Doorgaan naar hoofdcontent

Quinoasalade met tonijn en avocado

Koken met quinoa is de laatste tijd een beetje dubbel geworden. Ik leg eventjes uit waarom.

Quinoa is de laatste maanden immens populair geworden. Iedereen ontdekte het superzaadje uit Zuid-Amerika en zette het steeds vaker op het menu. Helaas is de vraag groter geworden dan het aanbod. De landbouwgrond in Bolivia en Peru, waar quinoa wordt gecultiveerd, raakt stilaan uitgeput en de prijs schiet de hoogte in. Door de enorme prijsstijging is quinoa voor de mensen in Zuid-Amerika zelf onbetaalbaar geworden. Een enorm groot probleem waar een oplossing voor moét komen. Daarom zijn de VS en West-Europa aan het proberen de quinoateelt over te nemen…

Ik hoop dat dit hele verhaal snel wordt vervolgd met positief nieuws, want ik voel me de laatste tijd steeds schuldig wanneer ik iets met quinoa maak.


Wat heb je nodig (2 personen)?
  • 125 g quinoa
  • 3 dl vis- of groentebouillon (3 dl water met 1/2de bouillonblokje.)
  • 1 blikje tonijn in eigen nat
  • 1 Granny Smith-appel
  • Opgelegde rode biet
  • Optioneel: 2 eieren
  • 2 el pijnboompitten
  • 1 avocado
  • 2 el Griekse/Turkse/Bulgaarse yoghurt
  • 1 el (light)mayonaise
  • Citroensap
  • Peper & zout
Wat moet je doen?

1. Doe de quinoa en de bouillon in een antikleefpotje. Breng aan de kook en laat op een zacht vuurtje in 18-20 minuutjes garen. De quinoa is klaar wanneer al het vocht is opgenomen. Laat de quinoa afkoelen.

2. Optioneel: kook 2 eitjes gedurende 8 minuutjes en laat ze daarna afkoelen in koud water.(*)

3. Ga wanneer de quinoa is afgekoeld verder met de rest van het gerecht. Pel de eieren en snijd ze in partjes. Rooster de pijnboompitjes in een antikleefpannetje zonder vetstof. Was de appel en snijd hem in kleine blokjes. Maak de avocadosaus door alle ingrediënten daarvoor te blenden.

4. Roer de avocadosaus onder de quinoa en meng ook de tonijn en appelblokjes erdoor. Verdeel de quinoa over twee borden. Leg er de eitjes en wat opgelegde rode biet op, en werk af met wat geroosterde pijnboompitten.

(*) De eitjes maken het gerecht extra vullend. Daarom zou ik ze enkel gebruiken wanneer je veel honger hebt.

Reacties

  1. Klinkt niet slecht! Alleen die rode biet... ik weet niet of ik daar zo'n fan van ben.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Om daarachter te komen, kan je het alleen maar eens proberen natuurlijk. :-) En mocht je toch geen fan blijken, kan je de rode biet gewoon weglaten. Dan zou ik wel zeker de eitjes gebruiken, omdat het anders misschien wat eentonig wordt... :-)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri