Doorgaan naar hoofdcontent

Ons Berlijn: dag 1 & 2

Vandaag – exact een week nadat we terug voet op Belgische bodem zetten – heb ik de eerste (van in totaal vier) blogposts over Berlijn klaar. Het heeft eventjes geduurd, maar er waren dan ook zo’n 900 foto’s waar ik me door moest worstelen. #oepsie

Vandaag toon ik onze eerste twee dagen daar. In de loop van volgende week volgen dan nog een verslag over dag 3 & 4 en 5 & 6. En – zoals het een kookblog betaamt – ga ik aan het eten een aparte blogpost wijden.

We hebben zo veel foto’s genomen dat ik met collages heb gewerkt. Anders zou dit een meterslange blogpost worden.

Kijk mee en geniet van een prachtige stad.

Dinsdag 28/07: rond de Alexanderplatz

Onze kamer en de gigantische lobby van ons hotel! We verbleven in hotel Andel's, dat ligt in het oostelijke deel van Berlijn (in Friedrichshain om precies te zijn) op zo'n 5 km van het centrum. Aangezien de S-Bahn en de tram vlak voor de deur stopten, was dat geen enkel probleem.

Absolute aanrader trouwens, dat hotel! Chique kamers, zalige bedden, goede WiFi en een onvoorstelbaar uitgebreid ontbijt. Can I go back yet?

Eerste stop na het droppen van de bagage: de Alexanderplatz, het hart van de stad. De toren die je ziet is de Fernsehturm, een handig oriëntatiepunt aangezien je die vanuit bijna alle delen van de stad kan zien staan.

De Alexanderplatz stond voor de gelegenheid vol met eet- en andere kraampjes. Het leek wel een braderie. Zo kon je worsten kopen bij euhm… grillman (?), kijken naar vuurspuwende draken in metaal en je toekomst laten voorspellen bij een waarzegster.

Das Rote Rathaus, het stadhuis van Berlijn. Over architectuur kan ik niets zinnigs zeggen, vrees ik, maar imposant was het in elk geval wel.

Dit is de Marienkirche. Het indrukwekkendste daarbinnen was Der Totentanz, een 22 meter lang fresco uit de 15e eeuw.

En toen kwamen we in Nikolaiviertel, wat ons betreft één van de gezelligste plekjes van Berlijn, met heel veel oud uitziende steegjes, souvenirwinkeltjes en eetplekjes. Dit is de Nikolaikirche, de oudste kerk van Berlijn.

Street art in de stad. Heel vreemd, maar tot voor we alle Berlijnse beren tegenkwamen had ik nog nooit de link gelegd tussen ‘Berlijn’ en een ‘beer’ (Bär).

Heel gek om plots een Nederlands gedicht tegen te komen na een dag vol Duits, op de muur van een gebouw dan nog.

Rechts is nog een foto genomen vanuit Nikolaiviertel, grenzend aan de Spree. In de verte kan je een glimp opvangen van de Dom van Berlijn.

Eventjes wegdromen bij het water. Slaapwel Berlijn, tot morgen!

Woensdag 29/07: Unter den Linden

Deze foto is genomen in de ‘Mall of Berlin’, vlak bij de Wilmhelmstrasse, de straat waarin alle politieke beslissingen tijdens het naziregime werden genomen en waarin ooit de bunker stond waar Hitler uiteindelijk zelfmoord heeft gepleegd. Daar is echter niks meer van te merken. De Berlijners hebben goed hun best gedaan om alle sporen van die lelijke bladzijde in hun geschiedenis uit te wissen.

Even rondlopen in het shoppingcenter.

We hebben niets gekocht, maar in deze winkel kreeg mijn lief het toch even moeilijk!

Het indrukwekkende Holocaustmonument. Een monument om in te verdwalen en om in stilte in je op te nemen.
Eventjes het gevoel van alleen te zijn in een miljoenenstad. Bijzonder.

De Brandenburger Tor die uitkijkt op de brede boulevard Unter den Linden.

Heel bijzonder en een beetje absurd dat er gewoon werkmannen zaten te eten in de schaduw van de Brandenburger Tor.

In Unter den Linden zat een winkel gewijd aan de Ampelmann, het bolle Oost-Duitse stoplichtmannetje met de hoed. Aan de stoplichten in Berlijn kan je dus zien of je in het oostelijke of westelijke deel bent.

