Afscheid van een bomma

Mijn bomma en bompa hadden wel duizend kleinkinderen. Of twintig of zo. Op een bepaald moment ben ik de tel kwijtgeraakt. Het waren er in ieder geval véél. En ik was daar eentje van.

Mijn bomma woonde met mijn bompa in een groot huis met een grote tuin. Een tuin met een hok voor kippen en konijnen, een serre voor groenten en een, twee, drie, vier, honderd bomen. Voor verstoppertje of tikkertje met duizend neven en nichten.

Of voor hout voor de houtstoof. Waarvoor mijn bomma meestal sokken zat te breien. Voor de duizend kleinkinderen met tweeduizend koude voeten. Die enkel konden worden opgewarmd met zelfgebreide sokken.

Of met metersdikke zelfgesneden boterhammen van zelfgebakken brood. Bedekt onder grote lappen spek, dikke lagen choco of een lading suiker. Van een bomma in een voorschoot.

Of zo luidde toch het verhaal dat ik hoorde in de kerk. Tijdens het afscheid van een bomma en een leven waar ik recht op had.

Mijn bomma en bompa hadden wel duizend kleinkinderen. Of twintig of zo. Op een bepaald moment zijn ze er twee kwijtgeraakt. Ze hadden er in ieder geval nog veel. En ik was er nooit meer eentje van.