Doorgaan naar hoofdcontent

Happy Challenge week 8: omring je met positieve mensen

De Happy Challenge is een initiatief van medeblogsters KellyMarieke en Lisanne. Gedurende 10 weken geven zij elke week een opdracht of stellen zij een vraag die je op jouw eigen manier mag invullen of beantwoorden. Het kan heel waardevol en leuk zijn om na te denken over dingen waar je anders niet bij zou stilstaan, om te ‘moeten’ schrijven over een bepaald onderwerp en te kijken wat er uit je vingers stroomt, welke woorden je computerscherm vullen.

Dit is mijn invulling van de achtste opdracht: omring je met positieve mensen

Deze achtste opdracht vind ik de moeilijkste tot nu toe. Het is de bedoeling dat je kritisch gaat kijken naar de mensen in je leven. Van wie krijg je een blij gevoel? En wie zuigt alleen maar energie? Met de eerste soort mensen breng je best zoveel mogelijk tijd door en de tweede soort mijd je best (zoveel mogelijk). Klinkt heel logisch en makkelijk in theorie. In de praktijk vind ik dat echter heel wat minder eenvoudig.

De afgelopen dagen heb ik op twee vlakken over deze opdracht nagedacht: op het vlak van m’n echte en m’n virtuele leven. Virtueel ‘opruimen’ was niet zo moeilijk. Ik ging kritisch door mijn vriendenlijst op Facebook, de lijst van mensen die ik volg op Twitter en mijn bloglijst in Bloglovin’. De mensen of blogs die ik ‘zomaar’ in m’n lijst had staan, heb ik verwijderd. De mensen of blogs waarvan ik blij word, heb ik behouden. Twee hokjes. Zwart-wit. Simpel.



In mijn echte leven is het echter niet zo zwart-wit. Er is een hele grijze zone waarmee ik niet goed weet wat te doen. Ik weet best welke mensen me energie geven en welke mensen me energie kosten. Die eerste soort mensen heel vaak zien, gaat vanzelf. Maar wat met die andere soort?

Soms is de oplossing vanzelfsprekend. Zijn ze in een bepaalde winkel steeds onvriendelijk? Dan ga je daar niet meer. Veel vaker is er echter geen kant-en-klare oplossing. Wat doe je bijvoorbeeld met een collega die jouw energie vreet? Of met iemand die je vroeger energie gaf, maar nu energie kost? Misschien verandert dat ooit nog wel terug? Of wat als iemand die je energie kost familie is? Je kan die mensen toch niet zomaar ‘verwijderen’ uit je leven? En daar zit ik dus een beetje vast… Daarom vraag ik me af: hoe ga jij om met mensen die alleen maar energie kosten, maar die je niet zomaar kan stoppen met zien?

Reacties

  1. Ik heb deze opdracht ook gedaan, en herken heel erg wat je schrijft! Ik heb in die situatie gezeten met iemand die jarenlang een van mijn beste vriendinnen is geweest. Daarom vond ik deze opdracht ook zo moeilijk. Niet de invulling, maar het nog eens naar boven halen...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik begrijp wat je bedoelt. Daarom blijf ik bij deze opdracht ook bewust 'vaag'. Over sommige dingen wil ik gewoon niet uitweiden op het internet omdat ze te persoonlijk zijn.

      Bedankt om te reageren trouwens. :-)

      Verwijderen
  2. Vind dit ook een moeilijke opdracht, juist omdat ik weinig onder de mensen kom nu... En de mensen waar ik energie van krijg allemaal te ver weg wonen. Ben hier dan ook nog niet over uit hoe ik deze opdracht ga doen. Vind die van jouw heel mooi beschreven, en wat je zegt virtueel is zeker het makkelijkste.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Leuk dat je een reactie achterlaat. Ik vond het ook echt niet makkelijk om hierover te schrijven en ben zelf verbaasd dat er toch nog een hele blogpost uit m'n vingers is gevloeid. Misschien moet jij er gewoon ook aan beginnen zonder al te veel na te denken en kijken wat komt? :-) Dat werkt in ieder geval soms voor mij.

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri