchten – Ieuw! Ieuw! Ieuw! Ik had iets met scampi’s, St. Jakobsvruchten, verse calamares… verwacht! Dit was sla met (zure!) viezigheid uit een bokaal. De eerste keer dat ik iets niet heb opgegeten op restaurant.
Ik bestelde meloen met parmaham in de plaats.


Lady en de Vagebond-spaghetti – Kijk nu, hoe cute! Ik wou bijna met mijn neus tegen zo’n balletje beginnen duwen, maar ik kon mij nog net inhouden.

Granaatappelsap – Yum! (De granaatappels, hé!)

I was in pasta heaven…

…maar had geen kilo’s over in mijn koffer.

*ween*

Dit deed nog meer pijn dan de pasta!

Healthy food porn!

Kijk naar die courgettebloemen en de rode boontjes!

Carpaccio.

Cannoli Siciliani – Wanneer dit dessert op de kaart staat, bestelt Merlot het om één of andere reden altijd, terwijl
hij mij verteld heeft dat hij dat eigenlijk niet zó graag eet. Mijn wenkbrauwen zijn nog steeds gefronst.


Pizzahapje met ham en vijg

Ik bestelde iets in op de kaart waarvan de ober mij op voorhand had gezegd dat het pasta met garnalen en asperges was… Dit is wat ik kreeg! Op zich was het niet zo slecht, maar wanneer je asperges en scampi’s verwacht,
maakt inktvis en courgette je niet zo blij.


Dit daarentegen dan weer wel… witte chocolademoelleux!

Reacties

  1. Oei, dat klinkt niet als een denderend succes!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Op vlak van eten kon het (zou het verwaand klinken als ik zou zeggen 'kan ik'?) absoluut beter. Maar de reis zelf was gelukkig wel heel leuk! Al besef ik nu dat dat inderdaad niet zo naar voor komt in deze blogpost... :-)

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri