Doorgaan naar hoofdcontent

Zoetzure quinoasalade oftewel: Sweet ‘n’ Sour Superfood


Dit is er eentje speciaal voor Maure. Zij zou haar patatjes en pastaatjes af en toe graag eens vervangen door quinoa. Ik weet zeker dat dit ook bij haar thuis een toppertje zou zijn!

Dit is ook een perfect gerecht voor iemand die – net zoals ik – dacht dat hij of zij geen paprika lustte. Paprika’s zijn immers superlekker wanneer je ze zoetzuur klaarmaakt, zo blijkt! En puntpaprika’s zijn altijd lekker, zo bleek al eerder!

Het is een beetje mijn missie om Merlot en mezelf van elk groentje te leren houden! Niet dat dat een grote opdracht was. Merlot lustte enkel niet graag venkel. Dat heb ik eventjes snel opgelost. En ik lust(te) enkel niet graag paprika’s en maïs. Dat van die paprika’s is dus ook al van de baan. Nu enkel nog maïs… Iemand die hét perfecte ‘tiens-maïs-is-toch-lekker-maïsreceptje’ heeft ontdekt, mag dat steeds met me delen.

Sweet 'n' Sour Superfood

Wat heb je nodig voor twee personen?
  • 125 g quinoa
  • 3 dl water met 1/2de bouillonblokje (Maakt niet veel uit welk. Ik nam er eentje speciaal voor pasta- en rijstgerechten.)
  • 1 sjalot
  • 1 teentje knoflook
  • 1 rode paprika
  • 1 gele paprika
  • 250 g champignons
  • Citroensap
  • Witte balsamicoazijn
  • 1 el kristalsuiker
  • Peper & zout
  • Optioneel: (verse) tijm
  • Bakboter
  • Olijfolie

Wat moet je doen?

Dit is een lauwe quinoasalade. Begin dus eerst met de quinoa zelf, zodat die later een beetje tijd heeft om af te koelen. Ik maakte de quinoa eens zoals ik ook risotto maak. Maar dan zonder de wijn en ook niet met boter en Parmezaanse kaas.

1. Snipper de sjalot fijn en stoof de sjalotsnippers in een beetje olijfolie in een antikleefpotje. Doe wanneer de sjalotsnippers glazig zijn geworden de quinoa erbij, roer even zodat elk quinoa-korreltje wat olijfolie heeft gezien en overgiet dan alles met het water. Doe het halve bouillonblokje erbij, zet het deksel op de pot en laat op een zacht vuurtje gaar sudderen. Na zo’n 15 tot 20 minuutjes is al het water opgenomen en is de quinoa klaar.

2. Was de paprika’s en schil ze.(*) Haal de zaadlijsten eruit en snijd ze in reepjes. Die hoeven zeker niet te dun te zijn. Neem een grillpan, doe er olijfolie in en grill de paprikareepjes tot ze zacht en een beetje bruin zijn geworden. Bestrooi de paprikareepjes met 1 el suiker, en meng zodat elk paprikareepje een blinkend zoet laagje krijgt. Besprenkel de paprika’s nu met de witte balsamicoazijn. In totaal zo’n 4 à 5 eetlepels (gok ik, want eigenlijk doe ik dat op het gevoel). Laat de azijn een beetje verdampen tot het meeste vocht uit de pan is. Zet het vuur uit en werk de paprika’s af met peper en zout.

3. Neem nu de champignons erbij. Maak ze schoon met een borsteltje of (droge!) keukenrol en snijd ze in twee. Neem er nog een grillpan bij, doe er bakboter en olijfolie in, en doe de champignons erbij. Snijd het teentje knoflook fijn en doe ook dat bij de champignons. Kruid de champignons met peper, zout en eventueel ook tijm. Laat ze gaargrillen en werk ze af met een beetje citroensap.

4. Meng wanneer alles een beetje is afgekoeld beide groentjes onder de quinoa.

Sweet 'n' Sour Superfood

Wat eet je erbij?
Wij aten er steaks bij, maar volgens mij kan dit ook met kip en misschien zelfs met gehaktballetjes. Of gewoon zonder vlees natuurlijk.

Voor de variatie
Ik was aan het twijfelen of ik dit met quinoa of met couscous zou maken. Volgende keer maak ik het dus zeker eens met couscous.

(*) Ik schil paprika’s altijd, maar ik was ze ook steeds eerst. Dat doe ik omdat er toch altijd nog een beetje schil aanblijft.

Reacties

  1. He aMuse Rouge,
    Bedankt voor het recept, dit ga ik zeker uitproberen, hopelijk kan ik hiermee ook Gourmand overtuigen dat quinoa best wel lekker kan zijn.
    Mais uit blik lust ik ook niet, voor mij is het alleen maar lekker op volgende wijze: (en dit is eigenlijk geen recept)
    gewoon de maiskolven bakken of roosteren op de bbq,lang beide uiteinden een vork in steken,
    beetje echte boter op smeren en... afbijten, geen elegant zicht,maar wel lekker. Maure

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri