Doorgaan naar hoofdcontent

10 Food Confessions tag

Leonie van Gewoon wat een studentje ’s avonds eet daagt bloggers uit om tien gekke of gênante gewoonten in verband met eten op te biechten.

Ik dacht eerst dat het moeilijk zou zijn om mijn lijstje gevuld te krijgen met dingen die ik nog niet eerder op m’n blog heb verteld. Over m’n vreemde voedselcombinaties, verslavingen (hallo, pure chocola) en dingen die ik écht niet lust (bleh kaas, koriander, ananas en maïs) heb ik immers al geschreven. Toch wist ik op nen hik en ne gauw tien nieuwe feitjes te verzamelen. Lees mee, maar


1. Ik schrijf alles wat ik opeet neer in een eetdagboekje. Dat doe ik al jaren. Ik heb zo al talloze boekjes in de schuif liggen, maar verder doe ik daar niets mee. Ik raak in paniek wanneer ik een paar dagen achtersta. Zal ik me alles nog wel kunnen herinneren? Gelukkig lukt dat altijd omdat het er bij mij ondertussen zó ingebakken zit om bewust te eten. Ik stop niks achteloos in m’n mond. Controlfreak much.

2. Ik voel mij verantwoordelijk voor wat op mijn bord ligt. Het is mijn taak om dat allemaal weg te werken, inclusief de kruimels. Mijn bord is altijd het properste na afloop van een maaltijd.

3. Mijn bord eet ik altijd leeg, mijn glas blijft altijd nog een beetje vol. Ik laat altijd een ‘laagje’ water (of thee) achter. Geen idéé waarom. Bij het inladen van de afwasmachine moet ik dus altijd nog eerst een kletske water uit al mijn glazen in de gootsteen kappen.

4. Wanneer ik bij m’n moeder op bezoek ben, is het eerste wat ik doe de koekenkast en koelkast opentrekken. Ik neem er meestal niets uit, maar ik weet graag wat er in ligt.

5. Het gebeurt niet vaak, maar als ik snoepjes eet die in verschillende kleuren in een pakje zitten (zoals zuurtjes of M&M’s), dan breng ik altijd eerst de verschillende kleuren terug in balans. Zitten er bijvoorbeeld het meest rode M&M’s in het pakje, dan eet ik er eerst alleen maar rode tot de aantallen van de verschillende kleuren in evenwicht zijn.

6. Ik kan niet eten met een volle blaas. Zelfs wanneer ik maar een heel klein beetje naar het toilet moet of zelfs wanneer ik niet zeker ben óf ik wel moet, neem ik liever geen risico’s en breng ik toch maar eerst een bezoekje aan de wc vooraleer ik me aan tafel zet. Ik wil op mijn gemak kunnen eten (haha, pun intended).

7. Wanneer ik een hele dag thuis ben heb ik veel minder honger dan wanneer ik een hele dag op het werk ben. Vooral ’s middags merk ik een ontzettend verschil. Op mijn vroegere job aten we om 12.30 uur en dat moest voor mij echt niet later zijn. Bovendien kwam ik de namiddag niet door zonder één of twee stukken fruit. Thuis eet ik ten vroegste om 13.30 uur, en vaak dan nog alleen maar omdat ik weet dat het moet. En tussen de middag en de avond snack ik meestal niets thuis. Gelukkig ben ik nu (bijna) leerkracht en ga ik dus véél vaker thuis zijn dan wanneer ik nog ‘in de privé’ werkte.

8. Ik gruwel van etensresten. Ik ben vies van lege borden, gebruikt bestek en glazen waar dingen aanhangen (ook het mijne trouwens). Wanneer ik verschillende dingen moet opsmeren, gebruik ik verschillende messen, want wanneer er resten van iets anders in een potje boter of beleg belanden, kom ik er niet meer aan. En ik mag er niet aan dénken om twee verschillende dingen uit hetzelfde kommetje of bord te eten. Ugh.

9. Ik haat het om in etappes te eten omdat je dan het overzicht kwijtraakt van hoeveel je eet. Ik weet liever exact waar ik voorsta. Een tweede keer opscheppen komt bij mij dus nóóit voor. Tenzij ik bij mensen thuis ga eten die je als eerste portie maar heel weinig geven.

10. Ik bewaar het lekkerste hapje àltijd tot het laatst!

Gelukkig doet zot zijn geen zeer.

Nu jij! Wat zijn jouw grootste food confessions?

Reacties

  1. Dat van die verschillende messen begrijp ik volledig! Zeker als mijn hubbie eerst americain eet en dan nog een boterham met choco. Ieuw!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Inderdaad! Of zo boter/choco/confituur/... te veel nemen en dan de rest afschrapen aan de rand van de pot, mét de nodige kruimels erin... Yikes!

      Verwijderen
  2. Hahaha, sommige dingen zijn echt wel raar!

    Ik schrijf ondertussen ook al een tijdje op wat wij eten en inderdaad, ambetant als je dan achterstaat he. Al doe ik het wel enkel met onze warme maaltijden, dus peanuts in vergelijking met jou...

    Johan laat ook altijd een kletske achter in zijn glas of tas, wreed irritant vond ik dat in het begin. Ik doe dat namelijk nooit en heb mijzelf dus regelmatig ondergespat met koffie of spuitwater bij het wegzetten van zijn tas in de afwasmachine. Ondertussen ben ik het wel al gewoon, maar begrijpen kan ik het nog altijd niet :-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Haha, begrijpen doe ik het zelf ook niet, hoor! Hij wel?

      Verwijderen
  3. Toen ik het onderwerp van jpuw post las dacht ik bij mezelf Yes! Food confessions, zo heb ik er veel maar ze vallen in het niets naast die van jou, ik kan daar echt niet tegenop. :-( Ik heb goed gelachen met nummer 5, zo cute. :-))))
    Zeg, maar die nummer 8, eet jij nooit verschillende dingen uit één bord? Zoals nu bijvoorbeeld heel klassiek, puree met een veggieburger en een slaatje erbij: 3 borden/kommetjes?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Haha, nee nee. Wanneer twee of meerdere dingen tot dezelfde maaltijd behoren (zoals groenten, vlees, patatjes) eet ik die zeker wél uit hetzelfde bord hoor. Ik bedoel eerder nog zo een dessert of een stuk fruit na de maaltijd in hetzelfde bord leggen...

      Maar euh... Nu ben ik wel benieuwd hé! Wat zijn zo enkele van jouw food confessions?

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri