Strictly hush hush

Afgelopen 11^de september werd Merlot 25 jaar. Elk jaar laat hij zijn verjaardag onopgemerkt voorbijgaan en elk jaar vindt hij dat jammer. Ik heb 3 jaar geleden opgegeven dat proberen te begrijpen. Hij zou wel een feestje willen, maar komt er nooit toe om iets te organiseren. Of zo. Ik wist dat het dit jaar niet anders zou zijn, en daarom besloot ik hem op 21 september een verrassingsfeest cadeau te doen. Tenslotte ben ik ongetwijfeld de planner van ons twee. Ik maak lijstjes, ik gebruik kleurtjes, ik gebruik legendes voor die kleurtjes… Het is allemaal heel belachelijk, maar komt in sommige situaties goed van pas.

Ik snuffelde tussen zijn Facebookvrienden, verstuurde uitnodigingen, verstopte verjaardagsversieringen bij verschillende mensen, schakelde zijn moeder in om hem een hele dag het huis uit te krijgen, versierde het huis samen met mijn mama, kocht en maakte te veel hapjes én bestelde een heuse Mariotaart. Bestaat er eigenlijk een award voor beste lief?

Ik ben een (party) planner, ik ben duidelijk een lief uit de duizend, maar een talent dat ik niet heb, is een pokerface. Ik kan het niet verstoppen wanneer ik overdreven enthousiast ben of een geheim heb dat ik vreselijk graag wil vertellen. Meestal merk je dat doordat ik van het ene been op het andere sta te springen, mijn hoofd heen en weer beweeg en met mijn armen sta te zwaaien.

En o, wat wilde ik dit graag vertellen! Het mag een wonder heten dat ik dit feestje compleet on the QT heb weten te houden. Al helemáál omdat ik er een aantal keer over heb gedroomd – meestal rampscenario’s – en Merlot mij de volgende ochtend zei dat ik had gepraat in m’n slaap. Gelukkig kon hij niet verstaan wat ik zei, maar ik bedoel: kom-aan, zélfs in mijn slaap is het blijkbaar gewoon fysiek onmogelijk voor mij om geheimen te bewaren!

Gelukkig heb ik als bij wonder tóch mijn veel te praatgrage mond kunnen houden, was Merlot écht verrast en had hij eindelijk eens een heus verjaardagsfeestje…

… compleet met kleurrijke snoepjes…

… lekkere zoetjes…

… en slingers en ballonnen!

Dit was de – dan nog lege – pakjeskast.

Mer bleek heel inventief op vlak van ballonnen.

We hadden toetertjes verspreid over het hele huis,
zodat iedereen die dat wilde erop kon blazen wanneer Merlot binnenkwam.

Dit is zo typisch mijn mama: zelfs ballonnen worden niet willekeurig neergelegd, maar nauwkeurig gematcht
bij de omgeving. In dit geval pastelkleurige ballonnen bij pastelkleurig snoep. Als het maar met decoreren
(of met kuisen!) te maken heeft, is Mer in haar element. Ik moet toegeven dat ze het wel heel mooi heeft gedaan.

Zo zag de benedenverdieping eruit. Er stonden op dat moment wel nog een heleboel hapjes in de ijskast.
In alle zelfgemaakte hapjes stond kaas centraal, hoewel ik kaas zelf haat. Maar Merlot houdt ervan.
Als dat niet onzelfzuchtig is?

Ook onze – of eigenlijk Merlots – wijnstash werd versierd. Merlot is een echte wijnliefhebber. Ik ken er niets van. Daarom vind ik het altijd een beetje zonde dat een dure fles aan mij wordt ‘verspild’.
Voor mij smaakt een fles van 3 euro net hetzelfde…

Verrassing!!!
Ik was ontzettend zenuwachtig toen Merlot binnenkwam. Een maand voorbereiding voor deze seconde.

Maar hij was echt verrast en heel blij, ik was ontzettend opgelucht
en Gourmand… trok een gezicht waarvan ik écht niet weet welke emotie erachter zat.

Let the party begin!

We klonken…

… we (waren) dronken.

We praatten…

… en we aten. Hier brengt Gourmand mijn zelfgemaakte komkommergazpacho met kruidenkaas rond.

Ecarlate – stralend als altijd – vond het blijkbaar lekker!

Ik had een tekstje voorbereid waarin ik 25 dingen verklapte die de meesten nog niet wisten over Merlot.

Iedereen luisterde aandachtig. Ook hier was ik zenuwachtig voor.
Ik hou er niet van om in het middelpunt van de belangstelling te staan.

Maar iedereen kon er blijkbaar wel om lachen, en dat was ook mijn bedoeling.

Pakjestijd!

Dit was – naast het feestje op zich – mijn tweede cadeau voor Merlot: een marineblauw bomber jasje van COS.
Enkele maanden geleden had hij het mij getoond via internet, en ik had dat onthouden als de stiekemerd die ik ben!
(Waar blijft eigenlijk die award voor beste lief?)

Tijd voor zoetigheid. Zelfgemaakte hazelnoot- en amandelcupcakes…

… en natuurlijk dé Mariotaart!