Overal in de stad zie je stukken Muur staan. Links is in de Wilhelmstrasse, rechts in Galeries Lafayette.

Op de benedenverdieping van Galeries Lafayette zat een food-afdeling. Die kon ik natuurlijk niet overslaan. Fel gekleurde groentjes maken mij vrolijk!

De bijzondere vormgeving van Galeries Lafayette levert psychedelische foto’s op.

Het sfeervolle pleintje Gendarmenmarkt, omgeven door twee kathedralen en een concertgebouw. Ideaal om eventjes uit te blazen terwijl je je ogen uitkijkt naar alles wat rondom je gebeurt.

En toen kwamen we aan op Museumsinsel, letterlijk museumeiland. Een naam die de lading perfect dekt: een stuk land omgeven door de Spree en het Kupfergrabenkanal dat maar liefst vijf musea – en ook de Berliner Dom, die je op deze foto ziet – herbergt. Mooi!

Voor de geïnteresseerden, je vindt er de volgende musea: het Pergamommuseum, de Alte Nationalgalerie, het Bode-Museum, Altes Museum en Neues Museum.

Het Museumsinsel bleek ook een populaire plek voor jongeren om gewoon te zitten of te liggen in het gras en naar muziek te luisteren. En dat begrijp ik heel goed! Mocht ik in Berlijn wonen, ik zou hier waarschijnlijk elke zomerdag met een boek te vinden zijn.

True that.

Nog wat Berlijnse straatkunst.

Karl Marx en Friedrich Engels, de grondleggers van het socialisme.

Het Jüdisches Museum biedt een overzicht van zon duizend jaar Duits-joodse cultuurgeschiedenis. Het was opvallend dat alle gebouwen of plekken die met de joden te maken hebben in Berlijn ontzettend beveiligd werden door politie en/of hekken. Zo ook dit joods museum.

De architectuur van het museum is… raar! Veel gebroken lijnen, oneven en scheve vlakken, donkere ruimtes, kille lege plekken… Allemaal bedoeld om je een gedesoriënteerd en ongemakkelijk gevoel te bezorgen, symbolisch voor wat dat de joden moeten hebben gevoeld tijdens de Holocaust.

De meest bijzondere ruimte in het museum was de Memory Void, waarin je over uit staal gemaakte angstige gezichten mocht stappen. Elke stap zorgt voor een klingelend, ‘schreeuwend’ geluid.

Nog enkele snapshots uit het museum. Mijn vriend werd letterlijk misselijk van de scheve gangen en het kille licht.

En toen was het alweer tijd om naar ‘huis’ (onze hotelkamer) te gaan. Gelukkig hadden we een weekabonnement voor al het openbaar vervoer in Berlijn (U-Bahn, S-Bahn, tram en bus). Berlijn is echt een stad om je in kapot te lopen. Ondanks dat we veel met het openbaar vervoer hebben gedaan, gaf mijn stappenteller nog zo’n 40.000 stappen (of 6 uur wandelen) per dag aan. Gek!

We bleven nog eventjes staan bij wat straatartiesten, maar dan was het toch echt tijd om ons zàlig hotelbedje te gaan opzoeken.

Reacties

  1. Zo'n mooie foto's! Ik sla deze link (en de volgende die er nog aan komen) zeker op, Berlijn staat nog op mijn lijstje voor 'ooit'!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Oh, ik krijg helemaal heimwee naar Berlijn door jouw mooie foto's!

    Ik vraag mij wel af wat voor iets die paarse bloemkool is? :-)

    En euhm... het heeft "eventjes" geduurd zeg jij. In mijn wereld is op één week tijd 900 foto's sorteren en vier blogs schrijven daarover echt wel gigantisch snel hoor; je zou eens moeten zien hoeveel berichten van uitstapjes en reizen er bij mij in draft (of zelfs nog gewoon in mijn hoofd) staan ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Voor zover ik weet, heet dat gewoon paarse bloemkool, haha!

      Da's wel grappig, tot ik deze opmerking las, besefte ik niet dat ik m'n (blog)lat inderdaad soms wel wat hoog leg voor mezelf. :-)

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri