Doorgaan naar hoofdcontent

Instagram Autumn 2014

Ondertussen is het weer eventjes geleden dat ik nog eens een overzichtje gaf van wat Instagram-fotootjes. Nu de herfst toch echt wel in de winter is veranderd, vond ik het tijd om Instagram-gewijs het vorige seizoen af te sluiten. Kijk je mee?


Mijn herfst begon wondermooi, met een verrassingsdag die m'n liefje had gepland omdat ik eigenlijk al meer dan vier jaar samen was met een student, wat niet altijd even makkelijk was, zeker niet tijdens examens. Na zijn allerlaatste examen nam mijn lieve ex-student mij dan ook mee naar de cinema en daarna naar Lakonia, een soort van privé-eiland met zwembad, sauna, stoombad, rooftop bubbelbad De hemel! Het ‘grappige’ is dat we daarna eigenlijk gewoon van rol zijn veranderd, nu gaat hij werken en ben ík eventjes terug de student.


Tijdens een leuke shopdag in Antwerpen maakten lief vriendinnetje Ettie en ikzelf een tussenstop bij Wok-A-Way voor een lekkere lunch. Ik zei het al eens eerder: allen daarheen als je in Antwerpen bent! Deze keer nam ik het wokgerecht ‘Bollywood Beauty’, met kalkoen en een pikante mangosaus. Yum!


Ik plande een avondje voor mezelf, met chocolade-ijs en de film ‘Magic Mike’, o my!


En daarna moest ik gewoon deze afbeelding pinnen. Ken jij de scène nog niet? O, how you should!


Speciaal voor m’n studies, en ook wel gewoon omdat m’n vijf jaar oude laptop tergend traag begon te worden, schafte ik een nieuwe computer aan. Volgens mij is dit mijn beste aankoop van het jaar geweest. Ik verlies zoveel minder tijd sindsdien! Het scherm is bovendien gigàntisch, wat zoveel aangenamer werkt dan een klein laptopscherm.


Het Blogboek van Lilith is wijs. Heb je m'n twee #projectblogboek-postjes al zien voorbijkomen? Klik en klik!


M’n vriend was uitgenodigd voor de lancering van de collectie die Cesar Casier heeft ontworpen voor Essentiel. Zelf vond ik het uitzicht indrukwekkender dan de collectie, maar dat kan er ook iets mee te maken hebben dat mijn hoofd eigenlijk meer stond naar mijn allereerste les die ik de dag daarna moest geven. Omdat ik m’n les nog eens wilde oefenen en op tijd wilde gaan slapen, ging ik dan ook vroeger door op het event. Helaas had m’n vriend geen sleutel bij en was hij dat vergeten. Hij kwam pas heel laat thuis, waardoor ook ik pas heel laat kon gaan slapen, waardoor ik een beetje ‘kribbig’ was. 


De volgende ochtend vond ik echter dit briefje op onze ijskast, waardoor ik weer helemaal smolt. Gelukkig ging mijn les, ondanks wat minder uurtjes slaap, ook echt heel goed!


Plots vonden we een bus in onze stad met daarin een soort van expositie over de Eerste Wereldoorlog. Zo leer je nog eens wat tijdens een avondwandeling.


Ik had gekookt voor twee dagen... dacht ik. Mijn vriend zijn maag dacht er anders over. Maar eigenlijk is dat wel een complimentje, en zie eens hoe braaf hij zit te eten!


Mijn eerste inzending voor de Libelle Lekker! foodbloggers-wedstrijd viel gelukkig net zo goed in de smaak bij Libelle Lekker! als bij m’n vriend.


M’n eerste visgraatvlecht gemaakt bij een vriendinnetje! Jammer genoeg ben ik lang niet zo goed met m’n eigen haar als met dat van anderen.


Brunchen met zelfgemaakte pompoenpannenkoekjes! 


Yummy yoghurtcake met appeltjes! Heb jij ‘m al gemaakt?


Oktober en november stonden in het teken van mijn studie tot Afslankingsconsulente. Ondertussen heb ik examen afgelegd en wacht ik in spanning op het resultaat!


Die wilde ik al heel lang eens proeven. De zilveren Magnum Marc de Champagne die speciaal werd gelanceerd om het 25-jarig bestaan van het ijsmerk te vieren. Eerlijk? Ik vond hem niet zo lekker… Oeps!


Mijn herfstsalade op de website van Libelle Lekker! Een trots momentje.


Elk jaar kijken wij ontzettend uit naar de Boekenbeurs. Wij kunnen allebei úren rondlopen tussen de boeken. Gewoon bladeren en kijken, zalig! Deze Iron Throne die op de Boekenbeurs stond, konden we ook niet zomaar voorbijlopen. Grappig feitje: terwijl ik deze foto stond te nemen, ontwikkelde zich spontaan een hele rij achter ons, terwijl voor ons niemand naar de troon omkeek.


November betekent: kermis in Lier. Hoewel ik kermisattracties op zich eigenlijk maar niks vind, houd ik wel de sfeer die er dan hangt in de stad. Iedereen komt op straat, overal waar je kijkt, zie je lichtjes. Het hoort hier gewoon bij de winter, al zolang ik me kan herinneren.


Tijdens het studeren voor afslankingsconsulente genoot ik van deze gezonde snack. Zeg nu zelf: je kan moeilijk over calorieën zitten leren met een hele zak chips erbij, toch?


Bij deze foto hoort een mooi verhaal: om te vieren dat ik m’n rijbewijs had gehaald (yay!), ging ik op een vrijdagavond samen met m’n vriend en zijn broertje naar de cinema (Mockingjay). We gingen te voet trouwens, wat – nu ik erover nadenk – wel een beetje ironisch is gezien we mijn rijbewijs gingen vieren. Maar goed, toen we terugkwamen, zagen we plots deze lieve poes die duidelijk haar weg kwijt was. Aangezien ze bij een drukke baan rondliep, leidden we haar een beetje verder, naar de struiken die langs de Nete groeien. De poes, die we ondertussen al Schaduw hadden genoemd, bleef ons echter maar volgen. Na een tijdje waren we al zo aan haar gehecht dat we besloten om haar mee naar huis te nemen. Aangezien wij nooit een kat hebben gehad, hadden we echter niets voor haar in huis om te eten. We besloten langs de nonkel en tante van m’n vriend te gaan, die om onze hoek wonen en die een heel groot hart voor poezen hebben. Zij hadden gelukkig wel katteneten in huis. Schaduw begon dankbaar spinnend te eten. Twee dagen later zijn de nonkel en tante erin geslaagd om via-via de baasjes van Schaduw – die eigenlijk Lorelei bleek te heten – te vinden. De deugniet was al sinds dinsdag verdwaald.


Dit was ‘een restje’ Chinees. Mijn vriend had trouwens ook zo’n portie. Heb jij ook altijd twee dagen eten wanneer je gewoon één gerecht per persoon bestelt bij de Chinees?

Reacties

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri