Doorgaan naar hoofdcontent

aMuse zegt vaarwel L


Twee pogingen heb ik nodig gehad om een rij-examinator ervan te overtuigen dat ik ondertussen ÉCHT WEL KAN RIJDEN, HOOR! Drie weken geleden was ik gebuisd en nu was ik er wel door, terwijl ik naar mijn eigen gevoel vandaag veel minder goed heb gereden. Misschien ligt het aan het humeur van de examinator, misschien aan het tijdstip van het examen, misschien was ik de eerste keer te zelfzeker, of misschien is het gewoon een kwestie van geldklopperij? Maar misschien doet dat er ook allemaal niet meer toe. Minder dan één maand voordat mijn voorlopig rijbewijs zou vervallen – en ik helemaal van nul zou moeten beginnen – slaagde ik voor mijn rij-examen! Misschien is dat gewoon een goed begin van het weekend?

Pssst, heb jij al gelezen hoe het allemaal begon?

Reacties

  1. Reacties
    1. Dankjewel, m'n schouders voelen 100 kg lichter! Wat is zo'n examen stresserend seg, zelfs al weet je van jezelf dat je kan rijden en rijd je al maanden alleen.

      Verwijderen
  2. Proficiat!
    Zowel voor het slagen als voor het in bedwang houden van de zenuwen, die je ongetwijfeld gehad zal hebben na het onterechte buizen de vorige keer. Ik zou zot worden van de zenuwen dan denk ik :-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel! Ik was OP van de zenuwen! Daardoor heb ik, denk ik, ook slechter gereden dan normaal... Ik kan nog steeds niet geloven dat ik er met deze rit wél door was en drie weken geleden niet... Was jij van de eerste keer geslaagd dan? :-)

      Verwijderen
    2. Ja, al was het nipt, want ik had bij een voorrang van rechts een waarschuwing die evengoed een buis had kunnen zijn. Al de rest was wel goed, maar ja, je hebt maar één zo'n zware fout nodig natuurlijk.
      Ik was op voorhand niet heel zenuwachtig, maar mijn beide nichtjes waren allebei gebuisd bij "de vrouw" van het rijcentrum (die blijkbaar strenger is dan de man). Toen ik de dag zelf zag dat ik haar ging hebben als examinator, gierden de zenuwen plots wel door mijn lijf :p Gelukkig is het dan toch nog goed gekomen...
      Nu ja, als ik hoor hoeveel mensen er een tweede keer moeten gaan, terwijl die echt wel goed kunnen rijden, vraag ik mij soms ook af hoeveel het afhangt van het humeur van de instructeur... Ik heb ook al gehoord dat je minder kans maakt op slagen als je geen rijlessen volgt (en ze dus nog geen geld aan je verdiend hebben ;-) maar aangezien ik "zo'n geval" was en er toch van de eerste keer door, is dat wel een mythe denk ik.

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri