Dit was kerst

Het overvalt me elk jaar opnieuw: ondanks de dagen vol veel te volle magen, blijf ik altijd zitten met een knagend leeg gevoel na Kerstmis. Hoewel ik de mensen met wie ik kerst vier ook tijdens het jaar gewoon heel vaak zie, kan niets voor mij tippen aan de automatische gezelligheid die er eind december heerst en ben ik telkens een beetje triest wanneer ik daar weer een heel jaar op moet wachten. Gelukkig heb ik nieuwe warme herinneringen gemaakt en vastgelegd op foto. Die kunnen de leegte vast een beetje opvullen. Samen met de cadeautjes natuurlijk! O, de cadeautjes…

Wil je mij blij krijgen? Geef me dan iets met een papiertje errond! Mijn vriend weet dat als geen ander. Daarom had hij tientallen (!) cadeautjes allemaal apart ingepakt. En wàt voor een cadeautjes: borden, kommen, schaaltjes in allerlei kleuren en formaten. Speciaal voor m’n blog, zodat ik gerechtjes telkens op een andere ondergrond kan presenteren en fotograferen. Ge-wel-dig!

Ik voelde me na het uitpakken van de duizend cadeautjes zelfs een beetje slecht over wat ik voor hem had gekocht, namelijk twee bordspellen: Carcassonne en De Kolonisten van Catan. Hij was er ook wel blij mee, hoor. Maar toch, wat hij mij gegeven heeft, is denk ik wel het beste cadeau dat ik ooit heb gehad!

Ik bedoel: kijk nu!

Zo VEEL!

Na het uitpakken van de cadeautjes was het tijd om naar het kerstfeestje bij mijn schoonmoeder te gaan. Hier zie je iedereen behalve ikzelf.

Twee broertjes voor een kerstboom.

Ook wij ontsnapten niet aan de obligate kerstboomfoto.

Maar we maakten er wel ons eigen ding van!

Normaal op de foto staan, is overrated.

De selfie is generatieoverschrijdend.

En ook op gek doen staat geen leeftijd: moeder en zoon!

We gingen dit jaar voor een traditioneel kerstfeest, waar ik eens niets aan heb gedaan/moeten doen. Er was garnaalcocktail en tomatenroomsoep met balletjes. Gevulde kalkoenrollade was het hoofdgerecht en als nagerecht (na middernacht, oeps!) aten we kerststronk. Ik heb helaas geen goede fotootjes van het eten naast de garnaalcocktail.

Mijn liefje kreeg (onder andere) een teddybeer van z’n mama. Omdat… waarom ook niet? Waarvan ik trouwens geen foto heb, zijn de twee super cadeaus die ik van haar (zij had m’n naam getrokken) kreeg: een smoothiemaker en het 7^de seizoen van Dexter. Zij had duidelijk mijn blogje gelezen!

Je kan wel zien dat Rolf de teddybeer meteen met veel liefde werd opgenomen in de familie.

Er volgen amper nog foto’s waar hij niet opstaat.

Wat zei ik?

Achter de schermen van een foto.

Die twee zijn zo grappig samen!

En die twee ook!

De paparazzi van de avond!

En dan het etentje bij mijn mama. We gingen er al van ’s morgens naartoe aangezien je vanaf de namiddag Lier niet meer door kon omwille van de kerstparade die door onze stad trok. Ik moest de hele dag voor eten zorgen. Mijn missie? Mijn mama uit haar comfortzone krijgen. Ik heb het nog al vermeld: mijn moeder is helemaal niet avontuurlijk op vlak van eten. Zij maakt eigenlijk altijd groenten-vlees-patatjes, en er zijn heel veel ingrediënten die zij nog nooit heeft geproefd. Ik wilde haar tonen dat ‘anders’ koken ook heel lekker kan uitdraaien. Als lunch maakte ik een soort van ‘pollo tonnato’-salade, lekk-eur!

Dit moest het dessert worden, maar mijn mama vroeg of ik dit alsjebliiieeef niet in de namiddag al wilde maken: appelstrudel met speculaasijs. O my!

’s Avonds maakte ik courgettesoep met tijm en zure room, waarvan de foto helaas onscherp uitdraaide, en mijn Parmigiana di Melanzane. Het verdicht? Ik had het heel hard gehoopt, maar niet verwacht: MIJN MOEDER VOND ALLES VINGERLIKKEND LEKKER! Een beter cadeau kon zij mij alvast niet geven.