Instagram Instants januari 2015

Januari stond voor mij grotendeels in het teken van mijn lerarenopleiding. Er waren mijn observatiestage, een examen en een heleboel deadlines van taken die dichterbij kwamen. Ondertussen heb ik dat alles tot een goed einde gebracht en krijg ik het nu ongeveer een maand rustiger tot mijn doestage in maart begint. Al hoop ik stiekem dat ik in de loop van februari al te horen krijg wat ik precies moet geven zodat ik aan de slag kan met mijn lesvoorbereidingen!

Op mijn Instagram-account was het dan ook een beetje rustiger aangezien foto’s van leerstof en taken mij niet zo interessant leken. Gelukkig heb ik naast school toch ook nog wat andere leuke dingen gedaan en meegemaakt in januari. Kijk mee!

De eerste januari begon op de enige manier waarop een eerste januari kan beginnen: met koffie! Op Oudjaar lagen we zo rond 4:00 uur in bed, dus die eerste koffie dronken we zo pas rond de middag op nieuwjaarsdag.

 Een mailtje vol archaïsche woorden, daar gaat m’n haar recht van overeind staan. Waarom schrijven mensen niet gewoon zoals ze spreken? Of zou die man in een gewoon gesprek echt de woorden ‘mijnentwege’, ‘verkeerdelijk’, ‘euvel’ en ‘vooralsnog’ in de mond nemen? Gewoon omdat dit mailtje me zo ergerde, heb ik de vragenlijst trouwens lekker niet ingevuld!

In januari begonnen mijn lief en ik dan eindelijk aan Breaking Bad. We hadden de hele box hier al meer dan een jaar liggen, maar toch kwam het er nooit van. Nu begrijpen we niet waarom we er zo lang mee hebben gewacht, het is zó goed! Ondertussen zitten we ruim in seizoen 2 en ben ik een crush aan het ontwikken op Aaron Paul (Jesse Pinkman).

Vriendinnetje Ecarlate organiseerde een solo-huiskamerconcert. De muzikant&zanger was Geert Dehertefelt, die optreedt onder de naam LUDWIG. De naam van het concert: ‘De steenwegen verlangen naar David Bowie’. Het feit dat het in een huiskamer was, voelde een beetje onwennig in het begin, want je zit letterlijk vlak naast degene die optreedt. Maar die onwennigheid sloeg al snel om in gemoedelijkheid. Weer een ervaring rijker!

Midden januari was het tijd voor een uitstap met school. Onze klas moest in groepjes verschillende korte uitstappen organiseren. Bij één van de uitstappen speelde Pim, de (blinde) Border Collie van één van m’n klasgenootjes, een rol. Uitleggen hoe dat allemaal in elkaar zat, zou me te ver leiden, maar het belangrijkste is: ik heb nog eens met een hondje kunnen knuffelen!

Diezelfde avond kwamen we in het kader van een andere uitstap in de moskee in onze stad (Lier) terecht. Aangezien de feiten bij Charlie Hebdo in Parijs net hadden plaatsgevonden, werd dat een heel interessant en heel open gesprek dat nog lang in m’n hoofd is blijven nazinderen. Ik raad iedereen met extreme meningen aan om eens in dialoog te gaan met moslims. Volgens mij ontstaan veel problemen immers uit onbegrip en onwetendheid.

Een dt-fout in een magzine… Hashtag gruwel! 

Mijn vriend en ik waren uitgenodigd op een feest met als thema ‘reis rond de wereld’. Omdat ik niets speciaals wilde gaan kopen of huren, besloot ik als Parisienne te gaan. Iets met streepjes, een baret en rode lipstick had ik immers zo wel in m’n kast liggen. M’n vriend leende een Tirolerpak van een van zijn vrienden.

Een historisch moment: voor het eerst ooit had ik een lege inbox! Eén van mijn doelen voor januari was immers om orde scheppen in de mailtjeschaos. Wat een zalig gevoel dit! Morgen lees je hoe het met de rest van m’n doelen voor januari is gegaan en wat m’n nieuwe doelen zijn. 

M’n vriend was ziek en kan dan geen haar in z’n gezicht verdragen. Daarom kwam ik met dit lumineuze idee! Hij kijkt bedenkelijk, maar heeft er toch mooi twee dagen mee rondgelopen (wel enkel thuis, hoor). 

Ik modderde al tijden een beetje aan op vlak van lezen. Ik was in enkele boeken begonnen waarin ik maar niet verder kwam. Zo was ik al weken bezig in What a Carve Up! van Jonathan Coe, een boek dat mijn vriend mij had aangeraden. Toen ik na 200 bladzijden nog steeds niet echt in het boek zat, vroeg ik aan mijn vriend wanneer het spannend zou beginnen worden. Hij bladerde verder en verder, tot na blz. 400. Op dat moment besliste ik dat het genoeg was. Wanneer een boek meer dan 400 bladzijden nodig heeft om goed te worden, hoeft het voor mij niet meer. Ik wil gegrepen worden op blz. 1, niet op blz. 401. Ik ging naar de winkel voor vers leesvoer en kwam terug met deze twee boeken. Ondertussen heb ik The Silkworm bijna uit. Wat een verademing om eindelijk nog eens een boek te lezen waarin je amper kan stoppen! 

Op 28 januari plaatste ik deze foto omdat mijn vriend en ik die dag vijf jaar samen waren. Het verhaal van onze eerste date door de ogen van mijn vriend, vijf jaar geleden door hem geschreven, deelde ik die dag op mijn blog.