Doorgaan naar hoofdcontent

Weekmenu 4: aMuse Rouge’s hart zingt overuren

Met kerst leerde ik mijn moeder aubergine, mozzarella, Grana Padano, zongedroogde tomaten, kappertjes en zure room eten. Tegen alle verwachtingen in was dat een groot succes. Ik kan het huis niet meer binnenkomen of mijn moeder staat courgettesoep met zure room of Parmigiana te maken. Volgens mij was ze dus wel klaar was voor een volgende stap: olijven… * dum dum dummm*

Salade met haloumi (veggie)


Wat groentjes, gegrilde kaas en een zelfgemaakt sausje. Zo simpel kan het zijn.

Snert


Hier had ik al weken zin in! Dit moet minstens eens per winter passeren, dus zet het op je lijstje als je ’t nog niet hebt gemaakt.

Spaghetti carbonara met witloof


De spekjes die niet verdwenen in de snert, deden de dag nadien dienst in een carbonara, waar ik witloof aan toevoegde omdat geen groentjes niet kan in mijn wereld.

Gevulde paprika’s


En zo was het plots de dag waarop mijn moeder voor het eerst een olijf zou eten. Meteen ook de dag waarop de smaak van olijven wellicht voor het eerst werd vergeleken met ‘vieze medicijnen’.

Ik ging mijn gevulde paprika’s maken, maar vroeg mijn moeder om eerst zo een olijf te proeven. Als ze het écht niet lustte, zou ik ze eruit laten. Ik gaf mijn moeder een olijf, waarop zij er een flinterdun plakje vanaf sneed, dat ze dan nog eens in twee sneed en wanneer het echt niet kleiner kon zonder een microscoop te moeten bovenhalen, stak ze wat ongeveer 1/36ste van een olijf moest zijn in haar mond. Het verdict? ‘Dat smaakt naar vieze medicijnen, maar doe ze er maar in.’

Ik heb het opgegeven om mijn moeder te begrijpen en probeer alleen te onthouden hoe ze de gevulde paprika’s met heel veel smaak heeft verorberd. Mijn hart zingt overuren!

Spaghetti


Nog een ingevroren restje van vorige week, perfect voor een snotterige, eenzame zondag.

Reacties

  1. Haha, Johan heeft het ook opgegeven om mijn eetvoorkeuren te proberen begrijpen. Zo lust ik wel hesp in macaroni, maar vind ik hesp op een croque monsieur vies; ik ben dol op alle mogelijke vormen van chocolade, maar no way dat ik nutella op mijn brood smeer, bah! ;-)
    Olijven is ook zo'n moeilijke: ik probeer het af en toe wel, maar ik lust het nog steeds niet.

    Die salade met halloumi ziet er trouwens jum jum jum uit!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. WAT! Ik hou óók niet van Nutella terwijl ik wel verslaafd ben aan chocola. Ik dacht dat ik de enige was! :-)

      Verwijderen
    2. Moh, ik dacht altijd dat ik de enige was ;-)
      Lust jij dan Ferrero Rocher? Want volgens Johan is die vulling gewoon Nutella en omdat ik hem niet geloofde hebben we een blinde proeftest gedaan (zo'n dingen doen wij dan ;-). Ze zijn héél gelijkend, maar toch lust ik Ferrero Rocher wél (al is het een van de weinige chocoladedingen waar ik mij niet spontaan aan ga overeten). Dat ligt vooral aan de combinatie van de vulling met dat nootje en de crunchy buitenkant die je bij Nutella natuurlijk niet hebt, maar Johan vindt het desondanks een beetje raar dat ik wel Ferrero Rocher lust en toch geen Nutella :-)

      Verwijderen
    3. Tgoh, da's een moeilijke vraag. Ik heb het ooit weleens gegeten, maar ik kan me de smaak niet goed meer herinneren. Vroeger lustte ik namelijk absoluut niet graag zoetigheid, dus at ik dat ook amper. Sinds een jaar of zo ben ik helemaal into chocola, maar wel enkel pure en liefst zonder al te veel tierlantijntjes qua vulling en zo. :-)

      Als er ooit nog eens een Ferrero Rocher op m'n pad komt, zal ik het je weten te zeggen. ;-)

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri