Doorgaan naar hoofdcontent

Recept I ♥ groente: voorgerechtje van venkel en hazelnoten met dadelmayonaise

Die dadelmayonaise. Echt. Die dàdelmayonaise! Voor mij is het al te laat, I’m hooked. Als je jezelf nog wil redden, lees dan vooral niet verder!

Dit recept heb ik letterlijk overgenomen uit het kookboek I ♥ groente van Janneke Vreugdenhil waarvan ik gisteren een review postte. Opmerkingen van mezelf zet ik cursief.


Wat heb je nodig (2 personen)?
  • 3 grote (Medjool)dadels, ontpit (Ik gebruikte ‘gewone’ dadels en nam er dan ook wat meer, een stuk of 5-6 voor de mayonaise en dan nog eens evenveel voor de ‘garnering’.)
  • ¼ teentje knoflook (Ik nam gewoon een klein teentje knoflook, want wat doe je anders met dat ¾ teentje dat overblijft, ocharme?)
  • ½ tl dijonmosterd
  • 4 el extra vergine olijfolie
  • Sap van ½-1 citroen
  • 1 kleine venkelknol, in piepkleine blokjes (bewaar het groen!) (Ik sneed de venkel in heel fijne reepjes met behulp van een mandoline.)
  • 25 g hazelnoten, geroosterd, grofgehakt
  • Peper & zout worden niet vermeld maar heb je wel nodig
Wat moet je doen?

Pureer 2 dadels, de knoflook, een snuf zeezout, de mosterd en 2 eetlepels water glad in een keukenmachine of met een staafmixer. Voeg in een dun straaltje, al mixend, 3½ eetlepel olijfolie toe tot je een mooie saus hebt met de dikte van mayonaise. Proef en maak op smaak met citroensap en zout. Snijd de achtergehouden dadel klein. Meng de venkel, hazelnoten en dadel en maak het mengsel op smaak met citroensap, een halve eetlepel olie, zout en versgemalen peper. Verdeel over twee borden of wijde glazen. Leg op elk bergje venkel een lepel dadelmayonaise (je houdt misschien wat over) en garneer met venkelgroen. Geef er knisperend vers brood bij.

Ik ben begonnen met de venkel, en heb die eerst een uurtje laten marineren met het citroensap, de olijfolie en de kruiden vooraleer ik de rest toevoegde. En ehm, van de dadelmayonaise houd je inderdaad wat over, maar dat is helemaal niet erg. Ik zou zelfs zeggen: maak maar opzettelijk te veel!


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri