Doorgaan naar hoofdcontent

Libelle Lekker! Foodbloggers-wedstrijd: dessert

Een opdracht doormailen die twee dagen later online moet staan. Niet zo leuk, Libelle Lekker! Echt niet zo leuk. Helemaal niet wanneer de opdracht ‘dessert’ is, en mijn goddelijke yoghurtcake met appeltjes nog staat na te dampen op m’n blog.

Maar goed, Libelle vraagt, dus wij bloggers draaien, zeker? Of in dit geval bakken. Want de opdracht luidde: dessert. Omdat ik trouw wil blijven aan mijn kookstijl en dus niet plots een caloriebom op m’n lezers wil droppen, besloot ik al heel snel om te gaan voor een gezondere versie van een populair nagerecht.

Aangezien veel van de gezonde zoetigheden op mijn blog baksels zijn, wilde ik deze keer eens voor wat anders gaan: een rauw dessert. Het raw-foodisme of crudivorisme wint de laatste tijd namelijk ontzettend aan populariteit. Voedsel eten dat nooit de boven de 48 °C werd verhit, is hot (pun intended). Hoewel ik niet verwacht ooit een aanhanger te worden van die filosofie, vind ik het wel leuk om er eens mee te experimenten. Een koud ‘baksel’ dus. Het werden rauwe ‘brownies’, omdat chocola liefde is.

Toegegeven, wanneer je al eens ‘echte’ brownies hebt gegeten, zal niemand je foppen met deze. Maar ze smaken in elk geval erg lekker en chocolate-y, wat altijd goed is. En er zitten geen ongezonde vetten of onnatuurlijke suikers in. Dubbele yay dus!


Rauwe ‘brownies’

Wat heb je nodig?
  • 150 g gepelde walnoten
  • 30 g amandelpoeder
  • 200 g ontpitte dadels (*)
  • 25 g ongezoet cacaopoeder
  • 2 el lopende honing
  • 2 el pindakaas
  • 50 g pure chocola
  • Grof zeezout
  • Afwerking: handje amandelschilfers
(*) Voor wie niet van dadels houdt, laat je daarvoor alsjeblief niet tegenhouden. De smaak van dadels vind je namelijk absoluut niet terug, ze zorgen enkel voor de zoetigheid.

Wat moet je doen?

1. Doe de gepelde walnoten in de blender en maal ze zo fijn mogelijk. Stort ze daarna even uit in een beslagkom.

2. Doe ook de ontpitte dadels in de blender en maal ze zo fijn mogelijk. Je bekomt een plakkerige massa die als een bol aan elkaar kleeft. Haal die ‘bol’ een beetje uit elkaar met een lepel en doe de fijngemalen walnoten opnieuw bij in de blender. Ook het amandelpoeder en het cacaopoeder mag erbij. Blend tot je een korrelige massa krijgt die aan elkaar kleeft wanneer je erop duwt. Stort die massa uit in de beslagkom.

3. Roer de honing en de pindakaas erdoor, voor extra smeuïgheid. Dat kan met een lepel, maar voor wie het niet erg vindt om z’n handen vuil te maken: het gaat iets makkelijker wanneer je het onder elkaar ‘kneedt’ met je handen. Wanneer je niet van pindakaas houdt, mag je trouwens ook extra honing gebruiken.

4. Geen brownies – zelfs geen wannabe-brownies – zonder chocola, vind ik: hak de chocolade grof en roer de stukjes onder het beslag.

5. Stort het beslag uit in een met bakpapier beklede vorm. Met deze hoeveelheid kan je een halve brownievorm van 28 x 18 cm vullen. Druk het beslag goed aan en strooi er wat grof zeezout over.

6. Zet de rauwe brownie voor minstens een uur in de ijskast. Wanneer hij eruit komt, is hij klaar om te worden aangesneden en kan je hem nog afwerken met wat je wil. Ik gebruikte een handje amandelschilfers, voor het contrast, ah ja.



Na een kritische smaaktest, keurde m’n vriend de ‘brownies’ meer dan goed. Hem deden ze eigenlijk een beetje aan Snickers denken. Zelf kan ik daar niets over zeggen, want ik heb nog nooit een Snickers gegeten. (Neen, echt niet. Geen enkele snoepreep trouwens.)

Reacties

  1. Mmm, ziet er een heerlijk receptje uit! Gebruikte je Medjoul dadels, of de gewone uit de supermarkt?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. De gewone uit de supermarkt, die waar al geen pit meer inzit. :-)

      Dankjewel voor je fijne reactie trouwens!

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri