Doorgaan naar hoofdcontent

Vitamine D


Wanneer ik ‘sterke botten en tanden’ zeg, denk je wellicht meteen aan calcium (kalk). En terecht, calcium is onmisbaar voor het hard worden en blijven van onze botten en tanden. Maar hoeveel calcium je ook binnenkrijgt, zonder vitamine D kan je lichaam het mineraal niet absorberen en gebruiken. Vitamine D zorgt ervoor dat calcium in de darmen kan worden opgenomen en voorkomt dat calcium verloren gaat via de urine. Bovendien houdt de vitamine het fosforgehalte op peil, nog een belangrijk ‘botmineraal’.

Verder stimuleert vitamine D de immuunreacties in ons lichaam en kan ze helpen tegen allergische reacties en exzeem.

Vitamine D regelt voor een stuk onze bloedsuikerspiegel en bloeddruk. En tot slot zou vitamine D het risico op diabetes en borstkanker verkleinen.

Met behulp van zonlicht kan het lichaam zelf vitamine D aanmaken. Te weinig zonlicht is dan meteen ook de belangrijkste oorzaak van een vitamine D-tekort. Dat kan te maken hebben met de etnische cultuur, een donkere huid of een nachtelijk beroep. Maar ook de leeftijd speelt een rol. Een oudere huid maakt immers minder makkelijk vitamine D aan.

Daarnaast kan ook overgewicht een oorzaak zijn van een vitamine D-tekort. De vitamine D die in de huid wordt aangemaakt, wordt opgeslagen in de vetcellen. Hoe zwaarder je bent, hoe minder vetcellen beschikbaar zijn voor de opslag van vitamine D.

Aangezien vitamine D een vetoplosbare vitamine is – dat wil zeggen dat ze wordt vervoerd door onverzadigde vetzuren – is ook een zeer vetarm dieet een mogelijke oorzaak van een D-tekort.

Hoe maakt het lichaam vitamine D aan?
De grootste hoeveelheid vitamine D maakt het lichaam zelf aan uit het zonlicht: de cholesterol in de huid reageert op ultraviolet licht en maakt een inactieve vorm van vitamine D aan (= cholecalciferol). Die gaat naar de lever om te worden geactiveerd (die geactiveerde vorm van vitamine D heet calcitriol). In de nieren wordt die verder getransformeerd tot zijn sterkste vorm.

De zon is de belangrijkste ‘bron’ van vitamine D, maar er zijn enkele voedingsmiddelen waaruit we wat extra kunnen halen. Vette vis is wellicht de belangrijkste voedingsbron van vitamine D. Vegetariërs kunnen extra zonnevitamientjes halen uit sojaproducten. Maar ook melk(producten), margarine en boter zin goede bronnen omdat die wettelijk verplicht verrijkt zijn met vitamine D. Daarnaast zijn planten die worden blootgesteld aan zonlicht en dat ook makkelijk absorberen (bijvoorbeeld champignons) een goed idee.

Tip: zet je champignons voor gebruik eens een halfuur in het (lente)zonnetje voor extra vitamientjes!

Een tekort aan vitamine D uit zich in botziektes zoals osteomalacie en osteoporose. De eerste tekenen van een tekort zijn spierzwakte, spierkramp en pijnlijke botten.

Deze samenvatting is gebaseerd op het boek Super Eating van Ian Marber en mijn cursus Afslankingsconsulente van het CVA.

Reacties

  1. Hihi, champignons in de zon zetten! Het klinkt logisch, maar tegelijk ook zo grappig. Alleszins, als de zon schijnt de volgende keer dat we champignons eten, zal ik ze eerst eens buiten op de "zonne"bank zetten :-)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri