Doorgaan naar hoofdcontent

Week 7-8: aMuse Rouge was af en toe eens thuis

De afgelopen twee weken heb ik amper moeten mogen koken. Ik had een Ladies’ Night bij Ettie thuis, een etentje bij Aniline met vrienden van het middelbaar, een etentje bij Blanche en Artoo, we bleven een keertje eten bij Merlots mama, ik moest twee keer laat werken, en Merlot drie keer. Heel leuk allemaal (behalve dat werken), maar op die manier zie ik mijn keuken dus niet, hé! Een beetje lastig als je een foodblog hebt.

Maar dankzij de Happy Challenge leer ik om dingen positief te bekijken. Ik was misschien vaak weg, maar ik was ook af en toe thuis. En toen hé, toen maakte ik dit!

Pasta met bloemkool, kruidenkaas en gerookte zalm – Een soort van dit, maar dan... vetter. Ahum.

Puree met worteltjes en erwtjes en veggie schnitzel (veggie) – Om één of andere reden had ik al een tijdje zin in worteltjes en erwtjes (of peekes en ertjes zoals het in mijn hoofd klinkt). Ik profiteerde ervan om eens een veggie vervangproduct uit te testen. Wanneer ik vegetarisch kook, gebruik ik meestal gewoon massa’s groentjes en geen vleesvervangers. Maar het gamma is tegenwoordig zo uitgebreid dat ik toch wat benieuwd werd. Het was niet slecht, maar ook geen topper.

Witloof-appeltjescurry met pompelmoes – De ontdekking van deze week: dit is nóg lekkerder met partjes pompelmoes erbij als afwerking! Ik had deze keer geen zin in bulgur en at er gewoon een speltcracker bij. Gaat ook perfect!

Pasta met witloof en hesp – Ik had zin in de combinatie van witloof en hesp, maar niet in de calorieën van de klassieke witloofrolletjes. Deze pasta was een lekker licht alternatief.

Broccolipuree met vis en gerookte ham (no carbs) – Eén van m’n voornemens aan het begin van dit jaar was om af en toe te koken zonder koolhydraten. Ik dacht eerlijk gezegd stiekem een beetje dat ik niet zou vol zitten met een gerechtje zonder carbs, maar een hele broccoli voor twee blijkt dat wel voor mekaar te krijgen.

Rostipatatjes met zoete kip en groene groentjes – De kip maakte ik volgens een receptje van Pascale Naessens. Ze was net zo lekker als zij omschrijft in haar boek Puur genieten 2.

Pasta carbonara met veggie spekreepjes (veggie) – Sinds kort hebben we in onze stad ook een Albert Heijn. Af en toe ga ik er eens op ontdekkingstocht, op zoek naar producten die ik ‘mijn’ Colruyt niet tegenkom. Deze keer maakten vegetarische spekreepjes deel uit van de buit. Merlot stond er een beetje sceptisch tegenover (‘carbonara met geen-echt-spek is géén carbonara’), maar draaide meteen bij. De structuur van het veggie spek is anders, maar de smaak is praktisch exact hetzelfde. Vreemd hoe ze die smaak zo kunnen nabootsen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri