Doorgaan naar hoofdcontent

Week 51-52: The taming of the shrimp

Het laatste weekmenu van dit jaar… Hoe kàn dat nu? Het lijkt alsof ik vorige week pas mijn allereerste weekmenu postte.

Ik deel vandaag enkele  dingen die we tijdens de laatste twee weken van dit jaar zoal hebben gegeten, behalve de kerst- en nieuwjaarsetentjes. Die komen nog voorbij in een aparte blogpost.

Half december brachten we de kerstsfeer in huis. Ik zou immers zo’n 3 weken thuiszitten (vakantie, joepie!) in december en dan geen kerstboom hebben om naar te kijken, was gewoon ondenkbaar.

Van Mer kregen we deze kerst… ehm… -kabouters en ijzeren kerstboompjes.

Ze stonden wel schattig als tafeldecoratie tijdens het etentje dat we gaven voor mijn ex-collega en haar man.

Parmigiana di Melanzane – Zij hadden mijn Parmigianadi Melanzane nog niet geproefd. 
Dit vegetarische ovengerecht is àltijd een succes. Probeer het écht eens! Deze keer serveerde ik de Parmigiana 
in individuele ovenschaaltjes, en dat was zo handig dat ik dat vanaf nu altijd zo ga doen.

Kokosrijstpap met mango en speculaas – Als voorgerecht maakte ik mijn pompoensoep met Pimentón
maar daarvan vergaten we een foto te nemen. Het nagerecht was deze kokosrijstpap met mango en speculaas.

Savooikoolstoemp met zalm – Ik had al een tijdje zin in echte winterse stoemp. Eén van m’n absolute favorietjes is dan savooistoemp. Helaas was ik ondertussen verkouden, waardoor ik er zelf niet veel van proefde, behalve de pickles…

Savooikoolstoemp met spekjes – Gelukkig was mijn smaakvermogen de volgende dag teruggekeerd 
en was er nog stoemp over. Deze keer mengde ik er spekjes onder. Een bord vol herinneringen aan m’n oma.

Vislasagne met tomaat en courgette – Op zaterdag, voor ik naar de markt ging, vroeg ik aan Merlot 
wat hij graag zou eten. Zijn antwoord: ‘Iets met garnalen. En avocado.’ Mijn conclusie: een garnaalcocktail. 
Terwijl ik stond aan te schuiven aan het viskraam, kwam ik op het idee om ongepelde garnalen te kopen en 
met de karkassen een saus te maken voor een vislasagne. Hoewel ik die avond zowat een uur garnalen heb zitten pellen, 
was het toch één van m’n beste ideeën ooit, zo bleek. Deze vislasagne was goddelijk. Recept volgt!

Garnaalsalade – De gepelde garnalen verdwenen de volgende dag in een garnaalsalade met avocado 
en zelfgemaakte cocktailsaus. Eigenlijk moet ik niet zitten zoeken naar een adjectief om dit te beschrijven, want iedereen weet wel hoe lekker dit is, hé?

Ajuinsoep – Dit jaar hadden wij op kerstavond zelf geen feestje. Omdat ik niet te zwaar wilde eten 
als voorbereiding op de feestjes die nog moesten komen, maakte ik ajuinsoep. En eigenlijk smaakte dat nog wel best, 
zo met de kerstboom op de achtergrond en de regen die tegen het raam kletterde.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri