Doorgaan naar hoofdcontent

Week 1-2: aMuse Rouge maakt een aarzelende start

Om allerlei redenen (geen honger, geen tijd, niet thuis) heb ik de eerste week van dit nieuwe jaar amper gekookt. De tweede week maakte ik dat goed door enkele heel fotogenieke gerechten te maken. (Koken in functie van m’n blog, moi?) Toen Merlot en ik de foto’s echter wilden bewerken op zijn computer, bleek dat het allemaal ‘corrupted files’ waren. Niet. Te. Openen. Dus. Ik probeerde al m’n positiviteit bij elkaar te schrapen en naar redenen te zoeken waarom dat niet zó erg was, terwijl ik zonder al te veel hoop toch maar eens probeerde om de fotootjes op mijn laptopje te openen…

Het resultaat?

TADAAA!

Groene lasagne met gerookte zalm – Oorspronkelijk wilde ik in deze lasagne enkel broccoli gebruiken als groentje, maar omdat mijn broccoli abnormaal klein was, voegde ik snel nog wat spruitjes toe. Weinig groentjes, daar doe ik niet aan mee, hoor! Het draaide zo lekker uit dat ik echt niet weet wat beter zou geweest zijn: enkel met broccoli of ook met spruitjes.

Chinese tomatensoep – Het recept postte ik al, maar je kan steeds variëren met de groentjes. Deze keer gebruikte ik bijvoorbeeld onder andere Chinese kool.

Rijst met kip, prei en dragon – Een supersnel en ontzettend lekker rijstgerechtje!

Zweedse balletjes met aardpeerpuree – Nooit begrepen wat iedereen heeft met die köttbullarMaak gewoon zelf eens iets gelijkaardig. Wedden dat je ‘t meteen veel beter vindt dan het IKEA-gedoe?

Kikkererwten-tomatensoep – Een lekker dik, ’t-is-weer-eens-iets-anders soepje!

Gebakken rijst – Ik ben niet alleen beter dan IKEA, maar ook dan de Chinees!

Couscous met aubergine en granaatappel (veggie) – Hoe jammer zou het zijn geweest als deze foto niet kon worden gered?

Couscous met aubergine en granaatappel (veggie) – Ik bedoel: kijk nu hoe mooi! Oh, en zei ik al dat dit ongeveer net zo lekker was als het eruitzag? Ik heb bovendien enkele ideetjes om het recept nog te pimpen. To be continued…

Za’atar – Ik gebruikte trouwens voor de allereerste keer za’atar. Ottolenghi zou trots op me zijn. Daardoor heb ik al een deeltje van mijn goed voornemen nummer 14 waargemaakt. En januari is nog niet eens op de helft, zeg!

Ovenschotel met vis – Ovenschotels zien er op foto nooit zo goed uit als ze smaken. Dat geldt zeker voor deze ovenschotel met zoete aardappelpuree, pollak, en groentjes (wortel, prei en erwtjes).

Puerroni – Merlot mocht net als bij de colifloroni de naam kiezen. Dit is een gelijkaardig receptje, maar hier speelt prei en niet bloemkool de hoofdrol. Aangezien prei in het Spaans puerro is, was de naam snel gekozen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri