Doorgaan naar hoofdcontent

Weekmenu 50-51: aMuse Rouge verkent de schaal van Scoville

Aan de hand van de schaal van Scoville wordt een indicatie gegeven van de heetheid van pittige ingrediënten. Ik had die schaal beter wat meer bestudeerd de afgelopen twee weken. Ik mispakte mij maar liefst drie (!) keer aan de heetheid van chilipeper. Hoe ging dat nu weer van die ezel en die steen?

Ma po tofu met rijst (veggie)


De week begon met de grootste misser. Ik draaide drie gedroogde rode pepertjes in dit gerecht, waardoor het wel héél erg pikant oneetbaar werd. Ik denk dat ik er op een of andere manier van uitging dat gedroogde peper minder pikant zou zijn dan verse. Gelukkig hadden we allebei geen al te grote honger. Jammer wel, dit had volgens mij heel lekker kunnen zijn.

Van mijn tweede flater, maakte ik geen foto. Ik maakte 3 liter tomaat-courgettesoep waarin ik één gedroogd chilipepertje mikte. De soep was zo heet dat zelfs een liter melk erdoor niets uithaalde. Ik heb ze uiteindelijk met pijn in het hart moeten weggieten. Misschien moet ik trouwens ook die gedroogde chili’s maar eens weggooien…

Parmigiana met kip


Hét succesrecept hier in huis, deze keer met wat gebraden kip door de saus. Eerlijk? Ik vind mijn veggie versie lekkerder!

Pasta met snijbonen, balletjes en tomatensaus


Met dit idee speelde ik al een tijdje. Ik had snijboontjes nog nooit gecombineerd met pasta. Heel erg lekker, zo blijkt!

Spaghetti all’Amatriciana


Dit was een bijna-misser. Ik was iets te enthousiast met de harissa. Gelukkig was het nog net te doen. De verhoudingen in het recept kloppen trouwens wel, hoor. Ik had gewoon iets te hard geknepen waardoor er meer dan 1 kl harissa in m’n pot was beland.

Rösti-ovenschotel


Twee aardappelgerechtjes na elkaar, omdat ik door de kiemen onze aardappelen bijna niet meer vond. Op de dag dat ik deze ovenschotel met vis en prei klaarmaakte, voelde ik me eigenlijk ziek, waardoor ik zelf maar enkele hapjes heb gegeten, die mij bovendien totaal niet smaakten. M’n vriend vond het gelukkig wel heel lekker en was dan ook heel blij dat hij twee porties op mocht.

Ovenschotel met broccoli


Hoppa, nog eens patatjes. Met broccoli, hesp en kaassaus. Joah… Echt fan ben ik niet. Maar hé, onze aardappelen zijn toch weer bijna op, dus missie geslaagd.

Brestolipasta met zalm


Dit, maar dan met zalm. Lekker hoor! Pasta stelt hier nooit teleur.

Reacties

  1. Ziet er héérlijk uit!
    Liefs, Carmen
    The Healthy Ever After

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Vrijdag kwam ik ongeveer hetzelfde tegen: een recept gevonden voor witte koolsoep met curry. Het recept zei één theelepel curry, maar ik mikte er ongeveer 3 theelepels in, aangezien ik bij curry's altijd meer gebruik dan aangegeven. Bij soep mag dat dus absoluut niet, zo blijkt. Mijn mond stond ongeveer in brand!
    Ik ben uiteindelijk nog een tweede witte kool gaan halen en heb een tweede ketel soep (uiteraard zonder curry) gemaakt om ermee te mengen, om te eindigen met een nog altijd vrij pikante, maar tenminste eetbare soep. Maar no way dus dat ik bij soep nog ga overdrijven met pikantigheid, amai!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het was inderdaad heel bizar dat de 3 l soep met één pepertje nog pikanter leek dan het gerecht voor 2 personen met 3 pepertjes! Al begrijp ik wel compleet niet wat de logica daarachter is. Waarom zou pikantheid bij soep nog eens zo erg zijn? Heel vreemd!

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri