Doorgaan naar hoofdcontent

Happy birthday blog: aMuse Rouge wordt twee!


Precies twee jaar geleden kwam mijn allereerste blogje online: ‘Begin met bloggen, bange bambi!’. Nu, twee jaar later, post ik alweer mijn 303de blogpost. Tijd voor een kleine terugblik! Welke 10 van die 303 blogposts zijn mijn eigen favorietjes? Ik benoem ze in chronologische volgorde.
Heb jij dat soms ook, dat je iets terugleest dat je zelf ooit hebt geschreven en denkt: ‘dit is zó goed en grappig geschreven! Heb ík dat gedaan?’ Wel, ik heb dat met deze blogpost. Ik beschrijf de relatie met mijn ex-vriend en op welke manier die anders is dan de relatie met mijn huidige vriend. Enjoy!
Eigenlijk kan ik hierbij een beetje dezelfde uitleg schrijven als ik hierboven heb gedaan. En neen, ik heb hier nog steeds geen oplossing voor.
Ik denk dat deze vegetarische auberginelasagne mijn favoriete recept is van mijn hele blog. En dan te bedenken dat ik vroeger niet eens aubergine lustte (of dat dacht ik tenminste)! Heb jij een favoriet recept van op mijn blog?
Ik ben heel blij dat ik mijn hele rijlesavontuur heb beschreven op m’n blog. Wanneer je er niet over schrijft, vergeet je zó veel dingen! Ik noem hier het eerste verslagje, maar ik vind het zelf leuk om ze alle tien terug te lezen (eentje voor elke rijles die ik heb gehad).
De enige blogpost in dit rijtje die niet door mij, maar wel voor mij werd geschreven. Serieus, wanneer je vriend een gedicht voor je schrijft (een gedicht!), hoe kan dat dan geen eigen favoriet zijn?
De allereerste tag die ik ooit deed op m’n blog. Tags vind ik één van de leukste soorten artikelen om te schrijven, omdat ze zo uiteenlopend zijn. Enkel wanneer ik ze echt leuk vind, vul ik ze in. En deze vond ik geweldig.
Mijn vriend is vaak wel op de achtergrond aanwezig op m’n blog. Ik noem hem af en toe in blogposts en hij staat weleens op een foto die ik deel, maar – afgezien van zijn gedicht voor mij natuurlijk – is dit de eerste en voorlopig enge blogpost waarin hij zelf het woord neemt. Wil je ook hem een beetje volgen? Neem dan eens een kijkje op zijn eigen blog.
De hele Happy Challenge was zo leuk om aan deel te nemen! Ik keek elke week uit naar de nieuwe opdracht. Dit vond ik één van de leukste om te doen, gewoon omdat het principe van een blijheidslijstje zo eenvoudig is en toch echt werkt. Sinds de Happy Challenge deel ik af en toe nog weleens zo’n lijstje, maar dit was dus het allereerste.
Deze blogpost is special voor mij omdat dit de eerste keer was dat ik iets toegestuurd kreeg om te testen. Ik vond het heel leuk om te doen en hoop dat dit nog vaker mag gebeuren!
Hoewel ik ze zeker niet allemaal geloof of ‘steun’, vind ik voedseltheorieën heel interessant. Het liefst weet ik zoveel mogelijk af van de wetenschap achter voeding. Helemaal leuk wordt het wanneer je een voedseltheorie tegenkomt die je meteen helemaal in zijn greep heeft. Ik had dit toen ik las over alkalisch eten. In deze blogpost bespreek ik de theorie beknopt.

Is er een bepaalde blogpost van mij die jou om één of andere reden is bijgebleven? En welke is dat dan? Ik hoor het heel graag!

Reacties

  1. Gelukkige blogverjaardag aMuse Rouge!

    Deze blog is ongetwijfeld één van de beste initiatieven die je ooit hebt ondernomen: een ambitieus schrijfplatform voor al je grootste passies en ervaringen. Je bent gedreven, kookt fantastisch en je schrijft vlot, grappig, girly en interessant. Eigenlijk was het stiekem dus slechts een kwestie van tijd en wat gepush om dit in het leven te roepen. En kijk nu eens naar het prachtresultaat: inspiratie en vertier voor heel Vlaanderen!

    De volgende stap? http://www.libelle-lekker.be/nieuws/295535/gezocht-de-lekkerste-foodblog-van-vlaanderen

    Gewoon doen. De hemel geeft, wie vangt die heeft (Toon Hermans).

    The Boyfriend

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Met nogal wat vertraging ook van mij nog een gelukkige blogverjaardag!
    Ik kan mij aansluiten bij je boyfriend hierboven :-) Aangezien ik hier nog niet zo heel lang meelees, heb ik veel van je oudere berichtjes nog niet gelezen. Maar met wat ik hier via de links lees, denk ik dat ik daar toch maar eens de tijd voor moet nemen!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oh, dankjewel!!! Heel leuk dat m'n linkjes je zin geven om meer te lezen!

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri