Doorgaan naar hoofdcontent

Happy Challenge week 5: just do it!

De Happy Challenge is een initiatief van medeblogsters KellyMarieke en Lisanne. Gedurende 10 weken geven zij elke week een opdracht of stellen zij een vraag die je op jouw eigen manier mag invullen of beantwoorden. Het kan heel waardevol en leuk zijn om na te denken over dingen waar je anders niet bij zou stilstaan, om te ‘moeten’ schrijven over een bepaald onderwerp en te kijken wat er uit je vingers stroomt, welke woorden je computerscherm vullen.

Dit is mijn invulling van de vijfde opdracht: just do it!
Het is de bedoeling dat wij Happy Challengers deze week doen wat we vorige week hebben geschreven. Of misschien zeg ik beter dat we daarmee beginnen. Het is – voor mij althans – de bedoeling dat we dit voor altijd volhouden, niet enkel gedurende een weekje.

Wat ik minder wilde…

1. ???

Over dit mysterieuze eerste punt kan ik zoals ik in mijn uitwerking van de vorige opdracht al zei helaas nog niets schrijven. Jammer, want ik heb er de afgelopen week wel enkele stapjes voor ondernomen. Het loopt voorlopig helaas (nog) niet van een leien dakje, maar ik ben al wel een beetje trots op mezelf dat ik er in ieder geval mee bezig ben.

Hoewel ik het eindresultaat ontzettend graag wil, is de weg ernaartoe heel eng en onzeker. Ik heb de neiging om zulke zaken vakkundig uit te stellen, zeker wanneer het nog moeilijker blijkt te lopen dan ik eerst al had gedacht. Maar ik wil in dit geval écht niet opgeven! Het helpt wel dat ik erover blog, zelfs al is het dan in mysterieuze bewoordingen. Ik moet wel doorzetten, want ik heb erover geschreven. Of zoiets.


2. Moeten van mezelf

Dit is al goed gelukt. Normaal is zondag mijn vaste strijk-, kuis- en wasdag. Afgelopen zondag moesten mijn vriend en ik echter ’s ochtends al naar de verjaardagsbrunch van zijn mama en haar vriend. Na de brunch zijn we uiteindelijk nog meegegaan naar hen thuis om daar verder te ‘vieren’ (lees: gezellig samen niksen). De strijk en al die dingen schoten heel eventjes door mijn gedachten, maar ik kon het vrij snel van me afzetten. Over een maand zal ik me niet meer kunnen herinneren of ik de strijk al dan niet heb gedaan die dag, maar ik zal me wel nog heel lang de gezelligheid van die zondag herinneren.

3. Onzeker zijn

Hiervan kan ik na één weekje nog geen voorbeeld geven. Maar ik ben nog steeds vastbesloten om eraan te werken. Voorlopig is het eerste zinnetje op de afbeelding nog steeds op mij van toepassing, maar ik hoop dat ooit het tweede zinnetje waar zal zijn.


Wat ik meer wilde…

1. Positiviteit

Op dit vlak werd ik afgelopen week meteen op de proef gesteld. Ik reed twee keer lek met m’n fiets. Ontzettend lastig in mijn geval, want aangezien ik geen auto heb, is mijn fiets het enige transportmiddel dat ik heb. Toen ik in de kou en de regen op de bus stond te wachten, heb ik heel hard geprobeerd om aan sunshine, lollipops and rainbows, te denken. Maar ik moet eerlijk toegeven dat het niet altijd even makkelijk was.

Altijd wanneer er iets minder fijn gebeurt, zeg ik wel tegen mezelf: ‘er zijn véél ergere dingen in de wereld.’ Maar een heel zacht stemmetje in m’n hoofd zegt tegelijkertijd ook: ‘ja maar, dat maakt deze situatie er toch niet leuker op.’

Ik wil leren om ook dat zachte stemmetje te doen zwijgen, want ik besef heel goed dat wanneer ik eens echt iets ergs zou meemaken (bijvoorbeeld op vlak van gezondheid), ik in de plaats daarvan maar al te graag uren en uren in de kou en de regen zou staan wachten op een bus.


2. Spontaan zijn

Zelfs tijdens de zachte winterdagen die we nu beleven, neem ik het mezelf niet kwalijk dat ik voorlopig nog niet ben gaan picknicken of buiten op een bankje ben gaan lezen. De avonden deze week bestonden nog steeds voornamelijk uit schrijven en tv-kijken. Al zijn mijn vriend en ik ook een keertje gaan buurten bij zijn nonkel en tante die om de hoek wonen.

3. Bloggen

Oeps. Dat is de afgelopen week niet zo goed gelukt. Soms heb ik periodes dat verschillende blogposts gewoon af zijn en het bloggen enkel nog een kwestie is van wanneer publiceer ik wat. Maar de laatste paar weken is dat niet zo. Verder ben ik er ook nog niet helemaal uit welke spiegelreflexcamera ik precies wil (tips iemand?) en kan ik ook niet beweren dat ik me heb toegelegd op fotobewerking.

Er staat mij duidelijk nog heel wat te doen, maar dat is helemaal niet erg. Ik zou zelfs eerder zeggen ‘gelukkig maar’. Een deel van je droom is toch om ernaartoe te kunnen werken, niet? Onwillekeurig moet ik hierbij denken aan deze quote van Pacey uit Dawson’s Creek (ik was een major Dawson’s Creek fan tijdens m’n tienerjaren): ‘if you found everything that you needed today, what would be the point of waking up tomorrow and doing it all over again? It just wouldn't seem worth it.’

True that, Pacey, true that.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri