Doorgaan naar hoofdcontent

Instagram Instants april 2014

Ik vind het leuk om via fotootjes momenten te onthouden die je anders zou vergeten of dingen op te merken waar je anders geen aandacht aan zou besteden. Vluchtige momenten worden zo tijdloos. Heel gewone dingen worden bijzonder.

De eerste van een nieuwe maand betekent Instagram-tijd op m’n blog. Dit was mijn april. Ik startte met kinesitherapie voor m’n schouders en bovenrug, kocht m’n allereerste spiegelreflexcamera en onthulde eindelijk op m’n blog dat ik ontslag heb genomen…


Deze maand las ik de hele Hongerspelen-trilogie uit. De eerste twee boeken had ik van iemand gekregen, het derde moest ik zelf nog gaan halen. Ik nam meteen ook het eerste boek uit de Divergent-reeks mee om een zwart gat na de Hongerspelen te vermijden. Ik heb deze maand heel wat uurtjes gelezen. Ik vind het zelf fijn dat ik er terug tijd voor heb gevonden gemaakt!


Ecarlate deed een Tupperware-avond bij haar thuis. Aangezien ik ongeveer een jaar geleden op m’n eigen Tupperware-avond zoveel heb gekregen, had ik niets nodig. Maar het was heel gezellig. De consulente, een goede vriendin van Ecarlate, was een toffe vrouw!


Af en toe een tartufo op restaurant moet kunnen, vind ik!


Shoppings! Ik kocht mijn allereerste spiegelreflexcamera ooit, de Canon 100D met 50 mm lens. Ik ben nu al verliefd op de foto’s die hij maakt! Ik kocht er meteen ook een boekje bij dat mij leert hoe ik geweldige foto’s moet maken. Verder zie je een losse kakikleurige broek van Vero Moda en twee schattige t-shirts van Pull & Bear. Het boekje Q&A a Day: 5-Year Journal stond al een tijdje op m’n wishlist, en nu nam ik het mee! Niet op de foto, maar ook gekocht: een boekje dat 50 verschillende manieren toont waarop je een sjaaltje kan dragen. Ik vond het, net als het fotoboekje trouwens, bij Urban Outfitters in Antwerpen.


Wachtkamerfoto. Wat kan je anders doen tijdens het wachten? Dit was bij de kinesiste. Ik heb een blokkage in m’n nek en verder zijn m’n spieren in m’n nek en schouders gewoon ontzettend gespannen. Altijd. Ik ben ondertussen vier keer naar de kinesiste geweest en er is nog geen beterschap…


Na mijn afspraak bij de kinesiste had ik geen zin of tijd meer om nog uitgebreid te koken. Even maar wat afhalen dus. We gingen naar de Chinees. Omwille van de Dagen Zonder Vlees nam ik chop choy en nasi.


Nu ik de Hongerspelen-boeken eindelijk had gelezen, mocht ik van mezelf ook naar de films kijken. Ik wil altijd liever eerst het boek lezen dan de film zien. Op die manier kan ik mijn eigen verbeelding laten werken tijdens het lezen van het boek. Soms slaagt het dan wel wat tegen wanneer je de film ziet, maar in dit geval viel het heel goed mee. De regisseur is heel trouw gebleven aan het verhaal. Alleen had ik me Peeta wel helemaal anders voorgesteld, maar daar kan niemand natuurlijk iets aan doen.


Rijstwafels met avocado en omelet. Soms kan het zo simpel zijn.


Dankzij de Dagen Zonder Vlees ontdekte ik tzay op restaurant, een soort van Aziatische tofu. Heeft iemand enig idee waar je dit kan kopen? Het was zo lekker!


Ik zette mijn talige trots aan de kant en begon dan toch maar te studeren in de cursus Afslankingsconsulent voor het CVA. Misschien moet ik daar maar solliciteren voor de functie van revisor. Een vriendin die daar ook een cursus heeft gevolgd, vertelde mij dat die van haar ook vol spel- en andere fouten stond. Zou écht niet mogen, vind ik… #foeiCVA


My baby!


Joepie! Ik had al een AMUSE-ketting van de H&M, maar bij Accessorize vond ik deze! Daar zaten sommige lettertjes meermaals bij, waaronder de extra U en E die nog nodig had om ROUGE te vormen. Zoiets maakt van mij een happy Amuusje!


Wanneer je googlet op ‘the world’s hardest sudoku’ krijg je dit. Wààrom deed ik dat ook? Uren van mijn leven zijn al verloren gegaan door naar dit blad te staren. Ik wil minstens één cijfertje kunnen invullen, maar ik heb zowat alle vakjes bestudeerd en van geen enkel kan je zeker zijn. Ik heb minstens altijd twee mogelijkheden: ‘dit kan een 3 zijn, maar ook een 8’ of ‘één van deze twee is sowieso een 7’. HELP!


Eerder deze week onthulde ik op mijn blog dat ik mijn ontslag heb genomen. Vanaf eind mei heb ik dus eventjes geen job. Ik bekijk uiteraard wel de vacaturesites, maar ben momenteel hooguit op zoek naar iets tijdelijks of halftijds, aangezien ik in september waarschijnlijk start met een specifieke lerarenopleiding (zodat Nederlands, Engels en Frans kan gaan geven). Alle tips zijn welkom!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri