Als een kind in een speelgoedwinkel: aMuse Rouge op de Boekenbeurs!

Ik kijk er elk jaar ontzéttend naar uit: de Boekenbeurs in Antwerpen! Boeken oefenen een soort van magische aantrekkingskracht uit op mij. Ik beland regelmatig in een boekhandel, gewoon om naar de boeken te kijken. Maar terwijl winkelpersoneel je verdacht begint aan te staren als je dat àl te vaak of te lang doet, laten de standhouders op de Boekenbeurs je rustig je gang gaan. Je mag alle boeken naar hartenlust vastnemen, je mag er een stukje in lezen, je mag ze wegzetten en later terugkomen. Voor de zesde keer naar zaal 1? Geen enkel probleem!

Daarnaast heeft de Boekenbeurs gewoon ook véél meer boeken dan eender welke boekhandel. Zo vond ik er een boek dat al heel lang op m’n wishlist stond, maar dat ik nog nergens was tegengekomen…

Als kok in Frankrijk van Bart Van Loo

Normaal twijfel ik over absoluut alles, maar dit boek nam ik meteen mee naar de kassa! Sinds ik zijn boek Parijs Retour heb ‘moeten’ lezen op school, ben ik fan van de schrijfstijl van Bart Van Loo. Hij is zo iemand die eender welk onderwerp op een interessante manier kan brengen, omdat zijn invalshoeken ingenieus zijn en zijn pen ontzettend vlot. Als kok in Frankrijk is volgens Bart Van Loo ‘een boek voor al wie van Frankrijk en literatuur houdt’ en in gedachten voeg ik daar zelf aan toe: ‘en van eten natuurlijk!’ Check, check en check!

Een ander boek waarover ik niet twijfelde, was dit.

Eet mij – de psychologie van eten, diëten en te veel eten van Asha ten Broeke & Ronald Veldhuizen

Hoewel de lay-out van de cover me helemaal niet aansprak, deed de tekst op de achterflap me het boek meteen meenemen. In Eet mij wordt onder andere uitgelegd waarom eetgewoonten makkelijk aan maar moeilijk af te leren zijn, waarom ons lichaam geen onderscheid kan maken tussen een dieet en hongersnood, hoe supermarkten ons bespelen en waarom dikke vrouwen minder verdienen dan dunne terwijl dikke mannen net méér verdienen dan dunne.

Ik wilde ook zeker een roman meenemen, maar had nog geen idee welke precies. Toen ik dit boek tegenkwam, moest ik niet langer twijfelen.

The Cuckoo’s Calling van Robert Galbraith (J.K. Rowling)

Ik had al gehoord dat J.K. Rowling (de schrijfster van de Harry Potter-boeken) na The Casual Vacancy (Een goede raad in het Nederlands) een tweede roman voor volwassenen had uitgebracht, onder een pseudoniem deze keer. Het was niet de bedoeling dat mensen te weten zouden komen dat Robert Galbraith eigenlijk J.K. Rowling is, maar op een of andere manier is dat toch gebeurd.

In tegenstelling tot The Casual Vacancy, heb ik over dit boek al veel positieve dingen gehoord. Niet dat de mening van anderen mij normaal gezien kan beïnvloeden, maar het verhaal van The Casual Vacancy spreekt mij sowieso niet zo aan, terwijl het verhaal van dit boek dat wel doet. The Cuckoo’s Calling is een thriller die gaat over een supermodel dat een dodelijke val maakt van een balkon. Iedereen neemt aan dat het om zelfmoord gaat, alleen haar broer gelooft dat niet. Hij haalt er een privédetective bij om de zaak te onderzoeken…

Hoewel het boek al is vertaald naar het Nederlands, onder de titel Koekoeksjong, nam ik het mee in het Engels. Misschien een beetje raar dat ik dit als vertaalster zeg, maar ik lees boeken altijd het liefst in hun oorspronkelijke taal, zeker als die taal het Engels is. Ik vind het Engels zoveel rijker dan het Nederlands en grijp elke kans aan om mijn eigen Engels nog te verbeteren.

Dan. De kookboeken.

Puur genieten 1en 2 van Pascale Naessen

Ik had me voorgenomen om heel selectief te zijn op vlak van kookboeken. Gewoon omdat ik er al zoveel heb. Ik ben erin geslaagd om er maar twee mee te nemen, allebei van Pascale Naessens. Eerlijk gezegd had ik haar boeken nog nooit een kans gegeven. Ik weet dat zij gelooft in voedselcombinaties die wel en niet goed zijn. Bijvoorbeeld: fruit mag enkel met proteïnen, maar niet met koolhydraten en ook niet met groenten. Zo van die dingen: ik geloof daar niet in. Ik kan echt niet geloven dat bijvoorbeeld een slaatje met groentjes en fruit op wat voor manier dan ook niet goed zou zijn.

Bovendien maken al die combinaties het voor mij te ingewikkeld. Als ik kook, wil ik enkel nadenken over wat gezond en lekker is, niet over wat samen moet, samen kan of absoluut niet samen mag.

Die voedselcombinaties weerhielden me ervan om haar kookboeken te omarmen zoals vele Belgen dat doen. Maar aangezien de Boekenbeurs me altijd mild gezind stemt, besloot ik ze toch eens te doorbladeren. Ik moest meteen aan mezelf toegeven dat haar gerechtjes er ontzettend lekker uitzien.

En niet alleen dat. De voedselcombinaties buiten beschouwing gelaten, blijkt dat ik me heel goed kan vinden in haar andere opvattingen. Bijvoorbeeld dat je absoluut niet veel ingrediënten nodig hebt om iets lekkers op tafel te toveren, dat eten dient om van te genieten en dat af en toe zondigen bij dat genieten hoort (zoals ik ook al zei toen ik het receptje voor m’n pruimencrumble postte).

Toen ik ging afrekenen, bleek dat Pascale Naessens vijf minuten later zou beginnen aan een signeersessie. Wanneer het lot zo duidelijk is, kan ik niet anders dan eraan toegeven. Ik zette me achteraan de al ellenlange rij en wachtte geduldig op mijn twee minuutjes met de dame wiens kookboeken mij zonet hadden overtuigd.

Bij Pascale Naessens op de Boekenbeurs

Wat haar boeken al hadden gedaan, deed zij nog meer: mij ervan overtuigen dat haar kookboeken een kans geven een goede keuze was. Pascale Naessens blijkt een hele aangename vrouw te zijn! Ik vertelde haar dat ik er zeker van was dat haar receptjes mij heel wat inspiratie zouden bezorgen. (Al heb ik er niet bij verteld dat een heleboel van haar gerechten bij mij waarschijnlijk vergezeld zullen zijn van pasta en dat ik de avond daarvoor nog groentjes met fruit had gecombineerd…)