The Questions of Life Tag

Deze tag gaat al eventjes rond in de blogosfeer. Ook ik werd een tijdje geleden getagd, door Haaike. Op zich vind ik stokjes krijgen heel leuk, maar wat vind ik deze vragen moeilijk! Ze zijn allemaal zo serieus en gaan over zaken waar ik eigenlijk amper bij stilsta…

Maar soit, een stokje laten liggen, voelt een beetje onbeleefd, dus ik zette een rustgevend muziekje op, trok m’n blik los van Travis Fimmel en brak m’n hoofd over de volgende kwesties…

1. Welke herinnering van het afgelopen jaar geeft jou de grootste glimlach op je gezicht?

Het gevoel dat ik had na m’n laatste werkdag. Het was een sprong in het diepe, maar tegelijkertijd voelde het alsof ik terug de teugels van m’n eigen leven in handen nam. Ik moest niet langer elke dag ongelukkig zitten wezen op een job waar ik al màànden weg wou.

Wanneer je niet gelukkig bent, verander dan iets. Zo simpel kan het soms zijn!

2. Wat heb je altijd al eens willen doen sinds je kindertijd?

Dit vind ik de moeilijkste van alle vragen. Ik had in m’n kindertijd helemaal geen grote dromen (voor zover ik me herinner…) Ik heb wel lang op m’n eerste kus gewacht, maar uiteindelijk is die er toch ook van gekomen. *knipoog*

3. Wat zou je willen doen in je leven als er totaal geen beperkingen waren?

Ik heb deze tag bij veel andere mensen gelezen. En (bijna) iedereen vat deze vraag op als: wat zou je doen als geld geen issue was. Maar ik vind dat ‘niet zwemmen in het geld’ niet telt als beperking. Da’s gewoon iets wat normaal is, want hoeveel mensen hebben nu echt een onbeperkte geldstroom?

Wanneer je gezond bent, heb je volgens mij geen beperkingen, en staat niets je dan ook in de weg om je dromen na te jagen.

Begrijp je niet goed wat ik bedoel? Lees haar antwoord op deze vraag dan maar eens…

4. Wat heb je voor het laatst over jezelf geleerd?

Tot voor mijn lerarenopleiding begon, was het lang geleden dat ik nog zenuwen moest hebben. Mijn laatste examen lag immers al vijf jaar achter mij, en voor de rest kabbelde het leven maar wat voort. Ik dacht dan ook dat ik verschrikkelijk zenuwachtig zou zijn wanneer ik mijn eerste lessen zou moeten geven. Maar uiteindelijk bleek dat allemaal heel goed mee te vallen. Ik was wel wat zenuwachtig, maar niemand heeft dat gezien, en die zenuwen ebden na enkele minuten al weg.

Ik heb dus geleerd dat ik iemand ben die vrij gemakkelijk uit haar comfortzone kan treden en haar eigen grenzen kan verleggen. Op momenten wanneer dat nodig is, krijg ik een ‘we staan ervoor en we moeten erdoor’-gevoel. En dat doe ik dan ook gewoon, zonder al te veel problemen.

Daarnaast heb ik ook geleerd dat ik assertief ben. Volgens mensen die mij al lang kennen, heeft die assertiviteit altijd gesluimerd in mij. Maar ze zat verstopt onder heel veel schuchterheid. En nu, de laatste maanden komt ze zo fel tot uiting dat zelfs ik een verschil opmerk. Ik kaart zaken aan die ik vroeger nooit zou hebben aangekaart. Ik kom voor mezelf op en ben niet langer bang om me kwetsbaar op te stellen. Ik ben met andere woorden helemaal uit m’n schulp aan het kruipen. And I like what's on the outside!

5. Als je aan het dagdromen bent, waar gaan die dromen dan over?

Ik denk niet dat ik zoveel dagdroom… Tenzij dagdromen hetzelfde is als nadenken? Meestal denk ik na over m’n blog en de eetplanning. Waar ik niet over nadenk, zijn vragen als deze. Maar ik ben er bijna, nog eentje!

6. Welke verandering wil je het komende jaar het liefste toepassen in je leven?

Ik zou in juni graag mijn lerarendiploma behalen en in september als leerkracht aan het werk gaan.

Ik tag iedereen die deze tag wil overnemen, maar niemand in het bijzonder.

Waar ik heel benieuwd naar ben: weet jij nog wat jij altijd al eens hebt willen doen sinds je kindertijd? Wat dan?