Doorgaan naar hoofdcontent

Weekmenu 44: let there be light!

Belofte maakt schuld: sinds het winteruur ren ik opnieuw elke dag twee verdiepingen naar boven met ons avondeten om het op de foto te zetten met behulp van de studioflitser. Het resultaat? Smakelijke foto’s – en avondeten dat je ietwat koud moet opeten. Maar dat laatste vergeten we even. Je moet nu eenmaal wat overhebben voor je blog.

Ik heb de afgelopen week maar vier keer gekookt. We haalden een keertje af, dat was toen we om zeven uur thuiskwamen van de Boekenbeurs in Antwerpen. Eén keer haalde ik spaghettisaus uit de diepvriezer. En tot slot hadden we een verjaardagsfeest waar we eten kregen.

Wat opvalt, is dat we deze week geen enkele keer vegetarisch hebben gegeten. Dat is absoluut niet iets waar ik fier op ben. Het is zeker de bedoeling om opnieuw veel meer veggie te gaan koken. Helaas vind ik dat in de koude seizoenen veel moeilijker dan in de warme. Ideeën voor stevige veggie winterkost komen bij mij nu eenmaal niet zo spontaan als ideeën voor lichte zomergerechten zonder vlees. Nu ik dat besef, ga ik uiteraard wel mijn uiterste best doen om enkele veggie wintertoppers te verzinnen. Maar ondertussen zijn inspiratie en tips altijd welkom!

Chinese kip met rijst


Weet je nog dat mijn mama twee weken geleden aan de deur stond met een gebraden kip? Wel, ze stond er weer. Deze keer met iets wat ‘Chinese kip’ heet. Niet zelfgemaakt, hoor. Zo avontuurlijk is mijn moeder niet in de keuken. Er staat gewoon elke maandag een soort van mobiel kippenkraam waar zij woont, en daar kan je allerlei gerechten met kip kopen.

Beulingtaart met witloof


Eerder dit jaar maakte ik al een soortgelijke taart met rodekool, en deze variant met witloof viel net zo goed in de smaak. Heel erg slecht en vol calorieën, maar o zo lekker!

Pasta met asperges en ham


Hoppa, nog een zakje asperges uit de diepvries weggewerkt. Ik denk dat ik met de laatste twee maar soep ga maken. Asperges eten in november is gewoon te raar.

Rijstnoedels met kip in satésaus


Satésaus wordt vaak gegeten in Nederland, maar is veel onbekender in België. Ik leerde het kende dankzij Nederlandse blogs en omdat ik van zoet houd, wilde ik de saus zelf eens gaan namaken. Ze lijkt een beetje op de gado gado-saus, maar dan zonder kokosmelk en met andere kruiden. Heel erg lekker, maar wel heel vullend en zwaar. Normaal ben ik absurd goed in porties inschatten, maar dit was de eerste keer sinds lang dat we overschot hadden van ons avondeten.

Reacties

  1. Goh, qua tips voor vegetarische gerechten: ik kies een paar groenten uit de seizoenswijzer en google dan die groenten + vegetarisch recept om aan ideeën te komen.
    In de winter maak ik ook, meer dan in de zomer, vleesgerechten vegetarisch. Zo staat er bijvoorbeeld vanavond moussaka op het menu, maar dan met vegetarisch gehakt.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri